Tekst / tekeningen : Mathieu Lauffray
Dargaud, 64 blz., HC : 16,95 euro Opeenvolging van knap getekende clichés De clash tussen de Franse piraat Raven en de eenogige Lady Darksee gaat verder in dit tweede deel van een avontuurlijk drieluik. Ze zijn allebei op zoek naar een schat vol smaragden in Chichén Itza, een oude Mayastad. Ze komen terecht op het vulkanisch eiland Devil’s Mound. Op het strand van Devil’s Mound staat ook een stevig omwald Frans fort onder leiding van graaf Henri de Montignac. Ook zijn twee kinderen, de knappe Anne en haar jongere broertje Arthur, leven hier samen met hun vader en zijn bemanning na een schipbreuk. Ze leven daar in afwachting van hun terugkeer naar Tortuga. Op het einde van het eerste deel had Raven de belangrijke schatkaart verbrand. Zo verbond hij zijn kennis en ziel met die van de wraaklustige Lady Darksee. Hij wordt gebonden aan zijn handen in de jungle meegenomen. Wat dan volgt is een aaneenschakeling van actie en avontuur. De schatzoekers moeten zure moerassen, instortende lianenbruggen, kannibalistische koppensnellers en een uitbarstende vulkaan trotseren om hun einddoel te bereiken. Het verhaal bulkt van de clichés. Op momenten komt het zelfs ietwat als een parodie op het genre van de piratenstrip over. Is dat de bedoeling van stripmaker Mathieu Lauffray? Geen idee maar waar geen twijfel over bestaat is het sublieme tekentalent van de man. Ondanks het bijzonder oppervlakkig scenario heb ik ook nu weer genoten. Hopelijk krijg ik in het slotalbum wel nog antwoorden op de vele vragen rond het verleden van Lady Darksee. Puur entertainment dus. Niets meer maar ook niets minder.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Clotilde Bruneau / Diego Oddi
Daedalus, 56 blz., SC + HC Is de dood sterker dan de liefde? Orpheus is bijzonder muzikaal. Hij krijgt zijn lier rechtstreeks van de Griekse god Apollo. Daarmee kan hij alle levende wezens in vervoering brengen. Wanneer zijn geliefde, de knappe nimf Eurydike, sterft na een beet van een gifslang, is Orpheus ontroostbaar. Hij heeft er alles voor over om Eurydike terug te krijgen. Om dat te bereiken trekt hij naar Hades, de god van de onderwereld en de doden. Veerman Charoon en de driekoppige hellehond Kerberos worden ook gemanipuleerd door het getokkel op de lier. Ook in de tweede mythe van dit album speelt Hades een belangrijke rol. Hades kidnapt Persephone, dochter van de landbouw- en natuurgodin Demeter. Demeter treurt na het verlies van haar dochter. De natuur treurt met haar mee. De verwoestijning treedt op. De mensheid lijdt honger. Oppergod Zeus vindt dat hij hier iets moet aan doen. Hij komt tussenbeide en stelt een compromis voor: 8 maanden mag Persephone terug naar haar moeder en de vier overige maanden verblijft ze bij haar ‘man’ in de onderwereld. Wanneer Demeter haar dochter in de armen sluit, laat ze de natuur weer bloeien en is het lente en zomer. Wanneer ze afscheid moet nemen van haar dochter breekt de winter aan. Wat ben ik gek op deze reeks! Dit is echt spek naar mijn bek. Als geschiedenisleerkracht vertel ik / lees ik al een kwarteeuw met mijn leerlingen de bekendste Griekse mythes. Strips als deze zouden in elk geschiedenislokaal van alle Vlaamse middelbare scholen aanwezig moeten zijn. Lekker uitleenbaar om leerlingen de kans te geven om de mythe als strip te herbeleven thuis. De epiloog van de mythe van Orpheus was mij niet echt bekend. Heerlijk dus. Net als altijd is een vlot geschreven dossier voorzien waarin auteur Ferry achtergrondinfo geeft bij de behandelde mythes. Het tekenwerk is van Diego Oddi. Voor mij een onbekende naam. Zijn tekenwerk is verzorgd maar vrij statisch. Oddi heeft ook hier en daar wat moeite om de juiste emotie op de gezichten van zijn personages te toveren. Dat viel me vooral op bij close-ups. In het Frans verschenen in deze reeks De wijsheid van de mythes nog drie albums met tekenwerk van hem, onder andere over Narcissus en Oedipus. Ik vermoed dat Daedalus ook deze albums in de toekomst zal vertalen. Tekst / tekeningen : Clotilde Bruneau / Annabel
