Tekst / tekeningen : Leo
Dargaud, 56 blz., SC : 9,99 euro Cowboys in de ruimte De secretaris-generaal van de VN is naar de planeet Aldebaran gekomen. Ze geeft oude bekende Kim Keller en Manon Servoz de opdracht om naar de planeet Bellatrix te reizen. Het ontwikkelingsniveau van de mensen daar lijkt op dat van de mensen op aarde tijdens de 19de eeuw. Er dreigt gevaar en hun voortbestaan is niet langer meer gegarandeerd. De locals zijn naïeve veehoeders en landbouwers. Een ideale voedingsbodem voor radicale bewegingen met reactionaire ideeën. De radicale leider Serverin Almos is vastbesloten om er de macht te grijpen. In het progressieve kamp is er gelukkig ene Narene Denver om enig tegengewicht te bieden. Kim en Manon krijgen de opdracht om te infiltreren tussen de lokale bevolking en zich aan de zijde van Narene te scharen. Met Bellatrix begint stripmaker Leo al aan de zevende cyclus binnen zijn ‘Werelden van Aldebaran’. Trouwe Léo-fans (waar ik mezelf zeker bijtel) krijgen alle vertrouwde elementen op hun bord: exotische planten en dieren, veel aandacht voor de psychologie van de personages en veel ‘talking heads’. De pionnen staan klaar maar veel meer is er in dit eerste album nog niet te lezen. Laat de actie maar losbarsten in het volgende album. Vernieuwend is dit album dus zeker niet maar ik heb het wel graag gelezen. Al ben ik niet de meest objectieve lezer als het op nieuw werk van Leo aankomt.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Yann / Dany
Dupuis, 88 blz., SC : 11,99 euro Make the planet clean again! Achttien maanden hebben Robbedoes, Kwabbernoot en eekhoorn Spip afgescheiden van de wereld in de Palombiaanse jungle vertoefd. Nu ze terug zijn in de bewoonde wereld overvalt hen weer de hectiek van elke dag. Kwabbernoot maakt zich grote zorgen over de toenemende vervuiling, het kaalkappen van de regenwouden, het bijna dagelijks verdwijnen van diersoorten… Op een overvol strand maken onze vrienden kennis met Chloé en haar bizar gezelschapsdiertje, een zogenaamde Mininkty. Dit is een genetisch gemodificeerd wezentjes dat eruit ziet als een kwalletje en in staat is om afval af te breken en te recycleren. Wanneer ze met Chloé en haar mama naar een fastfoodrestaurant gaan, komen ze voor het eerst in aanraking met de ‘Meiden van Blue Gorgon’. Deze fanatieke dames voeren strijd tegen junkfood. Zij bieden alternatieve bio-burgers aan op basis van blauwe algen. Toch blijven de acties van deze dames niet beperkt tot het bekladden van hamburgerrestaurants met ecologische slogans. Ze ontvoeren de succesvolle actrice Coralie, verloofde van de schatrijke Trump-look a like, Simon Santo. Santo is de grote baas van Junkfood international. Oude bekende IJzerlijm infiltreert bij de dames van Blue Gorgon om zo een knaller van een reportage te kunnen maken over hun eco-activisme dat meer en meer op eco-terrorisme begint te lijken. Wanneer blijkt dat de graaf van Rommelgem deze acties financiert, zijn Robbedoes en Kwabbernoot ook plots meer dan een betrokken partij… Scenarist Yann schreef eerder al vier albums in deze spinoff Robbedoes door. Niet al deze albums vond ik even hoogstaand. Jammer genoeg ontgoochelt ook zijn vijfde scenario. Originaliteit is ver zoek, de twist op het einde voel je al van mijlenver aankomen en actuele thema’s als ecoterrorisme, junkfood, overconsumptie, mediatisering en de plastiek soep in onze oceanen worden allemaal op één hoopje gegooid. Hierdoor ontstaat een onoverzichtelijk banaal allegaartje dat niet meteen garant staat voor een spannende leeservaring. Over dit alles giet Yann ook nog eens een vulgair taalsausje waarbij (vooral Engelse) scheldwoorden te pas en vooral te onpas in je strot worden geduwd. Het tekenwerk van Dany was voor mij de positieve verrassing. Een Robbedoes die met zijn voeten in 2023 staat. Een opluchting. De vertrouwde stempel van Dany is overal aanwezig: geile kippen, paddenstoelen met wel heel