Tekst / tekeningen : Le Tendre / TaDuc
Dargaud, 48 blz., SC : 7,50 euro Mooi plaatjes maar niet bijster origineel In dit derde en laatste deel van deze reeks krijgen we een afwisseling tussen de gruwelijke veldslag van Suo-de-Rode en heel wat flashbacks naar de jeugd van het hoofdpersonage Witte Klauw. Zo krijgen we veel meer inzicht over haar totem, haar moeilijke relatie met oudere broer Hainos. De flashbacks (in sepiatinten) zijn zelfs zo talrijk dat er niet erg veel pagina’s meer overblijven voor het grote gevecht. De magie van deze trilogie ontstaat vooral door de tekeningen van TaDuc. Ik was al fan van zijn stijl toen hij meewerkte aan de reeks Takuan tussen 1994 en 1997, ook op scenario van Le Tendre. Met Chinaman, alweer met Le Tendre als scenarist (9 albums tussen 1998 en 2007) brak hij echt door. Vreemd genoeg ging hij vervolgens plots de karikaturale en humoristische toer op met drie niet-vertaalde albums in de reeks Mon pépé est un fantôme. Witte Klauw moest zijn terugkeer door de grote poort van het realistischere genre worden en dat is toch niet helemaal gelukt. Zijn tekenwerk blijft heel knap. Het leunt zelfs weer aan bij zijn tekenstijl uit het prille begin van zijn carrière. Ook de inkleuring van Jean Bastide verdient een vermelding. TaDuc levert expressieve pagina’s en charismatische personages af. Deze tekeningen compenseren een scenario dat meer in zijn mars had. De wereld die Le Tendre heeft geschapen had veel potentieel maar is er niet echt uitgekomen, vind ik. Een echte must have is deze reeks jammer genoeg niet geworden. Misschien eens in zee gaan met een andere scenarist voor een volgend project…
0 Comments
Tekst / tekeningen : Matz / Rossi
Dargaud, 56 blz., SC : 7,50 euro Felicity Brown, Felicity Rowland, Fran Black, Happy of Felicidad Moreno? We volgen de sexy Felicity op een soort roadtrip doorheen het zuiden van de VS, van Alabama via Los Angeles tot Costa Verde. Dit album vertelt wat er gebeurd is tussen de albums Waar de indiaan gaat en Voor Maria uit de hoofdreeks. Felicity is verantwoordelijk voor de gevangenneming van XIII. Wanneer diens onschuld echter bewezen wordt, besluit ze te vluchten naar Costa Verde waar ze het zelfs schopt tot de maîtresse van dicator Raul Ortiz. Tijdens haar vlucht met de FBI op haar heilen neemt ze voortdurende verschillende persoonlijkheden aan. Rode draad van al haar verschijningen is uiteraard haar ravissante lijf en haar groene ogen waar geen enkele man tegen bestand lijkt. Scenarist van dienst is deze keer Matz. Hij gooide vooral hoge ogen met De Killer. Oudgediende Christian Rossi neemt het potlood ter hand. Zijn tekenstijl in reeksen als W.E.S.T. kon me al niet echt bekoren en jammer genoeg werd ik ook niet erg enthousiast over zijn tekenwerk in dit album. Het begint al met een heel flauwe cover. Het lijkt echt op haastwerk en dat is jammer. Veel decors zijn heel wazig getekend en met vette omlijningen afgewerkt. De auto’s en menig meubilair lijken meer op verknipte foto’s dan op tekeningen. Wanneer Felicity haar blonde krullen draagt, schort er ook iets aan dit kapsel. Het oogt onnatuurlijk. Qua verhaal stelt dit album ook teleur. De vlucht van Felicity biedt niet echt een meerwaarde aan deze voor het overige heel geslaagde spinoff. Tekst / tekeningen : Zidrou / Lafèbre
Dargaud, 56 blz., SC : 9,50 euro Tandem Lafèbre-Zidrou doet het weer 1973. We volgen het kroostrijke Waalse gezin Faldérault. Papa Pierre is een striptekenaar die nog altijd zoekt naar de grote doorbraak. Mama Mado werkt als uitgebluste schoenenverkoopster. Thuis huppelen ook nog vier kids rond. Allez, vijf als je het imaginair vriendje van één van hun zoontjes meetelt. Als vanouds trekken ze met hun veel te kleine R4-tje richting Franse Ardèche. Toch is het niet allemaal peis en vree. De relatie tussen de ouders is zwaar verstoord en een echtscheiding lijkt niet veraf meer. Zit er actie in deze strip? Nee. Zit er avontuur in dit album? Nope. Zit er spanning in dit verhaal? Niet echt. Zitten er dan misschien veel mooie vrouwen in? Ook