Daedalus, 56 blz., SC + HC Kwetsbare Griekse held Zeus wil een zoon op aarde om indien nodig de strijd aan te gaan met de vernietigende krachten van de chaos. Zeus laat zijn oog vallen op de aardse vrouw Alkmene. Hij bezwangert haar. Negen maanden later bevalt ze van een tweeling. Eén kind van haar echte man en de tweede van Zeus. De eerstgeborene, Herakles, blijkt over uitzonderlijke krachten te beschikken wat niet gezegd kan worden van zijn broertje Iphikles. Maar Zeus’ echtgenote, godin Hera, is razend op dat (zoveelste) bastaardkind van haar ontrouwe man. Ze wil zich wreken. Na de dood van zijn ‘aardse’ vader, trouwt Herakles met de mooie Megara. Ze krijgen een zoon. Ook met Iolaos, de zoon van zijn broer, kan Herakles het uitstekend vinden. Maar godin Hera betovert Herakles. Hij raakt buiten zinnen en vermoordt in een trance zijn echtgenote en zijn zoon. Wanneer hij uit de betovering ontwaakt en beseft wat voor gruwel hij heeft aangericht, wil hij niets liever dan zijn fouten proberen goed te maken. Hij wil zijn echte vader Zeus ontmoeten. De neef van Herakles, Eurystheus, koning van Mycene, heeft een lijst met beproevingen. Het is de bedoeling dat Herakles deze twaalf beproevingen tot een goed einde brengt. Een superheld in de letterlijke zin van het woord was Herakles allerminst. Dat maakt scenariste Bruneau heel erg duidelijk in haar verhaal. Nochtans wordt Herakles heel vaak zo afgespiegeld in boeken, tv-series en films. Leven en werk van Herakles wordt over drie albums verspreid. In het Frans zijn alle delen al verschenen. Het tekenwerk is knap en zwierig in beeld gebracht. Hier is ook een vrouw voor verantwoordelijk: Annabel. Ik leerde haar werk kennen dankzij de trilogie Magus bij uitgeverij Saga. Ze tekende ook het derde deel van Roma. Binnenkort vertaalt Dark Dragon Books ook haar tweeluik Olwenn uit in het Nederlands. Tekst / tekeningen : Jarry / Lorusso
Daedalus, 69 blz., HC + SC Weer stevig op de rails Prins Athé’non is een gebroken Blauwe Elf. Hij treurt om de dood van zijn geliefde en zielsverwant Valamen. Hij raakte haar kwijt tijdens de slag bij Kastennac (zie deel 11 in deze reeks). Athé’non komt de dagen door dankzij de blaadjes van de Kicha-plant. Door hierop te kauwen vergeet hij zijn pijn en verdriet. Maar hij wordt ook compleet afhankelijk van deze plant. Vrij snel blijft maar heel weinig over van de krijger die hij ooit is geweest. Hij trekt doelloos als een marginale Elf rond. Hij valt in verkeerde handen en wordt met zware afkickverschijnselen in een arena gedropt waar hij moet vechten om zijn vrijheid terug te winnen. Falen is dus geen optie. Er moet dus bloed vloeien. Heel veel bloed… Na het vorige album had ik het even gehad met deze langlopende reeks. Vijf soorten Elfen hadden elk vijf albums gekregen om hun verhaal te brengen. Voor mij zou het daarbij mogen blijven. Maar toch was ik benieuwd of dit nieuwste album nog iets kon toevoegen. En jawel, ik heb weer volop genoten van dit verhaal. Het verhaal is een soort stripversie van de blockbuster ‘Gladiator’ maar dan in de landen van Arran. Het tekenwerk van Lorusso is heel dynamisch, vloeiend en van bijzonder hoge kwaliteit. Dat is bij een verhaal als dit ook echt wel een must. Ik leerde zijn werk kennen via het tweede en achtste deel van die andere reeks binnen dit universum, Orks & Goblins. Ook voor andere Daedalus-reeksen als West Legends en Medici’s tekende hij blijkbaar het eerste album. Maar die reeksen volg ik niet. De panorama’s die hij uit zijn mouwen schudt (bekijk blz. 10 – 11 : dubbelpagina met bovenaanzicht op de havenstad Kasatell) getuigen van grote klasse. De vele gevechten en beproevingen in de arena zijn ook indrukwekkend om nog maar te zwijgen van de gigantische vloedgofl op het einde van het verhaal. Inkleurders worden vaak vergeten in recensies. Bij deze: het werk van Nanjan verheft het verhaal nog naar een hoger niveau. Veel leesplezier dus en voor mij een frisse, nieuwe (?) doorstart van Elfen. In het Frans verscheen onlangs al deel 30. Langzaam maar zeker knaagt uitgeverij Daedalus aan de vertaalachterstand. Dus de stekker blijft dan toch nog in deze reeks zitten wat mij betreft. Back on track!? Tekst / tekeningen : L’Hermenier / Stedho
Diedeldus, 64 blz., SC : 8,95 euro en HC : 19,95 euro Moderne versie van Klein Duimpje Yann is tien jaar. Hij is de jongste van zeven broers. Yann is ook de enige die op zijn eentje geboren is. Zijn zes oudere broers zijn immers allemaal als tweelingen ter wereld gekomen. Yann spreekt niet, noch thuis noch op school. Hij groeit met zijn broers op bij ouders die geen enkele vorm van genegenheid of affectie tonen naar hun kinderen. Wanneer Yann voor de zoveelste keer getuige is van een huiselijke ruzie, besluit hij met zijn zes broers weg te vluchten. Hij zou immers gehoord hebben dat zijn vader plannen heeft om hen uit de weg te ruimen. Hij wil naar zee. Yann is dan ook een grote bewonderaar van de oceaan. Hij leest er veel over, hij droomt over reizen op zee… Tijdens hun lange vlucht krijgen ze gelukkig hulp van onder andere een vriendelijke vrachtwagenchauffeur, een gulle bakkersvrouw en een bereidwillige kruidenier. In Frankrijk is Jean-Claude Mourlevat een bekend jeugdauteur. Hij schreef al meer dan dertig kinderboeken waarvan uitgeverij Jungle Pépites twee boeken heeft uitgebracht als strip. Scenarist Maxe L’Hermenier was hiervoor verantwoordelijk. L’enfant océan is er ééntje van. Het verhaal is overduidelijk geïnspireerd op het beroemde sprookje van Klein Duimpje van Charles Perrault. Ook hier vluchten zeven broertjes weg uit vrees voor hun gewelddadige vader. Steven Dhondt (Stedho) behoort samen met Steven Dupré en Jan Bosschaert tot mijn drie favoriete Vlaamse tekenaars. Stedho heeft me nog nooit ontgoocheld. Ook nu weer brengt hij met veel gevoel en bijzonder zwierige (digitale) penseeltrekken het verhaal in beeld. Hij is heel goed in het tonen van emotie in de talrijke close-ups van dit verhaal. Maar ook volgepropte decors van rommelige huiskamers of volgepropte boerderijen gaan hem bijzonder goed af. De quasi tekstloze droomscène aan de ene kant en de gruwelijke scène waarin we Yanns woedende vader zien en een nest van 7 pasgeboren jonge katjes met de hoofdjes van Yann en zijn broertjes aan de andere kant, zijn me het meest bijgebleven na het lezen van dit album. Dit album bevat achteraan ook een soort didactisch dossiertje met info over de schrijver, een anagramspelletje en enkele vraagjes om te checken of de jeugdige lezers alles wel goed hebben begrepen. In het Frans loopt de verkoop van dit album goed. De strip is ondertussen al aan zijn tweede druk toe. In 2019 verscheen van Stedho het emotionele album Daan Quichot en de spaghetti van Opa Pier (bij uitgeverij Bakermat). Een pareltje dat veel meer aandacht verdient dan het tot nu toe heeft gekregen, vind ik. Mijn bespreking van deze strip, vind je hier. Nadien maakte hij vooral strips die enkel in het Frans verschenen. Zo maakte hij bij uitgeverij Jungle Pépites (ook met scenarist Maxe L’Hermenier) het