Tekst / tekeningen : Jean-Luc Istin / Alex Sierra
Daedalus, 64 blz., HC + SC Voorspellende stenen en drugs De jonge Ork, Dunnrak, houdt van vissen. Op een dag vist hij een vreemde hanger met een blauwe steen op. Op de steen staat de naam van zijn broer gegraveerd. Wanneer zijn broer kort daarop sterft, is de naam op de steen verdwenen. Dat mysterieuze fenomeen vindt nog enkele keren plaats. Elke nieuwe naam die op de steen verschijnt, verdwijnt als die persoon overleden is. Dunnrak denkt dat hij gek aan het worden is. Zeker nadat hij vaststelt dat hij de enige is die de namen kan lezen op de steen. Wanneer de hele clan van Dunnrak vermoord wordt door menselijke drughandelaars, wil hij maar één ding: wraak. Hierbij krijgt hij hulp van de goblin Hidden. Hidden had nochtans geprobeerd om de magische hanger te stelen. Na deze mislukte poging besluiten Hidden en Dunnrak om samen op pad te gaan. Zo leert Dunnrak hoe je ongestoord kan zakkenrollen en huizen makkelijk kan binnendringen. In dit tiende album is er zowaar plaats voor humor, toch vrij zeldzaam in deze reeks. Het scenario is opvallend minder somber dan wat je meestal kan verwachten in deze spinoff. Bijkomend leuk extraatje is dat er geen voorkennis nodig is om van dit album te kunnen genieten. Dat is in de hoofdreeks Elfen wel het geval. De instap voor nieuwe lezers is in deze spinoff dan ook veel minder problematisch. Voor wie wel vertrouwd is met alle reeksen, valt er een rode draad op te merken. Er is een verhaallijn die verwijst naar deel 3 van de spinoff Magiërs en deel 26 van Elfen. Het tekenwerk van Alex Sierra is knap. Niet overladen met details. En dat vond ik een verademing. Veel tekenaars binnen deze conceptreeks willen het vaak té goed doen en proppen hun pagina’s vol met details. Ik kende hem niet. Enig opzoekwerk leerde me dat hij al een oneshot Hel’Blar (vertaald bij Dark Dragon Books in 2019) heeft gemaakt. Ik ken dit album niet. Dus voor mij was dit tiende deel een eerste aangename kennismaking met het oeuvre van Sierra. In het Frans verscheen ook al deel 6 in de reeks Magiërs van zijn hand.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Mark Eacersall / Sylvain Vallée
Daedalus, 120 blz., HC : 29,95 euro De avonturen van Ruifje Je hebt zo van die covers die ‘iets’ hebben. Covers die je quasi verplichten om een album vast te nemen en te doorbladeren. Wel, dat gevoel ondervond ik toen ik dit oneshot Antananarivo in de rekken zag staan. Een defecte cabriolet van het type Triumph Spitfire, een giraf, een groep vliegende flamingo’s, wegwijzers in Noord-Frankrijk, een nukkige kleine bejaarde en een rijzige avontuurlijk uitziende bejaarde. Een op zijn minst gezegde vreemde combinatie. En dat allemaal tegen een effen appelblauw-zeegroene achtergrond. En een exotische titel (Antananarivo is de hoofdstad van het eiland Madagaskar, nvdr.) maken het geheel af. Deze cover valt op en dat is maar goed ook. Het verhaal begint op zo’n typisch avondje onder vrienden waar herinneringen worden opgerakeld uit lang vervlogen tijden. Amedée, een bejaarde notaris enerzijds en Joseph alias Jo, een voormalig avonturier anderzijds. Ze zijn al hun hele leven vrienden. Toch hebben ze een heel verschillend leven geleid. De sfeer van het verhaal is onderhoudend en joviaal tot Joseph plots overlijdt na een hartaanval. Van een duidelijk testament is geen sprake. Daarom besluit Amedée om op zoek te gaan naar mogelijke erfgenamen. Om die te vinden moet hij diep in het privéleven van zijn vriend duiken. Amedée valt tijdens zijn zoektocht van de ene verbazing na de andere. Want hoe kon zijn vriend al die jaren verzwijgen dat hij twee keer getroond en gescheiden is? En dat hij een zoon heeft gekregen met een Afrikaanse die op latere leeftijd in het vreemdelingenlegioen is gegaan? Een vraag die zich opdringt is of alle exotische reizen waarover Jo vol passie kon vertellen ook geen leugens waren… Tekenaar Vallée levert altijd vakwerk af. Hij tekende in het verleden zes albums in de reeks Er was eens, het drieluik Katanga en enkele albums uit de reeks Gil St.