Tekst / tekeningen : Griffo
Glénat, 56 blz., HC : 16,95 euro De duivelmaker 2016 is het jaar van de Zuid-Nederlandse schilder Jheronimus Bosch. Het is dit jaar 500 jaar geleden dat de man overleed. Ook in de stripwereld wordt deze gebeurtenis gevierd. Eerder beleefden Suske en Wiske al een nieuw avontuur in zijn tijd met ‘De bibberende Bosch’ en ook tekenaar Marcel Ruijters tekende het oneshot ‘Jheronimus’ (verschenen bij uitgeverij Lecturis). Nu is het ook de beurt aan de Vlaming Werner Goelen, alias Griffo, om een stripalbum rond Bosch te maken. Verwacht je echter niet aan een historische biografie in stripvorm. Er lopen twee verhaallijnen door elkaar. In het heden volgen we professor en restauratrice Mathilde de Vlaeminck die aan de Gentse unief het mysterieuze laagje vernis onderzoekt dat Bosch op zijn doeken gebruikte. In de andere verhaallijn worden we naar 1468 gekatapulteerd wanneer Bosch probeert om zijn eigen getormenteerd leven vol demonen te bestrijden door ze van zich af te schilderen. Zo voorkomt hij dat hij zelf compleet gek wordt en tegelijk verdient hij er ook zijn boterham mee. Hij valt dan ook tussen andere schilders van zijn tijd als de gebroeders Van Eyck of Hans Memling. Toch ontsnappen de demonen uit zijn doeken en spoken ze in levende lijve rond. Gelukkig vindt Bosch een oplossing voor dit probleem na zijn ontmoeting met de knappe Aleyt, een plantkundige die de stiel geleerd heeft van de wereldvreemde professor Magus Maximus. Deze beschikt immers over een speciaal soort lakvernis dat het onmogelijk maakt voor de demonen om zich nog langer uit de schilderijen los te wrikken. Ik heb dit album graag gelezen. Het tekenwerk van Griffo staat op een hoog niveau. Het deed me bij moment zelf denken aan zijn meesterwerk ‘Mister Black’ uit 1994 (op scenario van Dufax). Een geschiedenisles is dit album zeker niet. Het scenario is daarvoor te dromerig en te magisch maar dat heeft me geenszins gestoord.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Vehlmann / Yoann
Dupuis, 48 blz., SC : 6,95 euro Veel te hoge verwachtingen… Robbedoes en Kwabbernoot zijn in dit verhaal vergeten dat ze ooit de marsupilami ontmoet hebben. Reden hiervoor is dat ze door Wiebling, de neef van Kwabbernoot, bestraald zijn met de Zwendelstraal. Met diezelfde straal heeft Wiebling de marsupilami ook kunnen vangen en doorverkopen aan een verzamelaar. Robbedoes en Kwabbernoot trekken naar de jungle van Palombië om de marsupilami te zoeken. Het wordt een moeilijke zoektocht vol gevaren: awakindianen, lokale tsunami’s, kroko’s, wurgslangen, agressieve doodskopaapjes, piranha’s… Ze zijn allemaal aanwezig om het onze vrienden zo lastig mogelijk te maken. Na meer dan veertig jaar maakt de marsupilami weer zijn opwachting in een album van ‘Robbedoes en Kwabbernoot’. Ik had dan ook hoge verwachtingen van deze terugkeer. Veel te hoge verwachtingen, zo bleek al snel. Het tekenwerk is wel verzorgd maar het verhaal is zo flinterdun. Daar had zoveel meer ingezeten. Als lezer zit je te wachten tot je de marsupilami eindelijk te zien krijgt. Het is wachten tot de zestiende bladzijde eer het zover is. Wat volgt is een opeenvolging van achtervolgingsscènes. Maar een echt verhaal kan je dit bezwaarlijk noemen. Volgende keer beter ? Tekst / tekeningen : Cauvin / Kox
Dupuis, 48 blz., SC : 6,95 euro Uitgedoofde reeks De avonturen van de volslanke Agent 212 verschenen voor het eerst in 1981. Al 35 jaar bedenkt scenarist Raoul Cauvin en tekent Daniel Kox de gags rond deze politieman. Dat is best wel een lange periode. En dat is er aan te zien. De mot zit al een tijde in deze humorreeks. Het is dan ook geen sinecure om originele grappen te blijven bedenken in een dergelijke reeks. We hebben ruim drie jaar moeten wachten op een nieuw album. Dat kon twee dingen betekenen: de stripmakers zaten al die tijd zonder inspiratie of ze hadden net die extra jaartjes nodig om met een verfrissend nieuw album uit te pakken. Jammer genoeg is de eerste verklaring de enige juiste. Scenarist Cauvin valt ook nu constant in herhaling. Je hebt elke gag wel al eens eerder gelezen. De dominante schoonmoeder van Agent 212 probeert nog de meubelen te redden door wel heel frequent op te duiken maar het vet is toch helemaal van de soep. Dit is bandwerk. En dat is funest voor een gagreeks als deze. Ik stel voor om de reeks af te ronden op een mooi getal en na album 30 het doek definitief te laten vallen. Tekst / tekeningen : Yann / Surzhenko
