Tekst / tekeningen : Cordurié / Bervas
Daedalus, 56 blz., HC + SC Goden in de clinch Lezers die ietwat vertrouwd zijn met de Griekse mythologie kennen de naam Sisyphus wel. Sisyphus was de man die door oppergod Zeus voor eeuwig gestraft om een rotsblok langs een helling naar boven te duwen in de onderwereld. Sisyphus was een sluwe handelaar en bouwmeester. Hij vreesde niemand, noch de mensen noch de goden. Hij sprak over de goden met een ongeziene brutaliteit. Meermaals stuurde oppergod Zeus hem een waarschuwing vanop de Olympos. Maar het mocht niet baten. Keer op keer bleef Sisyphus de regels overtreden. Daarom verdiende hij deze eeuwigdurende straf. In dit zesde album van de conceptreeks Orakel wil Sisyphus zich wreken en terugkeren naar het rijk van de levenden. Daarvoor sluit hij een verbond met Persephone, vrouw tegen wil en dank van Hades, god van de onderwereld. Ook zij wil zich wreken op Zeus en zijn Olympiërs. Ze besluit daarvoor Kronos en zijn Titanen te bevrijden. Zij zaten al een hele tijd opgesloten in de onderwereld. Kronos werd door zijn zoon Zeus verbannen. Dus daar moet wel een ultiem duel van komen. Hermes, Hephaistus, Ares, Artemis, Apollo, Atlas, Athena, Aphrodite… ze passeren allemaal de revue in dit album. Om dit album helemaal te kunnen appreciëren, ben je best wel wat vertrouwd met de Griekse godenwereld. Het verhaal mist toch wat ‘body’, vind ik. Heel veel gevechten, paginalang zelfs. Tekenaar Bervas creëert de juiste sfeer maar valt pijnlijk door de mand bij het tekenen van gezichten. De inkleuring is ook heel dof. Geslaagd album: ja, maar geen echte topper. In het Frans zijn inmiddels al tien albums van Orakel verschenen.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Schuiten / Sokal
Daedalus, 72 blz., HC : 22,95 euro Een ‘quatre-mains’ van twee stripgrootheden Roodhaven aan de oostkust van de Verenigde Staten in 1930. De walvisjacht is stopgezet. Oude zeevaarders verdrinken hun herinneringen in glazen slechte whisky en hopen op betere dagen. Dat verandert wanneer plots op het strand een reusachtige krab opduikt. Paniek alom. De jonge John Greyford van het instituut voor zeekunde trekt op onderzoek uit. Maar zijn onderzoek wordt serieus bemoeilijkt door de lokale bevolking. Zij willen immers dat het dier zo snel mogelijk verdwijnt. Grafisch ligt het oeuvre van François Schuiten (vooral bekend van zijn klassieke reeks Duistere Steden) en dat van Benoît Sokal (Canardo, Kraa…) ver uit elkaar. Het basisthema oogt nogal klassiek. Je voelt invloeden van klassiekers als ‘Moby Dick’, de mythe van het monster van Loch Ness, zeeverhalen van Jules Verne en het bijbelverhaal van Jonas maar dan verpakt in een hedendaagse mix met een ecologische levensles erin. Het zijn vooral de personages die alle aandacht van de lezer naar zich toetrekken. Dit eerste deel is eigenlijk een soort van inleiding. Het verhaal is behoorlijk ‘van de pot gerukt’. Je gaat er Schuiten zowaar van verdenken dat hij in een of andere roes verkeerde tijdens het uitschrijven van dit verhaal. Ik vond het allemaal nogal chaotisch en behoorlijk vergezocht. De tekeningen van Sokal liggen helemaal in de lijn van zijn drieluik ‘Kraa’. Hij munt uit in het scheppen van de juiste sfeer (toch wel heel belangrijk in dit tweeluik). De ruwe natuur die ons doet beseffen hoe klein en kwetsbaar we als mensen zijn. De inkleuring oogt somber en ademt zelfs bij momenten (een passend) luguber sfeertje uit. Bij het neerzetten van zijn personages miste ik wel wat subtiliteit. Sokal vervalt vaak in stereotype ‘koppen’. Het jonge gelaat van de onervaren Greyford steekt wel heel sterk af tegen de door-het-leven getekende koppen van de zeelui. Voor het tekenwerk en de inkleuring krijgt deze strip een eervolle vermelding. Op vlak van scenario had ik me toch aan veel meer verwacht met een naam als die van Schuiten op de cover. |
Archives
April 2024
|