-André. Zijn paginaopbouw is bijzonder knap. Hij slaagt er met brio in om exotische scènes (vaak tekstloos) in beeld te brengen. Maar dat doet hij even knap met scènes in duffe hotelkamers, rokerige cafés, opzwepende discotheken en saaie bureaus. Dit oneshot is voor mij de eerste kennismaking met scenarist Eacersall. Zijn allereerste album viel op het stripfestival van Angoulême in de prijzen maar is vooralsnog niet vertaald naar het Nederlands. Eacersall trakteert ons met Antananarivo een echte roadmovie met veel humor en tedere scènes maar ook snedige en goed geschreven dialogen. Voor Amedée is zijn opzoekingswerk ook een zoektocht naar zichzelf. Hij (her-)ontdekt facetten van zijn karakter die hij nauwelijks kende. Hij reflecteert op zijn bejaarde leeftijd als het ware over zijn eigen jonge jaren. Dit album verscheen oorspronkelijk bij uitgeverij Glénat. Het leek erop dat we geen vertaling zouden krijgen. Gelukkig pikt uitgeverij Daedalus dit verhaal toch op. Tekst / tekeningen : Carbone / Gijé
Dupuis, 56 blz., SC : 7,50 euro Zeldzaam gevogelte Trouwe lezers weten dat de achtjarige Nola in staat is om via een bolvormig muziekdoosje naar een andere wereld, Pandoria genaamd, te reizen. Op het einde van het vorige album wilde Nola terugkeren naar de ‘gewone’ hexowereld maar er was een probleem. De doorgang bleek afgesloten. De sleutel was aan de andere kant uit het muziekdoosje gevallen. De sleutel moet echt in het slot zitten om die te kunnen omdraaien en zo terug te keren. Nola heeft ‘leviteerpoeder’ nodig om de sleutel weer in het slot te krijgen. Om dit poeder te maken heb je heel wat ingrediënten nodig. Eén van de ingrediënten is een veer van een satijnarend. Deze vogelsoort is met uitsterven bedreigd en bijgevolg is het dus bijzonder moeilijk om aan deze veren te komen. Maar onmogelijk staat niet in het woordenboek van Lola. Zij gaat op zoek naar een satijnarend. Mijn dochter deed me deze reeks in 2019 ontdekken. Zij was onmiddellijk verkocht en ik kan het dan ook niet laten om elk nieuw album te lezen. Het verhaal van Carbone is me wat te zweverig maar het tekenwerk van Gijé is gewoon heerlijk. Wie nog niet overtuigt is, moet gewoon maar even bladzijde 30 (panoramisch zicht bovenop een berg) en de indrukwekkende dubbelpagina op blz. 32 – 33 erbij nemen. Heel knap hoe Gijé de ‘ontvoering’ van Lola door een satijnarend in beeld brengt. Grote klasse. Het hele album is ook heel feeëriek ingekleurd. Ik zou deze reeks persoonlijk niet kopen maar mannen van bijna 45 zijn wellicht ook niet het doelpubliek van De Muziekdoos. Mijn dochter blijft in elk geval heel enthousiast en de onverwachte twist op het einde bewijst nu al dat scenarist Carbone nog lang niet al zijn pijlen heeft verschoten na vijf albums. Tekst / tekeningen : Marc Legendre / Fabio Bono