opvallende fallusvormen, blitse sportwagens, veel actiescènes, ontploffende schepen en helikopters maar vooral sexy vrouwen. Het lijkt wel alsof elke vrouw in dit album de perfecte maten heeft. IJzerlijm is nog nooit zo knap geweest als in dit album. Wat kan die Dany sexy dames tekenen. Hij heeft er echt wel zijn handelsmerk van gemaakt. In dit album kan hij nog eens alle registers opentrekken. Af en toe komen zijn pagina’s wel wat overladen over. Maar dat heeft veel met het te zwaar beladen en nodeloos volgepropte scenario te maken. ‘Less’ was in dit geval zoveel beter geweest. Kijk zeker ook eens naar de knappe achterflap waarbij Dany een ode brengt aan een klassiek album van Buck Danny uit 1954: Een vliegtuig wordt vermist. Geen flop maar ook zeker niet het beste album in deze reeks. Tekst / tekeningen : Van Hamme / 7 tekenaars: Bazin – Bertail – De Jongh – Djief – Durieux – Efa - Munuera
Dupuis, 96 blz., HC : 29,99 euro Hoogtes en (te veel) laagtes Topscenarist Jean Van Hamme is ondertussen al 84 jaar. De voorbije jaren gaf hij zijn succesvolle langlopende reeksen als Thorgal, XIII en Largo Winch uit handen. De man is nog steeds niet uitgeschreven maar focust enkel nog op ‘losse flodders’: oneshots of kortverhalen. Zo leverde hij recent een vervolg af op De U-Straal. Wat mij betreft was dit een serieuze tegenvaller. Wie zat hier in godsnaam op te wachten? Ik was dan ook benieuwd naar deze nieuwe bundeling van zeven kortverhalen van zijn hand. Zouden deze verhalen meer mijn ding zijn? Van Hamme verzamelt in Barmhartigheid (ironischer kan de titel niet zijn) zeven kortverhalen die door zeven verschillende stripmakers in beeld zijn gebracht. Ze spelen zich ook allemaal af op zeven verschillende locaties. Zijn alle verhalen geslaagd? Zeker niet. Twee verhalen vond ik bijzonder knap, ééntje haalden een voldoende niveau om mij te verrassen maar vier verhaaltjes waren veel te voorspelbaar en verdienen niet het label ‘Van Hamme’. Het eerste verhaaltje is in beeld gebracht door de Nederlandse stripmaakster Aimée de Jongh en het beste van het volledige album. Recent gooide de Jongh nog hoge ogen met Dagen van Zand. Haar dikverdiende doorbraak in Frankrijk en omstreken. Ze maakte trouwens ook de covertekening voor dit album. Ze serveert ons het verhaal van de minzame schrijver Omer Jabot die onder het pseudoniem Karsh al heel veel succesvolle romans over seriemoordenaars heeft geschreven. Zijn echtgenote Henriette is zijn steun en toeverlaat. Zij tikt netjes al zijn verhalen uit op een ouderwetse typmachine maar ze gaat iets te ijverig te werk… Het tweede verhaal is geïllustreerd door Ricard Efa en gaat over een parachutemoord. Een flauw niemendalletje. Het derde verhaaltje vond ik ook de moeite waard. Hoofdpersoon van dit kortverhaal is Guust. Guust schrijft scenario’s voor strips. Stripmaker Christian Durieux brengt in zijn stijl van Eerlijke lui dit verhaal in beeld. Guust is al vele jaren single en wil daarin verandering brengen. Hij schrijft zich in bij een datingbureau. Het onverwachte gebeurt: een knappe erfgename toont interesse. Te mooi om waar te zijn of toch niet? De verhaaltjes die door Emmanuel Bazin, Dominique Bertail en Djief getekend zijn, bleven helemaal niet hangen bij mij. In het eerste draait alles rond een mislukte aanslag op een koning en bij het tweede probeert de wel erg domme maar adellijke Gwendolyne alsnog van straat te geraken en Djief (zijn talent verdiende écht wel een beter scenario) brengt ons een verhaal waarbij een moord wordt gepleegd en de lezer zich moet afvragen of het pure verzinsels zijn of bittere ernst? Het kortverhaal van klasbak José Luis Munuera tenslotte vond ik wel origineel al bevat het elementen die al in Hollywoodfilms werden gebruikt. Hoofdpersoon is Mister Lawson die al een hele poos werkloos is. Hij komt bij de firma Chronos Inc terecht. Zij zijn op zoek naar mensen die tijd ‘te veel’ hebben en betalen dan