Tekst / tekeningen : Tracqui / Leoni & Negrin
Daedalus, 56 blz., HC + SC Goden komen en goden gaan Oppergod Zeus en zijn vrouw Hera zijn allebei stervende. Profiterend van hun laatste krachten helpen ze een aardse vrouw bevallen van een tweeling die bloed in hun aderen hebben van de Titanen uit het verre verleden. De eerstgeborene heet Protogonos, de tweede zoon luistert naar de naam Deuteron. De eerste zal stoer en krachtig zijn maar bijzondere naïef. De tweede zal uitgroeien tot een intellectueel. Wanneer hun vader sterft, ontstaat ruzie en trekt Deuteron weg om zijn interesse in het polytheïsme te voeden in Egypte en Syrië. Bij zijn terugkeer gaat zijn geboortedorp gebukt onder hongersnood. Tijd voor de goden om tussenbeide te komen. Het realistisch tekenwerk van het duo Leoni en Negrin oogt bij momenten heel druk. Niet zozeer door de tekeningen op zich maar vooral door de pagina-opbouw waar heel veel tekeningen en lappen tekst samengeperst worden op één en dezelfde bladzijde. Hier en daar komen de gelaatstuitdrukking wat gekunsteld over. Op de allerlaatste bladzijde vind je wel een onvergetelijke, lugubere paginagrote tekening. They saved the best for last! Voor scenarist Antoine Tracqui is dit album zijn debuut in de stripwereld. Hij slaagt er met succes in om een boeiende mix te brengen van Griekse, Egyptische en Hebreeuwse mythes.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Adam, Boisserie, Convard / Gine
Daedalus, 56 blz. + 8 blz. historisch cahier, HC + SC ‘Drink! Zing! Dans! Neuk!’ Toen tekenaar Gilles Chaillet (Vasco, De Laatste Profetie, De Schilden van Mars) in 2011 overleed, lagen er nog heel wat opzetjes voor nieuwe historische reeksen klaar. Daarvan is Roma over het ontstaan en ondergang van het Romeinse rijk er eentje van. Het origineel concept werd door drie man verder uitgewerkt: Eric Adam, Pierre Boisserie en Didier Convard. Hun bedoeling is om gedurende meerdere albums de link te leggen tussen het ontstaan, bloei en verval van Rome en zijn Trojaanse oorsprong. In het Frans is zijn er al vijf albums verschenen. Nog één album te gaan en we hebben de achterstand in het Nederlands bijgebeend. 37 n. C., de bloeddorstige en incestueuze keizer Caligula voert een schrikbewind in Rome. Tijdens mijn lessen geschiedenis zijn mijn leerlingen nét iets aandachtiger als ik het over deze geflipte keizer heb dan tijdens een ‘normale’ les geschiedenis. Daar zitten de vele pittige seksuele en moorddadige uitspattingen voor veel tussen. In deze verstripping passeren deze excessen uitgebreid de revue. Wat had je gedacht van Caligula die als de wijngod Bacchus geil rondloopt op tal van orgieën? Of Caligula die gevangen levend laat kruisigen met een spons in hun mond tegen het schreeuwen? Of Caligula die zijn legionairs schelpjes laat verzamelen op de Britse kusten? Er is ook in dit vierde album een rol weggelegd voor het mysterieuze palladiumbeeld. De Vestaalse maagd Aquilina wijdt zich aan de verering van het beeld. Caligula ziet in Aquilina de reïncarnatie van zijn overleden zus Drusilla. Hij wordt compleet paranoïde, het ene bizarre visioen volgt op het andere tot de dag waarop hij door zijn pretoriaanse wacht vermoord wordt. Van het verhaal heb ik genoten. Het tekenwerk van Gine kon me minder bekoren. Ik heb het nooit gehad voor zijn schetsmatige (lees: slordige) manier van tekenen. Dat is ook de hoofdreden dat ik zijn klassieker Sneeuw altijd links heb laten liggen na enkele albums uit de lokale bieb te hebben gelezen. Dit verhaal had een tekenaar met meer realistisch tekentalent verdiend. Tekst / tekeningen : Zidrou / Homs
Dargaud, 64 blz., HC : 16,95 euro Wraak in vrouwelijke vorm Eerst een gouden raad: begin dit album niet te lezen zonder de twee voorgaande strips te (her-)lezen. De intrige van Shi is ingewikkeld door het samenvloeien van een viertal verhaallijnen. De ‘revenge’ uit de titel van dit derde album is een verwijzing naar Jennifer ‘Jay’ Winterfield en haar Japanse vriendin Kita. Beide dames zijn immers uit op wraak in het Victoriaanse Engeland. In de voorgaande delen zagen we hoe ze vriendinnen werden in het Japanse paviljoen van de Wereldtentoonstelling. Kita werd er hardhandig weggebracht omdat ze met haar dode baby in haar armen een ‘smet’ wierp op de feeststemming. Het kind werd begraven in de tuinen waar de expositie plaatsvond. Jennifer wilde kost wat kost dat Kita de kans kreeg om op een menswaardige manier van haar baby afscheid te nemen. Jennifer herrijst in dit album (bijna letterlijk) nadat