niet. Vond ik deze strip de moeite waard? Ja, 100% ja. Het verhaal is alledaags, uit het leven gegrepen. Er gebeuren geen spectaculaire zaken. Het leven kabbelt vooruit en net dat is een verademing, vind ik. Magasin General was al een baanbreker in dit soort van verhalen. Mooie zomers past helemaal in diezelfde sfeer. De onderlinge relaties tussen de hoofdrolspelers is wat telt. De tandem Lafèbre-Zidrou, die ons eerder al aangenaam verraste met het tweeluik La Mondaine en het oneshot Lydie, doet het weer. Het tekenwerk van Lafèbre oogt ook nu verzorgd en zwierig. De personages leven echt, met elk hun eigen karakter. En Zidrou, tja, die blijft maar boeiende verhalen neerpennen. Tekst / tekeningen : Cyril Pedrosa
Dupuis, Collectie Vrije Vlucht, 336 blz., HC : 39,95 euro Houden van is beloven en beloven is liegen Een nieuw album van Pedrosa is toch altijd weer iets om naar uit te kijken. Na zijn emotionele ‘Drie Schimmen’ en het -voor mij- wat tegenvallend ‘Portugal’ scoort hij nu weer hoge toppen met ‘Vier jaargetijden’. Zoals de titel doet uitschijnen is de strip onderverdeeld in vier hoofdstukken. Elk hoofdstuk is vernoemd naar een seizoen en heeft zijn eigen kleurenpalet. Pedrosa schept dus alleen al door het kleurgebruik een unieke sfeer. Hij gebruikt inkt, kleurpotloden, aquarel en gewone potloden. Aan het begin van elk hoofdstuk krijgen we ook een tekstloos stripje voorgeschoteld van een neolithische jongen. We zien hoe hij in de winter probeert voedsel te vinden, hoe hij ontsnapt aan een tijger, hoe hij vuur maakt en hoe hij uiteindelijk zijn stamgenoten terugvindt. Rode draad doorheen het album zijn foto-opnames van Camille. Elke keer wanneer zij haar fototoestel tevoorschijn tovert, volgt een lap tekst alsof je in een roman terechtgekomen bent. Jammer van die enkele foutieve splitsingen bij deze stukjes tekst. Op andere bladzijden werkt hij dan weer tekstloos. Alle andere verhaallijnen hebben nog iets gemeenschappelijk. Ze brengen mensen in beeld die getormenteerd zijn. Ze leiden een leven vol twijfel. Zo is er Catherine, pas benoemd tot staatssecretaris voor milieu. Ze probeert de geplande uitbreiding van de luchthaven tegen te houden, gesteund door massaal sociaal protest. We volgen ook de orthodentist Vincent, de 76-jarige Louis en de jonge pastoor Damien. Ze zitten allen in zichzelf gekeerd. Ze zijn eenzaam maar doen er toch alles aan om contacten te maken en nieuwe relaties aan te knopen en die ook vol te houden. Vluchten van het alledaagse alleen-zijn proberen ze door zich over te geven aan museumbezoekjes, aan het beluisteren van muziek of aan het lezen van literaire toppers. Geen hapklare brok maar een album dat het verdient om vaak herlezen te worden. Je moet het laagje per laagje savoureren om tot de kern door te dringen. Tekst / tekeningen : von Kummant & von Eckartsberg
Strip2000, Collectie Gorilla, 88 blz., HC : 14,95 euro De witte pest Fort Apache krijgt meer en meer last van steeds agressievere aanvallen van de witharige monsters, de zogenaamde rippers. Het zijn de klauwen en tanden van de rippers die een barrière vormen tussen het fort en de buitenwereld. Alles draait deze keer rond twee nieuwe personages: de Japanse trainer Tanaka en zijn mooie dochter Yuki. Zij waren op weg naar Fort Apache toen hun trein plotseling ontspoorde. De trein werd aangevallen door rippers maar Tanaka en Yuki wisten dankzij hun fighting skills te ontkomen. Door het ongeval is de verbinding met de stad geblokkeerd en kunnen bijgevolg geen hulpgoederen meer aangeleverd worden. Maar dat is niet meteen de hoofdbekommernis van Zack die op slag verliefd is op de Japanse Yuki, tot grote jaloezie van zijn huidige vriendin Pauline. Deel één vond ik één van de grootste verrassingen in jaren. Ik heb het normaal niet voor strips waar je van mijlenver ziet dat alles gephotoshopt is. Maar vreemd genoeg kon dat de pret niet drukken. Ook bij het lezen van dit tweede album stoorde ik me daar totaal niet aan. Nu de kennismaking met de hoofdpersonages Zack en Bruno achter de rug is, worden de karakters in dit vervolgalbum verder uitgediept. Veel aandacht voor onderlinge relaties (ruzies, luddevede) en onderhuidse spanningen die hoog oplopen. Het Duitse auteursduo neemt daar de tijd voor zonder evenwel actie en spanning niet uit het oog te verliezen. Ook nu ben je heel snel door de bijna negentig bladzijden heen. Ik hoop nu al dat iemand in Hollywood deze albums in handen krijgt en er onmiddellijk een kaskraker in ziet. Ik sta in de eerste rij om een filmticketje te kopen als er een verfilming komt ! Tekst / tekeningen : David Ratte