ook grof geld om die tijd ‘te kopen’ en aan mensen door te sluizen die tijd te kort hebben zoals drukbezette zakenlui, ongeneeslijk zieken… In de stripwereld was ik dit element nog niet eerder tegengekomen. Fijne ontdekking dus. Je voelt het wellicht aan mijn bespreking. Deze bundeling kent meer laagtes dan hoogtes. Drie van de zeven verhalen steken knap in elkaar en zijn spannend om te lezen. De crazy twist op het einde en de zwarte humor zijn de vaste thema’s in deze bundel. Maar de kortverhalen zijn al te vaak erg voorspelbaar. Het verzorgde tekenwerk van de zeven stripmakers in hun eigen karakteristieke stijl kan de meubelen maar voor een deel redden. Ik vind Van Hamme veel beter wanneer hij tijd en ruimte krijgt om een gelaagd en boeiend verhaal te vertellen. Tekst / tekeningen : Zidrou / Frank Pé
Dupuis, 208 blz., HC : 36 euro Operatie Red Langstaart In het eerste deel konden we al lezen hoe de Marsupilami in Palombië gevangen werd door de indianenstam van de Chahuta’s. Ze verkochten het beest aan handelaars in exotische diersoorten. Zo kwam hij uiteindelijk in de haven van Antwerpen terecht. De Marsupilami wist te ontsnappen en belandde in de buitenwijken van Brussel. François alias Franz, een jonge dierenliefhebber, besloot zich om het beest te bekommeren. In dit tweede deel voel je nog meer dat de tandem Zidrou-Frank Pé de Marsupilami als écht dier naar voor brengen. Een beest dus dat kan bijten, grommen en zich met geweld verdedigen als het nodig is. En van zich afbijten zal de Marsupilami zeker moeten doen. Hij staat immers op het punt om naar de Antwerpse Zoo gebracht te worden. In afwachting wil de beroemde cryptozoöloog, Professor Sneutvelmans, hem in quarantaine plaatsen in het Natuurhistorisch Museum van Brussel waar hij werkzaam is. Franz wil er alles aan doen om de Marsupilami uit de handen van de wetenschap te houden en start een reddingsoperatie die hem op vele beroemde plekken in onze hoofdstad brengt. Toen deel 1 in de winkels lag, loofde ik het sublieme tekenwerk van Frank Pé en bekritiseerde het dunne scenario van nochtans een topscenarist als Zidrou. Deze beschrijving past ook helemaal bij dit tweede deel. Het is ook nu weer het tekenwerk dat het absoluut de moeite waard maakt om dit album in huis te halen. Vergeet voor een keer het flinterdunne verhaal (al zit er iets meer body in dit tweede album onder meer door de ontluikende romance tussen de mama van Franz en zijn onderwijzer Meneer Van Dale) en geef je ogen maar eens goed de kost. De lay-out, de papiersoort en formaat van de strip dragen ook bij tot een fijne lees- maar vooral kijkervaring. Paginagrote illustraties zullen je sowieso met verstomming achter laten. Het Brussel uit de jaren vijftig van de vorige eeuw wordt bijzonder sfeervol in beeld gebracht. Je waant je écht in Brussel (Stripmuseum, Centraal Station, de Brouckère, Nieuwstraat, de Beurs…) terwijl je leest. Heerlijk! Frank Pé heeft zich duidelijk enorm geamuseerd tijdens het tekenen van dit verhaal en dat plezier is besmettelijk. Ik heb hier echt wel van genoten. Tekst / tekeningen : David Goy & Luca Blengino / Antonio Palma
Daedalus, 56 blz., SC + HC: 9,95 euro + 21,95 euro Tactisch genie of onverzadigbare wereldveroveraar Memphis, voormalige hoofdstad van Egypte in 300 v. C. Een Macedonische hopliet (voetsoldaat) en een schrijver denken terug aan de tijd toen ze vaak in het gezelschap van Alexander de Grote vertoefden. De slag bij Gaugamela, de dood van de Perzische koning Darius, de strijd tegen het olifantenleger van de Indische koning Porus en Alexanders streven naar een versmelting tussen de Macedonisch-Griekse cultuur enerzijds en de Perzische anderzijds. Op het einde krijgen we ook een interessant (lees: gedurfd) standpunt voor de kiezen over het ‘waarom’ van Alexanders terugkeer naar Babylon na het bereiken van de Indusrivier. In de meeste historische boeken (en ook tijdens mijn eigen