Tekst / tekeningen : Michaël Olbrechts
Oogachtend, 176 blz., HC : 29 euro Waar de mens komt, gaat alles naar de haaien Op zijn 43ste besluit de Berlijnse dokter Friedrich Ritter en zijn maîtresse Dore om in 1929 weg te vluchten uit de drukke kapitalistische wereld waarin hij elke dag leeft. Hij wil niets liever dan naar een plek reizen die compleet onbewoond is, ver weg van de bewoonde wereld. Friedrich en Dore vertrekken naar Floreana, het meest geïsoleerde eiland van de Galapagosarchipel in de Stille Oceaan. Friedrich is geobsedeerd door de theorieën van de Duitse filosoof Nietzche. Vooral zijn concept van de zogenaamde Übermensch. Nietzsche is ervan overtuigd dat elk mens moet proberen om los te komen van de kuddegeest en zijn eigen wereld moet maken. Bij hun aankomst op Floreana lijkt alles peis en vree en beginnen Friedrich en Dore onmiddellijk om zich te settelen. Dore lijdt echter aan een vorm van multiple sclerose maar Friedrich is ervan overtuigd dat ze die ziekte kan overwinnen door in deze complete afzondering te gaan leven. Friedrich is een keikop die alleen maar met het eiland en zijn filosofie bezig is. Veel affectie toont hij niet naar Dore toe. Gelukkig vindt zij steun bij haar ezeltje Burro. In 1932 komt een tweede Duitse gezin, de familie Wittmer, naar hun eiland. In de media was er heel wat te doen geweest rond de reis en het leven van Friedrich en Dore en dat lokt uiteraard nieuwsgierigen naar hun paradijsje. Enkele maanden later komen ook nog de agressieve en bijzonder excentrieke barones Eloïse met haar twee minnaars naar het eiland. Ze wil heel graag een miljonairshotel op Floreana bouwen. Al deze verwikkelingen zetten kwaad bloed bij Friedrich. Die inmenging wil hij niet. Dit zorgt voor de nodige spanningen en conflicten tussen de eilanders. Als er dan ook nog een langdurige periode van droogte aanbreekt, gaan de poppen helemaal aan het dansen. Wat volgt is een opeenvolging van gruwel en geweld. Nog meer vertellen zou een schande zijn. Dus ik stop hier. Michaël Olbrechts werd in Genk geboren in 1987. Hij studeerde eerst geschiedenis aan de universiteit van Leuven en nadien volgde hij een opleiding striptekenen aan de Sint-Lucas Hogeschool in Brussel. Zijn afstudeerproject werd meteen ook zijn stripdebuut. In 2014 publiceerde hij De allerlaatste tijger over zijn eigen familiegeschiedenis in Nederlands-Indië. Twee jaar later volgde Vierenveertig na Ronny waarin de hoofdpersoon nog een laatste waardig afscheidsfeest krijgt voor hij naar een rusthuis moet. In 2019 maakte Olbrechts met Het Reigersnest een verhaal over de zoektocht naar zingeving en hoe om te gaan met sociaal isolement. Met Galapagos is Olbrechts dus aan zijn vierde graphic novel toe. Hij kreeg het idee voor dit verhaal toen hij tijdens de afgelopen coronajaren luisterde naar de bekroonde Vlaamse true crime-podcast De Volksjury. Voorheen had Olbrechts nog nooit van de zogenaamde ‘Galapagosaffaire’ gehoord. Tijdens het luisteren viel hij van de ene verbazing in de andere. Dit onderbelichte stukje geschiedenis verdiende het om in een strip te verwerken. De manier waarop Olbrechts het verhaal brengt boeit van begin tot einde. Het boek telt 176 bladzijden maar je kan het niet aan de kant leggen. Het is echt een pageturner. Het is een mix van een avonturenverhaal enerzijds en een psychologisch drama anderzijds. Behalve de spanning van het verhaal valt er ook heel wat te bewonderen aan mooie platen. Olbrechts werkt nog op de klassieke manier met potlood en papier en dat merk je. Alleen de inkleuring doet hij digitaal. De fauna en flora van het paradijselijke eiland staan in schril contrast met de grauwe flashbacks naar het soldatenleven van hoofdpersoon Friedrich tijdens Wereldoorlog I. Ook de droomsequenties breken het kleurenpalet van blauwe hemels en groene planten en bomen op het paradijselijke Floreana. Met dit album slaat Olbrechts letterlijk en figuurlijk zijn vleugels uit. Zijn thema is universeler dan ooit. Hopelijk wordt dit verhaal ook in het buitenland opgepikt en volgt er een vertaling. Hij zou het in elk geval verdienen. Dikke aanrader!
