Tekst / tekeningen : Lupano / Cauuet
Dargaud, 64 blz., HC : 13,95 euro Oud betekent niet altijd uitgerangeerd Na drie delen verdient deze reeks niets dan lovende woorden. De covers zijn spuuglelijk maar laat je daar vooral niet door afschrikken. Het binnenwerk loont méér dan de moeite. We leren drie oudjes kennen: Antoine, Pierre en Mimile. Oudjes maar nog heel gemotiveerd en vol levenslust. In deel 1 staat Antoine centraal. Hij is zijn hele leven een fanatieke vakbondsactivist geweest. Altijd klaar om op de barricades te springen. In dit eerste album wordt zijn vrouw Lucette begraven en leren we ook zijn hoogzwangere dochter Juliette kennen, een alleenstaande mama in spé. Deel twee draait rond het verleden en heden van Pierre. Ook hij was en is een geëngageerd activist. Toen er gedemonstreerd werd tegen de oorlog in Algerije leerde hij in 1962 zijn liefje kennen, ene Anita Bonny. Ze verloren elkaar snel uit het oog en hij heeft decennialang gedacht dat ze overleden was. Dat blijkt echter niet het geval te zijn. In deel drie tenslotte wordt ere vooral ingezoomd op Mimile. Hij is drie keer de wereld rondgereisd in een boot. Hij ontpopte zich als allereerste blanke rugbyspeler op de Samoa-eilanden. Hij vergaarde een fortuin door een zeeschat op te duiken. Hij investeerde dit geld in de kopermijnen van Papoea-Nieuw-Guinea maar ging vervolgens toch failliet. Al deze belevenissen worden herbeleefd door een toevallig passage van een van Mimiles oude makkers. Met Krasse knarren creëerde scenarist Lupano (ook bekend van goeie reeksen als Azimut, De Engelsman die niet van vuurwapens hield en Alim de leerlooier) een sterke sociale komedie. Dat soort genre dat je in strips niet vaak tegen komt. Het is een heen-en-weer gaan tussen heden en verleden, een terugblik op het leven van nog altijd krasse bejaarden. Hun onderlinge getreiter, hun ludieke acties tijdens allerlei societyfeestjes, het voortdurende met de vinger wijzen naar de laks politiek optreden of de stugge bureaucratie. Alle elementen zijn aanwezig om op de lachspieren te werken. En toch is er ook plaats voor emotie. Het verleden van de drie heren is zodanig verweven met elkaar dat pijnlijke wonden plots weer opengereten worden en grote familiegeheimen plots aan het licht komen. De tekenstijl van de voor mij onbekende Paul Cauuet past perfect bij dit soort verhaal. Zijn tekeningen kunnen zowel iets komisch uitstralen maar zijn tegelijk ook in staat om te ontroeren. Een unieke combinatie en dat zorgt echt wel voor een meerwaarde. Heb je deze reeks tot nu toe links laten liggen? Geen nood, de feestdagen komen eraan. Laat dit een cadeautip zijn!