album Fils de sorcières (eveneens gebaseerd op een Frans kinderboek) en met David Boriau maakte hij het drieluik Obscurcia voor uitgeverij Delcourt. Als fan van zijn werk, ben ik al deze albums in het Frans blijven kopen en lezen. Toch blijf ik stiekem hopen op een Nederlandstalige uitgever voor al deze albums. Het is in elk geval heel goed nieuws dat er eindelijk weer een vertaling van Stedho’s werk op de markt is gebracht. Bij de HC-versie van dit album zit ook een mooie ex-libris om te vieren dat uitgeverij Daedalus inmiddels 15 jaar bestaat en maar liefst 1000 albums in die periode heeft uitgebracht. Vier mee en haal dit album in huis. Vooral voor een jong publiek maar ook volwassenen van bijna 45 kunnen hiervan genieten. 😊 Tekst / tekeningen : Gihef / Pastore
Daedalus, 56 blz., HC + SC Tritons, haaien, octopussen, meerminnen en… klein beetje vikingen Blodughadda is een brutale en opstandige meermin. Ze sluit vriendschap met Gilwin, een piepjonge Triton. Maar Gilwin is bijzonder. Gilwin draagt de Rune van de Asen. Deze Rune wijst op bovennatuurlijke krachten. Er zijn slechts twee wezens die deze Rune dragen: Gilwin en… Blodughadda. Dus deze connectie hebben ze sowieso. Blodughadda bezorgt met haar verleidelijk gezang vers mensenvlees aan de piepjonge Gilwin. Zo groeit hij bijzonder snel op. Zijn krachten ontwikkelen zich ook supersnel en worden een verliefd koppel. Maar meerminnen en tritons horen niet verliefd te worden… Het verhaal leest als een sprookje. Echt vernieuwend is het dus allemaal niet. Gelukkig maakt het tekenwerk wat goed. Maar niet alles. De tekeningen van de voor mij onbekende Pastore is vaak heel mooi gedetailleerd op vlak van personages en op de voorgrond. Hier en daar is het decor wel heel oppervlakkig in beeld gebracht. Nog één vertaling te gaan en de achterstand op de originele Franse albums is volledig weggewerkt. Dat slotalbum haal ik sowieso ook nog in huis. Oh ja, de cover van klasbak Homs is opnieuw om duimen en vingers bij af te likken. Tekst / tekeningen : Jarry / Goux
Daedalus, 56 blz., HC + SC Onderling geruzie Dwergin Tala behoort tot de loge van Vaha. Haar loge beschermt sinds oudsher de citadel van de vergeten dwergenrunes. Het is de loge van kennis. Hun plicht is vergeten runes terugvinden en ze archiveren om ze zo te beschermen tegen begerige klauwen. Sommige runen kunnen echt rampen veroorzaken als ze in verkeerde handen vallen. Nu zijn Tala en haar vier zussen op zoek naar de onsterfelijkheidsrune, één van de allergrootste schatten van de landen van Arran. Wie droomt er immers niet van het eeuwig leven? De conceptreeks rond de landen van Arran telt ondertussen 26 albums van Elfen, 4 albums van Magiërs, 9 albums van Orks & Goblins en nu ook 16 delen van Dwergen. Dit nieuwe deel is niet echt het beste album van de reeks. Het tekenwerk blijft van een heel erg hoog niveau. Het begin van het verhaal kom me bekoren. Het verhaal las heerlijk weg. Maar hoe verder in het verhaal hoe warriger en onnodig complex de pagina’s worden. Soms is ‘less’ echt ‘more’. Bij de paginalange gevechten op het einde gaat het overzicht van de actie compleet verloren. Dat is toch wel een smet. Tekst / tekeningen : Jérémy