geschiedenislessen) hoor je dat Alexanders troepen weigerden om nog verder oostwaarts te trekken. Maar misschien was het wel nooit Alexanders bedoeling om verder te trekken… Ook in het dossier achterin het album wordt hierop verder ingegaan. Wie kent hem niet? Alexander III van Macedonië alias Alexander de Grote. Wellicht de bekendste Macedoniër die ooit op onze planeet heeft rondgelopen. Een historisch personage dat tot de verbeelding spreekt. Dat bewijzen films (de bekendste is wellicht die van Oliver Stone uit 2004), boeken, romans en strips die in het verleden al gemaakt zijn. Onze eigen Bart Proost maakt nu nog steeds humoristische albums rond Alexander. In 2008 en 2009 verschenen ook twee stripbiografieën door Jean Torton en het Vlaamse duo Demarck en Dewulf. Dit album is dus het zoveelste in de rij. Als grote liefhebber van de Klassieke Oudheid koop ik sowieso alle strips die zich in dit tijdperk afspelen. Heb ik van dit album genoten? Best wel. Het tekenwerk is superrealistisch (soms zelf fotorealistisch). De expressie op de gezichten is bijzonder geslaagd. De wapens, de kostuums, de architectuur is goed gedocumenteerd. Minpunt zijn de decors die vaak ‘leeg’ overkomen. De tekeningen lijken soms meer op reconstructietekeningen uit een of ander geschiedenishandboek dan op een stripplaatje. Check maar eens blz. 10-11 voor de slag bij Gaugamela waarbij enkele paarden de illusie van een complexe veldslag moeten opwekken in een voor de rest compleet desolaat woestijnlandschap. Of op blz. 13 is Babylon wel heel erg leeg als Alexander zijn blijde intrede maakt. Waar zijn de andere bewoners? Waar is de fauna en flora? Scenaristenduo Goy-Blengino vertelt het verhaal als één lange flashback. Het heden is niet zo boeiend omdat het de hele tijd ‘talking heads’ zijn (van de soldaat en de schrijver) die het leven van Alexander oprakelen. En de scènes uit het verleden (die wel boeiend zijn) worden te pas en te onpas onderbroken door de scènes uit het heden. Dat remt een vlotte lezing af. De spanning wordt er iedere keer uitgetrokken op deze manier. Maar voor een geschiedenisleerkracht toch een aanrader. Tekst / tekeningen : Jean-Pierre Gibrat
Daedalus, 72 blz., HC : 24,95 euro Het doek valt over een instantklassieker 10 mei 1940: het Duitse leger valt Frankrijk binnen. Louis, de zoon van Mattéo en Juliette, zit opgesloten in een gevangenkamp in Sedan. Mattéo besluit een poging te wagen om hem te bevrijden. Louis zit in één van de vroegere cellen van de monniken in een klooster dat opgeëist is door de Duitse troepen. Vader en zoon zien elkaar dus eindelijk terug. Ze hebben elkaar nog heel veel te vertellen. Zo beseft Louis nog altlijd niet dat Mattéo zijn biologische vader is. Beiden hebben als grootste doel om aan de dreigende oorlogsgruwel in Frankrijk te ontsnappen en naar Londen te vluchten. Het eerste deel van deze instantklassieker lag al in 2008 in de winkels. We zijn nu vijftien jaar later wanneer stripmaker Jean-Pierre Gibrat een punt zet achter dit sublieme stripproject. Deel 1 begon op 31 juli in Frankrijk. Doorheen de albums konden we lezen hoe het hoofdpersonage, de Spaanse vrijbuiter Mattéo, achtereenvolgens in WO I, de Russiche Revolutie, de Spaanse burgeroorlog en dan ook nu nog aan het begin van WO II terechtkomt. Net als in de vorige albums is het genieten van de aquareltekeningen van Gibrat. Weinig stripmakers beheersen deze tactiek zo goed als hij. De dialogen en gebeurtenissen zijn opvallend hoopgevend in dit slotalbum. Het tekenwerk barst opnieuw van de emoties. Op vlak van scenario is dit wel niet het meest geslaagde album. De manier waarop Gibrat alle (nog levende) personages uit de vorige delen eventjes de revue laat passeren, voelt bij momenten wat geforceerd aan. Maar dat is muggenzifterij. Met Mattéo levert Gibrat zijn meesterwerk af. Zoveel is nu al zeker. En er komt nog meer lekkers aan want recent vertelde hij dat momenteel een vervolg op het tweeluik Elke raaf pikt op de plank ligt. Bedankt voor deze zes albums: leve Gibrat! En vooral… bonne continuation! Tekst / tekeningen : Arleston / Dimat