Strip2000, Collectie Gorilla, 48 blz., HC : 14,95 euro Tol van de roem Deel één van deze trilogie vond ik een heel aangename verrassing. De frisse mix van bijbelse humor deed me uitkijken naar het vervolg. Alle verwachtingen kwamen uit na het lezen van deel twee. Het succes van Jezus van Nazareth neemt enorm snel toe. Anderen proberen daaruit munt te slaan en organiseren toeristische uitstapjes langs plaatsen waar Jezus wonderen heeft verricht. Maar het succes heeft ook een keerzijde. Er ontstaan protestbewegingen die tegen Jezus’ boodschap proberen in te gaan. De zogenaamde anti-Jezus-verenigingen bieden zowaar workshops aan om mensen te genezen van de subversieve ideeën van de nieuwe Messias. Simon en Jonas zijn ondertussen nog altijd op zoek naar hun zonen Judas, Petrus en Andreas die apostelen van Jezus geworden zijn. Ze krijgen het gezelschap van twee dames van lichte zeden die niets liever willen dan Jezus te ontmoeten. Voor de komische noot zorgen ook nu vooral de dialogen en dan vooral die uit de mond van het nieuwe personage: de Filistijnse Samaritaan Habib. Wanneer het bonte gezelschap uiteindelijk op het juiste spoor komt, zijn ze getuige van de terdoodveroordeling van Jezus. Pontius Pilatus wast zijn handen in onschuld… Ondanks dat iedereen weet hoe dit verhaal zal aflopen, is het voor mij nu al aftellen naar het slotdeel. Dit album zal nog voor het eind van dit jaar in vertaling verschijnen. Ik weet hetn u al zeker: dit verrassend drieluik verdient een groot lezerspubliek. Tekst / tekeningen : Kerascoët & Hubert
Hum, 48 blz., HC : 17,95 euro Schoonheid zit vanbinnen Sardine heeft het niet makkelijk. Moedertje natuur is haar niet bepaald gunstig gezind en ook haar dagdagelijkse leven is er niet eentje om jaloers op te zijn. Sardine (what’s in a name ?) fileert het hele jaar door vis. Die visgeur is dan ook haar huid binnengedrongen. Ze slaagt er niet in om contacten te maken. Niemand wil iets met haar te maken hebben. Wanneer Sardine aan de rand van een vijver uithuilt, valt een traan op een lelijke pad. Door haar tranen transformeert de amfibie tot de fee Mab. In ruil voor de gedaanteverwisseling mag Sardine één wens doen. Het ligt voor de hand dat Sardine ervoor kiest om beeldschoon te worden. Het pure uiterlijk van Sardine verandert niet maar haar omgeving bekijkt haar plots wel helemaal anders. De mannen liggen aan haar voeten. Wanneer haar aantal aanbidders te groot wordt, slaat Sardine samen met haar moeder op de vlucht. Een vlucht met noodlottige gevolgen… Dit album verscheen in het Frans al vier jaar geleden bij uitgeverij Dupuis. De trilogie werd in 2013 al helemaal afgerond. Het was wachten tot nu op een kleine uitgever die alsnog dit pareltje wilde vertalen. En die kleine uitgever is in dit geval, het Hollandse ‘Hum’. Ik ben best erg tevreden dat die vertaling er uiteindelijk is gekomen. ‘Beeldschoon’ steekt knap in elkaar. Zowel de tekenstijl als het verhaal konden me bekoren. De tekeningen zijn van Kerascoët, pseudoniem van het koppel Marie Pommepuy en Sébastien Cosset. Hun tekeningen ogen kinderlijk charmant maar misstaan in geen geval in dit wrede sprookje. Ze deden me denken aan stripmakers als Sfar en Tanquerelle. En dat zijn toch mooie referenties. Twijfel dus niet langer en laat je verrassen door dit ‘Beeldscho(o)n(e)’ verhaal. De twee volgende delen zouden er ook heel snel aankomen. Lang wachten op het vervolg zal dus niet nodig zijn. Yippie !!! Hier klikken om te bewerken. |
Archives
Maart 2024
|