0 Comments
Tekst / tekeningen : Robin Recht
Le Lombard, 112 blz., SC : 15,45 euro / HC : 23,70 euro / luxe : 82 euro De bastaard en de grijsaard Thorgal is een grijze zeventigplusser. Zijn leven is compleet waardeloos nu zijn geliefde Aaricia overleden is. Terwijl Thorgal nog met een trieste blik naar het scheepsgraf van zijn vrouw zit te staren, duikt de godenslang Nidhogg plotseling op. Dit creatuur leerde Thorgal al op jonge leeftijd kennen in het album Het Sterrenkind uit de moederreeks. De slang vertelde dat de dood van Aaricia geen eindpunt hoeft te zijn. Thorgal kan Aaricia terugzien op voorwaarde dat hij de tijdring van Ouraboros aan zijn vinger schuift. Even is er twijfel maar uiteindelijk gaat Thorgal overstag. Met behulp van de ring wordt hij zestig jaar teruggekatapulteerd in de tijd. Met het lijf van een zeventigjarige belandt hij in het Vikingdorp waar hij als kind is opgegroeid. Thorgal zal dus samen met zijn zestig jaar jongere zelf op zoek gaan naar Aaricia die ontvoerd blijkt te zijn. Drie jaar heeft stripmaker Robin Recht (bekend van Conan, Elric…) aan dit lijvige oneshot gewerkt. Achteraan vertelt hij over zijn bewondering voor de originele reeks van Rosinski en Van Hamme. Hij vond het een grote eer om ‘zijn’ Thorgal te mogen maken. Dit is het eerste in een nieuwe reeks waarin verschillende stripmakers hun eigen verhaal binnen het universum van Thorgal mogen uitwerken. Na veertig albums in de hoofdreeks, zeven albums in de spinoff rond Wolvin, acht albums in de reeks rond Kriss van Valnor en tien albums in de reeks rond de jonge jaren van Thorgal rees bij mij de vraag of deze nieuwe reeks wel nog een meerwaarde zou hebben. Ik moet toegeven dat dit eerste hommage-album meer dan geslaagd is. Het tekenwerk van Robin Recht mag dan wel digitaal zijn, toch deed het me enorm denken aan de vroege (lees: beste) albums van de hand van grootmeester Rosinski. De inkleuring van Gaétan Georges verdient het ook om vermeld te worden. Voor Rosinski-fans als mezelf was het volop genieten van zowel de actiescènes (en dat zijn er best veel en ja, ze zijn bij momenten erg bloederig) alsook de intiemere scènes (vooral blz. 59 en blz. 106 mogen wat mij betreft op posterformaat worden uitgebracht!). Het is ondertussen al bekend dat ook Corentin Rouge samen met Fred Duval en ook Mohamed Aouamri aan een hommage-album van Thorgal aan het werken zijn. Mijn interesse is alvast gewekt. Tekst / tekeningen : Marc Legendre / Fabio Bono
Standaard Uitgeverij, 40 blz. : 7,50 euro Veelbelovende doorstart Koning Arthur is niet meer. Johan trekt naar Brittannië om als fier ridder van de Ronde Tafel de situatie ter plaatse te gaan bekijken. Op zijn pad ontmoet hij een groep moordlustige nomaden onder leiding van de barbaar Tuan. Gelukkig kan Johan ontsnappen aan die razende bende. Hij vindt onderdak in een oude donjon. Daar loopt hij een oude bekende tegen het lijf: het zigeunermeisje Zigliora. Fans van het eerste uur kunnen Zigliora herkennen uit het 24ste album De zwarte banier uit 1965. Met een groep getrouwen heeft Zigliora zich teruggetrokken in de donjon. De pest waart nog altijd rond en dan komt er nu de dreiging van de bende van Tuan nog bij. Wanneer Zigliora vergiftigd wordt, zal Johan alles op alles moeten zetten om een tegengif te vinden. Vele fans van deze langlopende reeks kloegen al enkele jaren over het veel te beperkt aantal pagina’s van de albums toen scenarist Legendre en tekenaar Bono het overnamen. Toeval of niet maar Standaard Uitgeverij voegt vanaf dit album tien bladzijden toe. Dat merk je meteen. Het verhaal komt veel minder haastig over. Dit album is ook het allerlaatste verhaal van Marc Legendre. Vanaf het volgende verhaal neemt scenarist Peter Van Gucht het over. De doorstart is best geslaagd. Terug naar nevenpersonages uit het rijke verleden van de Rode Ridder én dat met 10 bladzijden meer dan de voorbije jaren. Ik ben alvast enthousiast over de toekomst. Tekst / tekeningen : Harry De Paepe / Frodo De Decker