0 Comments
Tekst / tekeningen : Olivier Pont
Dargaud, 120 blz., HC : 19,95 euro Sterke vrouwenportretten Ruim tien jaar geleden leerden we Oliver Pont kennen dankzij het magistrale Over de grenzen van de tijd. Nu is hij terug met een verhaal over borsten. Borsten? Jawel, borsten. Boezems. Ik gebruik bewust deze omschrijvingen want vulgair is dit album allerminst. Van platte seks is helemaal geen sprake. Het lijkt gek dat een man zeven kortverhalen bedenkt waarin vrouwenborsten de hoofdrol spelen. En toch doet hij het fantastisch! Voor mij behoort dit album tot de beste albums van het voorbije stripjaar. Zo ontmoeten we Chloë die gefrustreerd is over haar veel te kleine borsten. De vrijgevochten huisvrouw Mathilde gooit haar borsten in de strijd op de barricades van mei ’68 nadat ze eerder haar man had gedumpt om zelf een lesbische relatie te beginnen. Actrice Alison verwierf bekendheid door haar rollen in tal van erotische films. Maar plots is ze deze status beu en weigert ze nog om naaktscènes te spelen. Dan is er ook nog de Afrikaanse Elikya die door haar verschijning voor nieuwe moed zorgt in haar armtierige dorpje te midden van de Afrikaanse woestijn. We leren ook Fleur kennen die al decennia een klein lingeriewinkeltje uitbaat en een vast clientèle heeft die voor haar (bijna letterlijk hier) door het vuur zouden gaan. Ook Sylvia maakt gebruik van haar rondingen… voor een wel heel fataal doel. Het meest ingrijpende kortverhaal vond ik het toch het portret van Fanny. Ze besluit om één keertje als naaktmodel op te treden. Ze wil er geen vergoeding voor. Ze haalt achteraf enkel de mooiste schetsen op. Waarom? Dat moet je maar zelf ontdekken. Dit album laat je niet onverschillig, zoveel is zeker. Sterke verhalen en heel krachtig in beeld gebracht. Topper! Tekst / tekeningen : Dufaux / Delaby
Dargaud, 64 blz., HC : 16,95 euro Oprechte passie voor details en emoties Mijn collega Gert Bussens en ik hadden de eer om Philippe Delaby meermaals te ontmoeten voor een uitgebreide babbel voor Brabant Strip Magazine. De man blonk keer op keer uit door zijn bescheidenheid, openheid, eerlijkheid en optimisme. Jammergenoeg sloeg in januari 2014 het noodlot keihard toe en overleed hij totaal onverwacht. Dit artbook is dus een postuum eerbetoon aan het bijzondere grote grafische talent van de man. De reeks Murena was vanaf de verschijning van het allereerste album in 1997 een schot in de roos. De chemie tussen scenarist Dufaux en tekenaar Delaby werkte onmiddellijk. Samen maakten ze negen hoofdstukken in dit Romeinse sandalenepos. Ze toonden de Romeinse seksualiteitsbeleving onder keizer Nero in al zijn glorie. Bij de verschijning van het laatste album was er zelf een brave, gekuiste versie en een ‘parents’ edition’ met een aantal wel heel expliciete seksscènes. Delaby zal altijd tot het kleine kransje van realistische toptekenaars van ons land behoren. Zijn oog voor detail uitte zich in alles: van goed bestudeerde gelaatsuitdrukkingen tot minutieus uitgewerkte decors. Hij werkte ook zijn hele carrière op een artisanale manier. Geen digitale inkleuring voor hem maar wel papier, potlood, verf en penseel. Dit artbook is vooral een kijkboek geworden. Veel tekst is er niet. Maar dat is ook logisch bij een artbook. Deze betaalbare HC toont de passie en gedrevenheid waarmee Delaby dagelijks achter zijn tekentafel kroop. Paginagrote illustraties, coverstudies, volledig uitgewerkte potloodtekeningen en op het einde wordt de Italiaanse Theo Caneschi (bekend van de reeksen De Lemen Troon en De Verschrikkelijke Paus) in de spotlights gezet. Hij werkt momenteel als opvolger van Delaby aan het volgende album van Murena. Tekst / tekeningen : Kris / Vincent Bailly