Daedalus, 64 blz., HC : 21,95 euro + SC : 10,95 euro Origin story Gaw’yn is nog altijd op zoek naar de saffieren dagge (lees ook deel 25) samen met twee andere Zwarte Elfen. Ze trekken door desolate ijsvlakte in het Hoge Noorden. Gaw’yn wil vooral meer te weten komen over de ontstaansgeschiedenis van de mythische stad Skögosta. De Zwarte Elfen besluiten zich voor te doen als muzikanten, dansers en dichters en hopen dankzij deze dekmantel dichterbij het doel van hun queeste te geraken. Erg veel spectaculaire zaken gebeuren er niet in dit dertigste album. Van een topverteller als Arleston verwachtte ik toch meer. De uitleg over de oorsprong van de Elfen die ooit met magiërkrachten de natuurelementen konden beheersen en zo hele delen van de werelden hebben verwoest, vond ik wat bij de haren getrokken. Door deze verwoestingen zouden alle verschillende Elfenvolkeren ontstaan zijn (Blauwe, Rode, Zwarte, Groene en Witte). Het tekenwerk van Dimat is knap maar een pak minder spectaculair (lees: druk) dan haar andere collega’s in deze conceptreeks. Toch heb ik me hier niet aan gestoord. De pagina’s zijn makkelijker leesbaar op deze manier. De knipoog naar het beroemde Pantheon in Rome (blz. 33 en 43) vond ik uitermate geslaagd. Van alle Elfen zijn de verhalen rond de meedogenloze en moordlustige Zwarte Elfen mijn favoriete. Toch moet ik eerlijk toegeven dat dit verhaal het minste tot nu toe is. We hopen op beterschap… in album 35 (dat in het Frans dit jaar al verschenen is). Tekst / tekeningen : Neyef (aka Romain Maufront)
Daedalus, 112 blz., HC : 29,95 euro Je kan beter in vlammen opgaan dan uitdoven Vorige maand pas verscheen het eerste deel van dit tweeluik. Ik was toen razend enthousiast bij mijn bespreking. Superlatieven schoten tekort om mijn mening uit te drukken. En ook over dit slotdeel ben ik unaniem lovend. We zijn halverwege oktober maar toch durf ik al zeggen dat dit tweeluik top 3-materiaal is van het beste wat ik op stripvlak heb gelezen in 2023. We leerden in het eerste deel Georges (genoemd naar Georges Washington) kennen als een Lakota-indiaan met één grote droom: geneeskunde studeren en dokter worden. Hij leerde Little Knife, de in het gezicht verminkte squaw No Moon en de Ierse immigrant Sully kennen. Samen trokken ze op pad en onderweg leerde Georges ondermeer hoe hij een revolver moet hanteren. Wanneer ze op een kudde afgeslachte bizons stoten, gaat de groep op zoek naar de verantwoordelijken voor dit bloedbad. Bizons zijn voor de Lakota dan ook heilige dieren. De daders worden gevonden en gedood. Slechts één persoon overleeft deze wraak. Hij vertelt wat hij gezien heeft aan een premiejager. En die laatste zet de achtervolging in op Georges en zijn metgezellen. Ondertussen ontdekt Georges zichzelf meer en meer. Hij wil de indiaan terugvinden die de blanken die hem hebben opgevoed (zie deel 1) hebben gedood. Dat hij hiervoor zelf ook mensen zal moeten uit de weg ruimen, neemt Georges erbij. Meer vertellen over het plot en het verrassende einde zou een schande zijn. De jonge stripmaker blinkt ook nu uit in zijn pagina-opbouw. Hij weet hoe hij een verhaal moet vertellen. Hij laat stiltes vallen wanneer het moet, de vele actiescènes zijn heel knap in beeld gebracht. Het kleurgebruik is top en de flashforward op het einde van het album kwam voor mij onverwacht. Moet ik nog meer elementen naar voor brengen om jullie te overtuigen om deze twee albums aan te schaffen? Ik denk het niet. Ga dit verhaal ontdekken. Duik erin en je zal de ruim tweehonderd bladzijden in één keer verorberen. Daar ben ik zeker van. In het Frans is dit verhaal trouwens in één oneshot uitgegeven. Bij ons zijn het dus twee dikke delen geworden. Veel leesplezier! Dit is echt een heel goed verhaal. |
Archives
April 2024
|