ze in deel twee in een vlammenzee om het leven kwam. Zij wil zich vooral wreken op het perverse en corrupte establishment waar haar eigen vader, een Brits kolonel, ook toebehoort. Shi blijft een bizarre reeks. Het is quasi onmogelijk om er een genre op te kleven. Het is een mix van fictie, fantasy, thriller en dat alles overgoten met een erotisch en cynisch donker sausje. Het eerste deel blies me omver, het tweede deel vond ik dan weer minder door het voortdurend heen-en-weer geflits tussen de verschillende verhaallijnen en tijdperken. Ik vond dat scenarist Zidrou zich wat vergaloppeerd had. In dit derde deel verloopt de vertelling heel wat vloeiender en rechtlijniger. En dat kan ik alleen maar toejuichen. De talrijke fantasy-elementen uit het tweede album blijven deze keer ook (bijna) helemaal afwezig. Kortom, een veel ‘klassiekere’ manier van vertellen. Nog één deel en de eerste cyclus zit er al op. Het tempo waarop deze reeks verschijnt is duizelingwekkend. De Spaanse tekenaar Homs is en blijft een grote klasbak. Ook nu zijn de pagina’s om duimen en vingers bij af te likken. Zijn oog voor detail, zijn filmische manier van vertellen (blz. 52- 53 : lesbische vrijscène), zijn knappe camerastandpunten (blz. 24 – 25 : twee scènes aan dezelfde tafel maar vanuit totaal ander perspectief): alles klopt gewoon. Benieuwd hoe Zidrou in het laatste delen toch nog alle verhaallijntjes aan elkaar zal knopen… op een (hopelijk) begrijpbare manier voor de lezers. m te bewerken. Tekst / tekeningen : Yves H. / Hermann
Le Lombard, 56 blz., HC + SC : 15,95 euro + 7,95 euro Op de vlucht voor zichzelf Colorado, 1868. Hoofdpersoon, Morgan ‘Duke’ Finch, begeleidt een postkoets in naam van de mijnexploitant Soakes & Sears een postkoets met 100 000 dollar aan boord. Onderweg slaat het noodlot toe en vindt een overval plaats. Alsof het nog niet erg genoeg is, behoort Clem, broer van Duke, tot de overvallers. De bazen van Soakes & Sears willen uiteraard hun geld recupereren en Duke wordt onder druk gezet om zijn broer en dus de buit op te sporen. Duke zit in dit derde album serieus in de problemen. Er is enerzijds zijn beroepseer en anderzijds is er zijn familiale band met zijn broer. Deze reeks is dus geen klassieke spaghettiwestern. Er zit best meer in. Duke wil eigenlijk alleen maar een rustig leven leiden maar hij slaagt er toch keer op keer in om zich in nesten te werken en lijken in zijn kielzog mee te sleuren. Ik had het in het begin wat moeilijk om alle mannelijke personages opnieuw te kunnen plaatsen in het verhaal. Een korte inhoud van de voorgaande delen op de achterkant van de titelpagina was wel handig geweest. Grafisch is het weer genieten van het werk van de inmiddels 81-jarige Hermann. De man blijft excelleren in indrukwekkende vergezichten, close-ups van boeventronies en tekstloze maar o zo sfeervolle pagina’s van rokerige saloons, nachtelijke scènes en hevige plensbuien (op bladzijde 18, 19 en 39). Ook de cover straalt helemaal deze sfeer uit. Tekst / tekeningen : Milo Manara
Glénat, 56 blz., HC : 17,95 euro Geslaagd einde van sfeervol tweeluik Het eerste deel van dit verhaal verscheen in 2015. We hebben dus wel heel lang moeten wachten op het slot van dit tweeluik. Wat het lange wachten de moeite waard? Absoluut. Veeltekenaar Milo Manara (74 jaar intussen) vertelt het levensverhaal van de 17de-eeuwse Italiaanse renaissanceschilder Caravaggio met de nodige artistieke vrijheid. De schilder wordt omschreven als een dronken, arrogant en gewelddadig persoon. Een moordenaar zelfs. Op het einde van het eerste album zagen we hoe hij in een schermduel pooier Ranuccio doodde. Caravaggio vlucht daarop weg uit Rome en sluit zich op weg naar Napels aan bij een gezelschap acrobaten. Hij treedt zelfs toe tot de orde van de Maltese ridders. Zo wil hij zich kunnen beschermen tegen de wraakacties van Ranuccio’s vrienden. Manara munt ook nu uit in het weergeven van zowel de beroemde werken van Caravaggio als een gigantisch doek over de moord op Johannes de Doper. Hij slaagt er ook met brio in om te tonen hoe het dagelijks leven van de schilders eruitzag. Weinig tot geen obligate seksscènes. Manara houdt zich echt in op dit vlak. Dit is de Manara waarvan ik houd. Manara moet niet om de haverklap erotische scènes inlassen om zijn immense talent te tonen. Het is vooral het tekenwerk dat dit tweeluik naar een hoger niveau tilt. Manara is en blijft toch een veel getalenteerder tekenaar dan scenarist. Dat zal wellicht nooit veranderen. |
Archives
Maart 2024
|