Daedalus, 64 blz., HC : 19,95 euro Vechten heeft nooit zin Juni 1946. De veramerikanisering zet zich door. Jongeren kauwen op chewing gum, gaan naar Engelstalige films kijken in de bioscoop, paffen in het geniep Lucky Strike-peukjes, gaan tafelvoetballen in cafeetjes en de bokssport wint enorm aan populariteit. Hoofdpersoon Joseph leerden we al kennen in het vorige tweeluik van scenarist Kris en tekenaar Bailly. Joseph is ook nu weer van de partij. Ook dit album is een verstripping van een roman van de Franse schrijver Joffo. Het accent ligt nu minder op oorlogsdreiging en angstgevoelens. Joseph en Franck komen in het na-oorlogse Frankrijk terecht dat langzaam rechtkrabbelt. De adoratie van alles wat Amerikaans is, is bijzonder groot. Joseph begint een boksopleiding met behoorlijk wat succes. Toch wil hij er vrij snel de stekker uittrekken tot hij de knappe brunette Bernadette leert kennen… Ook nu bewijst scenarist dat hij een begenadigd verhalenverteller is. De context is dan wel historisch maar de klemtoon ligt ook nu op de gewone man. De krasserige maar expressieve tekeningen van Vincent Bailly zijn ook nu weer geslaagd. Zijn tekenwerk lijkt op een mix van Baru en Beuriot en dat kan ik alleen maar toejuichen. De tandem Kris-Bailly werkt goed en ze mogen best nog een tijdje verdergaan, wat mij betreft. Tekst / tekeningen : Dubois / Armand
Le Lombard, Collectie Getekend, 80 blz., HC : 18,95 euro Verrassend sterk western-oneshot Wanneer Marshall ‘Sentence’ Sykes voor de eerste keer voet aan de grond zet op de geboortegrond van de jonge Jim Starret ziet deze er onmiddellijk een legende van het Wilde Westen in. Jim verslindt immers heel veel westernstrips in zijn vrije tijd en hij vindt dat Sykes hier prima in thuis zou horen. Toch is zijn nieuwe held er niet wanneer de gevreesde gangsterbende van de Claytons zijn moeder verkracht en vermoordt. Na dit afschuwelijke drama heeft de jongen nog maar één obsessie: zich aansluiten bij Sykes en er alles aan doen om zich te wreken op de Claytons. Bovenstaande beschrijving klinkt niet bijster origineel, dat besef ik. Een cowboyverhaal waarin wraak centraal staat, lees je inderdaad heel vaak. Maar toch vond ik dit album meer dan de moeite waard. Het scenario is van de hand van elfoloog Pierre Dubois, bekend van ondermeer ‘De Legende van het Wisselkind’ en enkele Vrije Vlucht-albums met René Hausman. Van hem verwacht je dus niet meteen een harde western maar hij levert toch uitstekend werk af. Het tijdstip waarop het verhaal gesitueerd wordt, is best boeiend te noemen. Het is het scharniermoment waarop meer en meer ondernemers, investeerders en al dan niet corrupte politici naar het Westen komen afgezakt en de avonturiers pur sang worden teruggedrongen. Het harde verhaal wordt bovendien vooral door het personage van een kind beleefd en dat maakt toch wel een groot verschil. Het is ook heel cinematografisch in beeld gebracht door de jonge tekenaar Dimitri Armand. Hij is ook de man die net de reeks Bob Morane nieuw leven heeft ingeblazen. Zijn tekenwerk mag best indrukwekkend genoemd worden. Hij toont zich een meester in het creatief omspringen met de kadrering en het spelen met schaduwen. Een naam om in de gaten te houden wat mij betreft. Tekst / tekeningen : Betbeder / Martinez