Standaard Uitgeverij, 120 blz, HC: 29,99 euro Onze gewesten van Keizer Karel V tot nu Op het moment dat ik deze bespreking schrijf, zitten we met aflevering vijf halverwege op vlak van de televisie-uitzendingen van de prestigieuze reeks Het Verhaal van Vlaanderen. Met het tweede deel van de stripversie zijn we al op het einde aanbeland. Het album begint meteen met een paginagrote bekende smoel, die van keizer Karel V die een bezoek krijgt van een andere historische beroemdheid, Maarten Luther. In de 120 pagina’s die volgen worden we ondergedompeld in de geschiedenis van onze streken onder Filips II, maken we de geuzenopstanden mee onder leiding van Willem van Oranje. Verder zijn we ook getuigen van de beeldenstorm, de repressie onder hertog van Alva, de Tachtigjarige Oorlog, de Brabantse omwenteling en de Boerenkrijg. Ook de slag bij Waterloo en het uitroepen van de Belgische onafhankelijkheid tijdens de opvoering van ‘De Stomme van Portici’ in de Brusselse Munt ontbreken niet. Nadien wordt flink gefocust op het sociale aspect met de invoering van het algemeen stemrecht, de wantoestanden van de arbeiders met figuren als priester Daens en opkomst van de Industriële Revolutie. Ook zwarte bladzijden uit onze geschiedenis worden niet geschuwd. Zo is er aandacht voor de loopgravenoorlog aan de Yzer, de wanpraktijken van Leopold II in Congo Vrijstaat en de gevolgen van WO II in ons land. Scenarist Harry De Paepe slaagt er ook nu in om de scharnierpunten uit ons recent en iets minder recente verleden op een behapbare manier te vertellen. De alombekende verhalen passeren de revue maar hier en daar passeert ook een minder bekend wist-je-datje. Wat was het weer genieten voor een geschiedenisleerkracht als mezelf. Het tekenwerk van Frodo De Decker en de bijzonder sfeervolle inkleuring Shirow Di Rosso maken alles helemaal af. Met zijn drieën mogen ze bijzonder fier zijn op dit stripproject. Op ruim tweehonderd bladzijden het verhaal brengen van onze streek voor een zo breed mogelijk publiek. Wie doet het hen na? Pagina’s die mij het meest bijgebleven zijn vind je terug op blz. 20 waarbij de Spaanse troepen proberen om Antwerpen te heroveren in 1585. De eedaflegging van de eerste Belgische koning op blz. 49 is ook erg knap en wat te zeggen van de vogelperspectieven op blz. 50 (eerste trein in België) en op blz. 66 (Wereldtentoonstelling van 1897). Tenslotte keek ik ook mijn ogen uit op de dubbelpagina 100 – 101 waarop Breendonk, de legerkazerne van Dossin en het bombardement op de Minerva-autofabriek te zien is. Deze twee pagina’s moeten echt wel bloed, zweet en tranen gekost hebben aan de tekenaar en inkleurder. Je kan er blijven naar kijken. En dat heb ik ook met het volledige album gedaan. Een eerste keer heb ik het album ‘normaal’ tot mij genomen. Onmiddellijk na deze eerste kennismaking ben ik opnieuw begonnen om blad per blad gewoon nog eens letterlijk te ‘kijken’. Dat doe ik wel meer en dan zeker bij dit soort beeldverhalen waar zoveel in te zien is. Leuk voordeel is dat je oog dan valt op details die je niet direct ziet. Zo ontdekte ik een dubbele knipoog naar Asterix op blz. 35 (zowel in de tekeningen als in de tekstballonnen). Ook het beroemde Britse stripduo Blake en Mortimer maken hun opwachting in de achtergrond op blz. 69. De oude Vlaamse komieken Gaston en Leo zijn er ook bij op blz. 42. Het woordspelletje rond de letter ‘W’ (van koning Willem I) op blz. 45 vond ik ook heel knap gevonden. Toch heb ik het meest genoten van één bepaalde scène die drie keer voorkomt in dit album. Op blz. 34 zie je twee jonge kinderen onderaan links verschrikt opkijken, op blz. 42 duikt dit tweetal opnieuw op dezelfde plaats op maar ondertussen zijn ze een koppel geworden en nog even verder (op blz. 47) zien we het stel opnieuw en ondertussen zijn ze vader en moeder geworden. Dit soort details zijn bijzonder fijn om te ontdekken en bewijzen ook dat de makers best wel plezier hebben beleefd aan dit geslaagde striptweeluik. Elke week zit ik te hopen op een beetje reclame voor of na de televisie-uitzending. Deze twee albums verdienen dat. Deze strips moeten echt door een zo breed mogelijk publiek gelezen worden. Komaan, bazen van de vrt, doe hier iets mee! Strips krijgen al zo weinig aandacht in de media. Dit is het uitgelezen moment! |
Archives
April 2024
|