Le Lombard, 48 blz., SC : 7,95 euro Veel actie, weinig verhaal De Berserkers hebben in het vorige album het dorp van de jonge Aaricia overvallen en haar ontvoerd. Thorgal zet alle zeilen bij om haar te redden. Daarvoor kan hij rekenen op de hulp van de blonde Sigurd en de mollige Nigurd. Ook Runa schiet ter hulp. Haar tijdelijk bondgenootschap met de woeste Berserkers is voorbij en ze wil Thorgal helpen. Aaricia blijft zelf ook niet bij de pakken zitten en probeert de Berserkers te slim af te zijn. Ze gebruikt hiervoor de zogenaamde tyggegummi, een soort van gedroogde pasta van champignons die mensen in een soort agressieve roes brengt. Veel actie en veel intrige dus maar toch had ik wat meer verwacht van dit album. Het scenario is middelmatig. Te veel nevenpersonages zorgen voor te veel afleiding. Het tekenwerk van Surzhenko is in hetzelfde bedje ziek. Sterke scènes wisselt hij af met fragmenten die op haastwerk lijken. Zo zijn al te vaak decors heel schetsmatig afgewerkt. Neemt hij niet te veel hooi op zijn vork nu hij naast de spinoffs rond ‘Wolvin’ en ‘De Jonge Jaren’ ook de spinoff rond ‘Kriss van Valnor’ overneemt van De Vita. Tekst / tekeningen : David Ratte
Strip2000, Collectie Gorilla, 48 blz., HC : 14,95 euro Barabbas of Jezus aan het kruis ? We belanden met dit album in 33 van onze tijdrekening. Barabbas is gearresteerd op verdenking van ontvoering en moord op Polus Botus, een Romeinse functionaris. Hij schreeuwt nochtans van alle daken dat hij onschuldig is. Pontius Pilatus, gouverneur van Judea, is ook heel tevreden dat hij deze onruststoker te pakken heeft en tot de dood kan veroordelen. Hij zal op de berg Golgotha geëxecuteerd worden. Maar tegen iedereens verwachting in, wordt Barabbas op de dag van zijn terechtstelling in vrijheid gesteld en een zeker Jezus van Nazareth wordt in zijn plaats gedood. Toch voelt Barabbas zich niet helemaal bevrijd. Wel integendeel, de dood van Jezus zadelt hem op met een reuzengroot schuldcomplex zeker wanneer de aarde begint te beven als Jezus zijn laatste adem aan het kruis uitblaast… Ik ben al van bij het begin fan van het werk van David Ratte. Ik kijk er nu al naar uit om hem ooit eens te mogen interviewen voor Brabant Strip Magazine als hij ooit naar Vlaanderen afzakt. Het recept van zijn verhalen is inmiddels bekend: bijbelse verhalen met oog voor situatie- en woordhumor. Uiteraard draait alles rond de (vermeende?) moordenaar Barabbas, we zien Jezus op zijn ezeltje aankomen op Palmzondag en we zijn getuige van zijn kruisdood. Toch is het allemaal niet zo zwaar op de hand. Al moet ik toegeven dat het aantal humoristische situaties toch minder in aantal zijn dan in de voorgaande delen. Het verhaal leest wel opnieuw heel vlot. Lezers met enige voorkennis van de beroemde bijbelverhalen zijn misschien lichtjes in het voordeel maar ook voor de anderen valt er veel te beleven. Mooi uitgewerkte decors, wisselende camerastandpunten, grappige close-ups van de verschillende karakters. Ratte heeft me nog nooit ontgoocheld. Tekst / tekeningen : Tony Sandoval
Strip2000, Collectie Gorilla, 112 blz., HC : 19,95 euro Liefde en metal Strip2000 blijft de kaart trekken van de Mexicaanse stripmaker Tony Sandoval. Nadat ze onlangs het onsehot Het lijk en de bank en het eerste deel van Onzichtbare echo’s, brengen ze nu het eerste album van het tweeluik Nocturno uit. Voor de liefhebbers van Het lijk en de bank heb ik heel goed nieuws. Ook Nocturno baadt in diezelfde dromerige, rauwe en vaak lugubere sfeer. Het basisverhaal draait rond de ontluikende liefde tussen Seck en Karen. Hun relatie komt tot bloei in een wereld van gothics en metalrockers. Toch is deze intrige maar de bovenliggende laag van een dieperliggend donker verhaal met monsters en vreselijke creaturen. Sandovals tekenstijl komt vooral tot zijn volle ontplooiing in de talrijke horrorscènes. Ook de inkleuring moet zeker vermeld worden. Naargelang de sfeer van de pagina’s verandert ook het kleurenpalet. Zo krijg je een heel gevarieerd album vol nuances en vooral barstensvol sfeer. Is dit een horrorverhaal? Is dit een liefdesverhaal? Is dit een tragedie? Ja, drie maal ja. Nocturno is dat allemaal. Geen hapklare brok maar zeker de moeite waard voor stripliefhebbers die meer willen dan een rechttoe rechtaan verhaal. Laat dat vervolg maar snel komen! Oh ja, nog even dit: best niet lezen vlak voor het slapengaan… |
Archives
April 2024
|