Tekst / tekeningen : Istin / Lamontagne
Daedalus, 52 blz., SC Exit druïden Sinds de Genkse uitgeverij Daedalus in 2007 startte met de vertalingen van de fantasyreeks De Druïden groeide deze serie uit tot één van de best verkopende reeksen uit hun fonds. In een betaalbaar SC-jasje kan je nu als lezer negen albums lang meegenieten van topscenario’s van Jean-Luc Istin en het toptekenwerk van Jacques Lamontagne. We schrijven 500 na Christus. Heel Gallië is bezet door christenen. Heel Gallië? Nee, want in Armorica blijven enkele druïden weerstand bieden en hun eeuwenoude Keltische rites uitvoeren. In deze wereld leerden we de druïde Gwenc’hlan en zijn trouwe metgezel Taran kennen. In dit allerlaatste negende deel werkt scenarist Istin de tweede cyclus (die begon in het zevende album) zorgvuldig af. Het aantal clans dat met elkaar in botsing komt is bijzonder groot: druïden, monniken, Saksen, dorpelingen en kannibalen… Ze gaan allemaal met elkaar in de clinch. Tekenaar Lamontagne ontbindt voor de laatste keer zijn duivels. Hij doet dat met verve. Hij creëert op drie plaatsen in het album supergrote tekeningen die over twee bladzijden gespreid zijn. Het werden echte pareltjes van een indrukwekkend paardenleger, ondergrondse graftombes en een grondverzakking. Zijn inkleuring is ook nu weer op een hoog niveau. Momenteel legt Lamontagne de laatste hand aan een western voor uitgeverij Dupuis. De schetsen en fragmenten die hij al op zijn facebookpagina postte, doen het beste vermoeden. Lamontagne is nog lang niet uitgetekend en dat is supergoed nieuws.
0 Comments
Tekst / tekeningen : deel 1 Istin & Saito / deel 2 Cordurié & Lorusso
Daedalus, 58 blz., HC + SC Superstart van een nieuwe fantasyreeks Met Orks & Goblins start uitgeverij Daedalus de vertaling van de derde conceptreeks in de zogenaamde ‘Werelden van Aran’. Na 16 delen van Elfen en 7 delen van Dwergen is het nu de beurt aan twee albums van Orks & Goblins. Orks en Goblins zijn gemene en woeste wezens. Ze houden van ruzie stoken, bloedvergieten en misdadige praktijken. Ze kennen god noch gebod. Ze worden door Dwergen vaak ‘groenkonten’ genoemd. In het eerste album maken we kennis met de halfork Turuk. Zijn vader was een Witte Elf, zijn moeder een volbloed Ork. Turuk lijdt aan geheugenverlies en begrijpt aan het begin van het verhaal helemaal niet waarom hij zich in elkaar geslagen in een vervloekte stad bevindt. De stad wordt bevolkt door honderden ghouls of levende doden die ’s nachts door de straten struinen. Door de ontmoeting met de knappe Groen Elf Dalyam krijgt Turuk langzaam zijn geheugen terug. Hij herinnert zich hoe hij uit de gevangenis van Armuhr ontsnapte samen met een aantal andere veroordeelde Orks. Het scenario van topschrijver Istin is spannend en leest heel vlot. Het tekenwerk is van de hand van Diogo Saito. Ik kende deze striptekenaar niet. Maar deze eerste kennismaking smaakt naar meer. Hij tekent zwierig en wisselt zowel grootse stripplaten af met fijne close-ups van de fantasypersonages. Een naam om te onthouden wat mij betreft. In het tweede album draait alles rond de Goblin Myth. Hij is een brutale vlerk die zijn dagen doorbrengt met stelen. Hij is dus voortdurend op de vlucht. Zijn snelle vingers en behendige ledematen bezorgen hem een zekere reputatie. Op een dag krijgt Myth van een geheimzinnige gemaskerde werkgever de vraag of hij tegen fikse vergoeding een waardevol juweel wil stelen van een oude Zwarte Elf. Die Elf bevindt zich wel in de quasi oninneembare citadel van Slurce. Voor deze klus roept Myth de hulp in van drie even hebberige Goblins. Ik heb ook nu enorm genoten van dit tweede album. Actie, spanning en lekker cynisch zwarte humor. Lekker