Daedalus, 56 blz., HC : 17,95 euro Ons verleden aanpassen om ons een toekomst te geven Tienduizenden walvissen spoelen aan, honderduizenden kwallen vallen een zalmkwekerij aan, grote formaties hawaïganzen storten zich op vliegtuigen en mensen worden aangevallen door razende Jan-van-Genten en vleermuizen. De jonge Nathan O’Boyle besluit de leiding te nemen over een team dat moet onderzoeken welk signaal voor dit agressieve of bizarre gedrag heeft gezorgd. Samen met zijn ex-liefje Madison, Andy, Bruce en Lorraine gaan ze aan boord van een bathyscaaf om te checken vanwaar het onderzees signaal exact komt. Het blijkt uit een diepe zeetrog, Horizon Deep, afkomstig te zijn. Het nanovirus muteert en valt nu ook rechtstreeks mensen aan. Het is het begin van een allesvernietigende pandemie. Met een nucleaire bom wordt het voorwerp dat het signaal uitstraalt compleet vernietigd. Toch blijft de pandemie verderwoekeren. Het virus slaagt er nu zelfs in om kleine groepjes overlevenden op te sporen via menselijke communicatiemiddelen. Dus is het compleet uit den boze om gps, satellieten of internet te gebruiken. Voor ik dit afsluitende deel van de trilogie Deep heb gelezen, nam ik ook nog eens de voorgaande twee albums erbij. Dat is zeker geen overbodige luxe. Om het geheel van het verhaal te blijven snappen, herlees je best de hele reeks. Deep heeft me weten te boeien vanaf het eerste album. Het verhaal intrigeert en leest bijzonder vlot. Toch vond ik dat de finale ontknoping wat tegenviel. Het tekenwerk van Pietrobon oogt spectaculair en is van een fotografische accuraatheid. Vooral de passages met dieren (en dat zijn er gelukkig heel veel) zijn heel knap in beeld gebracht. Ook bij het weergeven van gebouwen, decors, auto’s, boten, helikopters… voelt Pietrobon zich duidelijk het best. Close-ups van de personages liggen hem duidelijk minder. Hij heeft het moeilijk met het weergeven van emoties op de gezichten. De digitale inkleuring past bij de tekenstijl en heeft me niet echt gestoord. Dat is op zich uitzonderlijk want ik houd daar meestal niet zo van. Slotconclusie : een spannend en geslaagd drieluik. Jammer dat het niet in een SC-jasje is verschenen want zo zal een beperkter lezerspubliek worden bereikt, vrees ik. Tekst / tekeningen : Manini / Mangin
Glénat, 48 blz., HC : 15,95 euro Schitterend einde van een geslaagd drieluik We belanden in juli 1945. Europa likt zijn wonden na de Tweede Wereldoorlog. De geallieerden trekken door het kapotgeschoten Berlijn. De Amerikaan Walter is lid van de Monuments Men. Hij moet uitzoeken welke kunstwerken nog te redden zijn. Het redden van cultureel erfgoed geldt ook voor schilderijen die de nazi’s gestolen hebben. Adolf Hitler gaf immers in 1940 de opdracht om zoveel mogelijk kunst te roven. Hij wilde immers in Linz een echt Führermuseum oprichten. Maar tegelijk zijn de Russen ook op schattenjacht. Walters ex, Natalia, neemt hiervan de leiding op zich. We krijgen in dit slotalbum een schitterende finale voorgeschoteld met een verrassend einde. Tekenaar Mangin trekt nog eens alle registers open. Vanaf het openslaan van het album zit je meteen in de sfeer met een duizelingwekkend bovenaanzicht van een gebombardeerd Berlijn. Tekst / tekeningen : Nury & Dorison / Astier
Casterman, 120 blz., HC : 22,50 euro Actie, actie en… nog eens actie De verwijdering van het goud van de Franse nationale bank is een historisch feit. 1400 ton Frans goud is in het grootste geheim naar de Franse koloniën of Canada overgebracht om niet in Duitse handen te vallen. Dat er enkele tonnen goud vergeten waren, is een ideetje van de Franse thrillerauteur Pierre Siniac. Vijf avonturiers waaronder een garagist, een horlogemaker en een ex-bokser ruiken hun kans om een hand te leggen op de ‘vergeten’ goudstaven en beramen een overval. 120 pagina’s lang volgen vuurgevechten, ontploffingen, steekpartijen en wilde achtervolgingen elkaar op. Voor sommige lezers is dit misschien voldoende maar mij kon het in elk geval niet bekoren. Toch nog een pluim voor het tekenwerk van Astier die hiermee zijn debuut maakt op de Nederlandstalige markt. |
Archives
Maart 2024
|