Dargaud, 56 blz., HC : 19,95 euro Jérémy (finally) goes solo De stam van de Sorajis zijn op de vlucht voor oorlog. Ze werden verdreven uit hun eigen gebied en zijn op zoek naar een nieuwe plek om te overleven. Ze vragen asiel in het koninkrijk Sylvaestris. Daar zijn ze niet bepaald welkom en zo trekken de Sorajis verder naar Valestiel, de heilige stad van de Ekklesia. Valestiel werd hierop belegerd. De Sorajis zitten gevangen tussen haar onneembare muren. De belegering blijft maar aanslepen. Met hun brandende pijlen slagen de Sorajis erin om het leger van Sylvaestris en Ekklesia tegen te houden. Bastaardprins Crimson Nyx besluit zich met zijn riddertroepen aan te sluiten. Tussen die ridders loopt ook de roodharige Vesper. Vesper is een magische heldin. Ze is een koppige en moedige amazone. Ze is een hybride: half mens, half chimaera. Ze spreekt vlot Etherisch, een hemelse taal die haar magische krachten bezorgt. Wanneer haar tong wordt afgesneden, is ze verplicht om nieuwe talenten te ontwikkelen om zich van de anderen te onderscheiden. Haar nieuwe talent is Zarak. Zarak is een kleine demon die uit de afgesneden tong van Vesper geboren wordt. Hij is in staat om zich in allerlei wapens te veranderen. Zarak spreekt in naam van Vesper. Hun gedachten zijn wel met elkaar verbonden. Ik leerde Jérémy kennen in juli 2010. Samen met mijn stripmakker Gert gingen we hem in zijn tuin onder de kersenboom interviewen voor Brabant Strip Magazine. Toen werkte hij op scenario van Dufaux aan het eerste album van Barracuda. Hij was net uit de schaduw gestapt van zijn leermeester Philippe Delaby. Hij maakte toen een ietwat onzekere indruk. Niet goed wetend of hij het wel in zich had om uit te groeien tot een volwaardig stripmaker. We zijn nu elf jaar later en Jérémy heeft ondertussen meer dan ooit bewezen dat hij een bijzonder getalenteerd stripmaker is. Jérémy werkt nog op de ouderwetse manier voor zijn tekenwerk en toch ligt zijn werktempo bijzonder hoog, zonder kwaliteitsverlies. Na zes albums in de piratensaga Barracuda ging hij in zee met een andere topscenarist Jodorowsky voor het vierluik De Ridders van Heliopolis. Ondertussen kroop hij zelf ook in de huid van scenarist voor het fantasy oneshot Layla, getekend door Mika. En dan is er nu Vesper. Voor het eerst uit Jérémy zich als compleet auteur. Deze keer heeft hij alle touwtjes in handen: scenario, tekeningen en inkleuring. Vesper gaat ook nog verder dan louter de ‘papieren versie’. Jérémy ontwikkelde dankzij een succesvolle crowdfunding Vesper: Ether Saga, een computergame rond het verhaal van Vesper. Jérémy wilde de sfeer oproepen van bekende games als Final Fantasy, waarvan hij zelf een grote fan is. Het spel zou in 2022 beschikbaar moeten zijn via Steam. De hele stripsaga zal in totaal zes delen tellen. Het lijkt me geen evidentie om een heel universum te bedenken. Bij momenten kreeg ik een nostalgisch gevoel. Het album ademt de sfeer uit van Eternia, de planeet waar ‘mijn’ jeugdhelden He-Man en zijn aartsvijand Skeletor ontelbare avonturen beleefden in de comic en animatiereeks Masters of the Universe. Fauna, flora, gebouwen, klederdracht, voedsel, wapens, manier van leven: Jérémy heeft over alles echt wel nagedacht. Dat voel je tijdens het lezen. Hij is niet over één nacht ijs gegaan. Het verhaal heeft duidelijk al een rijpingsproces achter de rug. Als lezer word je heel snel in de harde actie gedropt. Daar houd ik van. Bij veel fantasy-epossen duurt het vaak te lang om alles uit de doeken te doen. Bij Vesper is dat gelukkig niet het geval. Jérémy serveert meteen veel veel actie, bloederige duels, een creepy orakel (met de looks van Groot uit de Marvelfilm Guardians of the Galaxy), vliegende draken (het oranje exemplaar deed me aan Charizard uit Pokémon denken), een vleugje erotiek en sarcasme in de uitspraken van Zarak. De toon is gezet. Benieuwd naar wat komen gaat. Het plezier spat van de pagina’s. Jérémy is nu een volleerd stripmaker en dat op zijn 37ste! Ik weet dat hij al geruime tijd in alle rust en tussen al zijn vroegere projecten door aan Vesper aan het werken was. Blij dat dit grootse project nu eindelijk uit de startblokken is geschoten. |
Archives
Maart 2024
|