ontspannend leesvoer. Rechttoe, rechtaan verhaal. Alles strak verteld en mooi afgerond binnen één album. Het tekenwerk is van de Italiaan Giovanni Larusso. Ik had nog niets van hem gelezen. Wat opzoekingswerk leerde me dat dit album zijn eerste naar het Nederlands vertaalde album is. Het moge duidelijk zijn, ik ben onmiddellijk verzot op deze derde reeks. Beter beginnen kan eigenlijk niet. Twee verhalen die op zichzelf staan, die los van elkaar gelezen kunnen worden en geen voorkennis vereisen van andere albums. Dikke aanraders, allebei! En please… Daedalus: laat de vertaling van de drie volgende delen maar snel komen. Heel snel zelfs. Tekst / tekeningen : Istin / Duarte
Daedalus, 68 blz., HC + SC Onderwerping of ondergang? Dodenbezweerster Lah’saa is van oorsprong een Rode Elf. Nu staat ze aan het hoofd van een ghoulleger en klaar om de citadel van Slurce aan te vallen. De Zwarte Elfen staan voor de keuze om Lah’saa als vorstin te erkennen, volledig uitgemoord te worden of te proberen om Lah’saa te verslaan. Ze kiezen voor de derde optie en er wordt een indrukwekkende strijdkracht op de been gebracht van Dwergen, Witte Elfen en Blauwe Elfen. Een bijkomend probleem is dat Lah’saa makkelijk van lichaam kan veranderen. Om haar te kunnen doden is dus ook een magiër nodig die haar met toverkracht in een en hetzelfde lichaam gevangen kan houden. Dit zestiende album is een afronding van de lange cyclus die al begon in deel 11. Het is een goed idee om de voorgaande delen te herlezen vooraleer aan dit album te beginnen. Ik deed dat niet en ik had het bij momenten moeilijk om alle verhaallijnen te volgen. Alle actie komt samen in dit deel om in een spectaculaire finale uit te monden. Toptekenwerk maar geen hapklare brok op vlak van scenario. Vanaf het volgende album zal elk album weer op zichzelf staan. Persoonlijk houd ik meer van verhalen die binnen één album afgerond zijn. Dat was ook zo bij de albums uit het eerste seizoen van Elfen. Ook hier loopt de Franstalige markt serieus voor op onze vertalingen. Dit jaar verscheen deel 22 immers al in het Frans. Tekst / tekeningen : Jarry / Crety
Daedalus, 56 blz., HC + SC Veel te veel blabla Vijftien jaar geleden ging fort Draz in vlammen op. Toch is de Orde van de Zwarte Loge niet helemaal vernietigd. De macht ligt nu in handen van de Zeven Heren van de Stenen Bank. De steenrijke en bloedmooie Derdhr roept de hulp in van Ordo van de Talion. Ze zet al haar charmes in om hem te manipuleren. Heer Urus, Ordo’s vader, is immers één van de vijanden van Derdhr. Urus beheert grote hoeveelheden goud van de zogenaamde archivisten. Dat goud kan Derdhr best gebruiken om haar eigen macht uit te breiden. Kan je nog volgen? Heel veel gebabbel, heel grote tekstballonen en gigantische tekstvakken. Je waant je bij momenten in een verhaal van Blake en Mortimer of Alex. In deze reeksen ben je het gewoon maar in de conceptreeks Dwergen niet meteen. Daar heb ik me echt wel aan gestoord. Het vlotte leestempo dat je automatisch linkt aan deze reeks is bij dit zevende deel totaal afwezig. De grote tekstlappen remmen het tempo van het verhaal. Daarenboven word je als lezer ook te pas en te onpas rond de oren geslagen met economische en financiële termen als ‘vrijhaven, vetorecht, institutionaliseren, concessie…’. Het tekenwerk van Stéphane Créty is gelukkig wel als vanouds top. Vooral de duizelingwekkende perspectieven zijn een lust voor het oog. Hopelijk blijft dit bij een eenmalige uitschuiver en staat de reeks in deel 8 op vlak van scenario weer stevig op de rails. In het Frans is deel 13 in deze reeks net verschenen. We hebben dus nog een serieuze inhaalbeweging voor de boeg. |
Archives
April 2024
|