Standaard Uitgeverij, 32 blz. : 6,99 euro Magische munt Cleon is in het bezit van een mysterieuze munt, een zogenaamde duivelspenning. Het is een vreemd munstuk dat altijd naar zijn eigenaar terugkeert. Wanneer Cleon het pad kruist met Johan en zijn knappe page Allis ‘verhuist’ de penning dan toch van eigenaar. Allis mag zich nu de nieuwe bezitter noemen. Ze lijkt er aanvankelijk blij mee maar dat blijft niet lang duren… Heel erg veel gebeurt er niet in dit album. Ik zie het als een leuk tussendoortje en hoop dat het een soort overgangsalbum is. Scenarist Legendre spint immers hier en daar een draadje naar een volgend verhaal. Het tekenwerk van Bono is en blijft voor mij toch de hoofdreden waarom ik deze strips blijf kopen. Hier en daar vond ik wel dat de gelaatstrekken van Johan niet altijd even verzorgd waren uitgewerkt. Hij lijkt soms een pak jonger op de ene dan op de andere pagina. Maar Bono blijft een klasbak. Dat kwam vooral tot uiting in het gevecht tussen de valk van Allis en een duif. Dit levert op het einde een heel knappe pagina af. Tekst / tekeningen : Gie Deboutte & Kristof Berte / Philippe Delzenne
Standaard Uitgeverij, 48 blz. : 7,50 euro Saar is raar! In het nieuwste album van Jommeke gaan Jommeke, Filiberke en de Miekes op kamp. Oude bekenden Kwak en Boemel zijn ook van de partij. Zij worden op de valreep meegenomen op de bus als kampkoks. Op kamp gaan zou voor alle deelnemers een heerlijke tijd moeten zijn. Dat is jammer genoeg niet het geval voor Saar, een vriendin van Annemieke. Max begint Saar heel bewust te pesten. Het begint met een onschuldige duw maar het wordt vrij snel erger. Saar kan zich moeilijker dan anderen integreren in de groep en dat wordt door Max opgemerkt. Max doet de rugzak van Saar verdwijnen. Hij laat haar kano kantelen. Hij gooit extra zout in haar eten en duwt haar opzettelijk in de modder tijdens een hindernissenparcours. Ook in het naburige dorp schieten de volwassenen niet echt goed met elkaar op. De twee stadshelften ruziën om wie het symbool van hun stad, een mooie bronzen beeld van een beer, in hun stadsdeel mag plaatsen. Jommeke en zijn vrienden zullen proberen om een oplossing te bedenken. Ik bespreek zelden of nooit een album van Jommeke op mijn blog. Mijn zoon Casper is en blijft wel een grote fan. Via hem lees ik dus nog alle nieuwe albums. Maar tot een bespreking is het nooit gekomen. Tot vandaag! Voor album 308 maak ik graag een uitzondering. Het verpeste kamp is het eerste scenario van stripmaker Kristof Berte (debuteerde met drie albums van Lise op het Monstereiland, waarvoor hij ook het tekenwerk leverde). Ik ben zelf oud-leerkracht van Kristof en ik werkte ook al met hem samen voor een strip die door onze school werd gemaakt. Kristof Berte is een klasbak die zowel voldoening haalt uit het zelf tekenen als uit het schrijven van scenario’s voor anderen. Het moet echt een eer voor hem zijn om een verhaal te mogen maken voor één van Vlaanderens klassieke reeksen. Berte kreeg assistentie bij het schrijven van dit verhaal van Gie Deboutte. Hij is sinds 2004 voorzitter van het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten en schreef ook al meerdere artikels en boeken rond dit thema. Qua timing kan dit album op geen beter moment verschijnen. Tussen 18 en 25 februari worden in alle Vlaamse scholen een themaweek rond pesten georganiseerd. De pestcijfers zijn de voorbije gedaald maar toch worden nog altijd 1 op de 6 kinderen en jongeren in Vlaanderen gepest. Dat blijft veel te veel. Elk initiatief om dit thema onder de schijnwerpers te brengen verdient dus de nodige aandacht. Ideaal dus om een avontuur van Jommeke rond dit thema te weven. Online is op de site van Standaard Uitgeverij ook een educatief dossier te vinden om met de leerlingen aan de slag te gaan. Oh ja, nog twee leuke knipoogjes: op bladzijde tien toont Filiberke Alles smurft vanzelf, een strip uit de reeks van De Smurfen uit 2002. Tekenaar Philippe Delzenne is ooit jarenlang actief geweest in de tekenstudio van De Smurfen. Leuke verwijzing. En Delzenne heeft op zijn beurt een knipoogje naar debuterend scenarist Kristof Berte verwerkt in het uithangbord van een cafeetje op bladzijde 12. |
Archives
Maart 2024
|