Tekst / tekeningen : Lewelyn / Lereculey
Daedalus, 64 blz., SC + HC : 10,95 euro / 21,95 euro Iedereen manipuleert iedereen Blacksad, De Beestenburcht, Jack Wolfgang, De Gilde, Het Rijk, Sabels en Galjoenen, Het Zwaard van Ardenois, Solo… De reeksen met pratende dieren in de hoofdrol zijn nog nauwelijks bij te houden. Toch neemt de prestigieuze conceptreeks De 5 Rijken een unieke plaats in. Scenarist Lewelyn en artistieke leider Didier Poli startten in 2019 hiermee een heel groots stripepos. Ze voorzagen vijf cycli met zes albums per cyclus. Dat zijn dus dertig albums die binnen tien jaar zullen verschijnen. Tekenaar Jérôme Lereculey wordt geholpen door Didier Poli (die bij ons vooral bekend is voor zijn albums Kind van het Onweer). Poli zorgt voor decors, kostuums en algemeen design. Elke cyclus speelt zich af in één van de vijf Rijken. Elk Rijk wordt bevolkt door een andere diersoort. Zo zijn er de Katachtigen, de Apen, de Beren, de Hertachtigen en tenslotte de Reptielen. Achter scenarist Lewelyn zit eigenlijk een trio stripmakers verborgen: David Chauvel, Mélanie en Patrick Wong. Met het nieuwe album is de eerste cyclus van de Katachtigen bijna afgerond. De piepjonge tijgerkoning Mederion sloot in het vorige album zes opstandige studenten op. De studenten kwamen op audiëntie om een aantal hervormingsvoorstellen te doen. Maar koning Mederion vermoedt dat er meer achter zit. Hij vreest voor een staatsgreep van de burgerij die de monarchie willen afschaffen. Zij willen dat bloedverwantschap niet meer voldoende is om de nieuwe koning te worden. Competentie en intelligentie zouden moeten primeren volgens hen. Opvallend is dat de actie en suspense deze keer tot op het einde opgespaard. Het overgrote deel van dit album draait rond de twijfel en onzekerheden van koning Mederion over zijn manier van besturen. Wat blijft dit een topreeks! Het tekenwerk van Lereculey blijft op een kwalitatief heel hoog niveau. Deze keer moest hij best veel ‘talking heads’ tekenen maar het blijft allemaal heel boeiend om naar te kijken omdat hij als een volleerd regisseur van camerastandpunt wisselt. Hij brengt op een magistrale manier intimistische scènes in beeld maar even zeer donkere cafeetjes, obscure steegjes en schitterende paleizen. Voor mij is deze reeks één van de beste uit de afgelopen jaren. Nu ik er zo over nadenk, zelfs de beste reeks van uitgeverij Daedalus op dit moment. In het Frans is het negende album al verschenen. De vertaling van de nieuwe albums kan niet snel genoeg komen wat mij betreft.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Di Giorgio / Vax
Daedalus, 56 blz., SC : 10,95 euro Lekker tussendoortje Volgens een oude mythe werd Japan gecreëerd door een god en een godin. Ze schiepen de zee met behulp van een magische lans. Wanneer ze de lans terugtrokken, vielen er druppels af. Die stolden snel en zo vormden ze Onogoro, het eerste eiland van Japan. Eén druppel viel echter niet van de lans en zo ontstond een talisman, de zogenaamde ‘Staat van de Drakenslang’. Deze geluksbrenger blijkt nu onvindbaar. Dat is heel slecht nieuws voor de monniken van meester Kazé. Hun klooster had immers de taak op zich genomen om twee jaar voor deze talisman te zorgen. Kazé vraagt aan de piepjonge hoofdpersoon Takeo (die we als volwassenen leerden kennen in 2007 in de moederreeks) om hem te helpen om dit kostbare kleinood op te snorren. Een extra taak voor Takeo is ervoor zorgen dat de vervloeking die op zijn vriendinnetje Eïko rust, uit te schakelen. Heel origineel of verfrissend is het verhaal niet. Het tekenwerk van Vax (ook bekend voor zijn reeks Senseï) kon me ook nu bekoren. Hij zet opnieuw op heel verzorgde wijze het middeleeuwse Japan voor. Alle scènes lijken hem goed af te gaan. Of het nu obligate monniken zijn of moordlustige strijders of mythologische monsters: het vloeit allemaal vlotjes uit zijn potlood. Een hoogvlieger is dit derde album niet maar ik heb toch weer genoten. Voorkennis is niet echt nodig en het verhaal is ook afgerond. Een absoluut pluspunt. Een verademing ook tussen heel veel recente reeksen die bijna eisen dat je alle vorige albums gelezen hebt om een nieuw verhaal te kunnen volgen. Tekst / tekeningen : Laurent Moënard / Rafa Fonteriz & Fernando Nicolas Baldo
Daedalus, 48 blz., SC : 9,95 euro / HC : 21,95 euro Mars Invictus! In dit vijfde en laatste deel van deze historische reeks volgen we de eindfase van de burgeroorlog tijdens de Romeinse republiek in de lente van 32 v. C. Centrale figuren in dit album zijn Octavius (de latere eerste Romeinse keizer Augustus), Marcus Antonius en zijn geliefde Cleopatra, de laatste Egyptische koningin. Octavius wil het westen van het Romeinse Rijk. Marcus Antonius het oosten. Cleopatra zoekt en vindt een bondgenoot in de zogenaamde sekte van de ‘Derde Zoon van Rome’ die we in de vorige albums leerden kennen. Even opfrissen: uit de vervloekte geslachtsgemeenschap van oorlogsgod Mars en de Vestaalse maagd Rhea Silvia zou naast de beroemde tweeling Romulus en Remus nog een derde zoon zijn geboren waarrond een sekte gegroeid is. Alle hoofdrolspelers dromen van hetzelfde: de absolute macht over het Romeinse Rijk krijgen. Het tekenwerk is niet bepaald om warm van te worden. De vijf pagina’s die de beroemde zeeslag bij Actium in beeld brengen zijn de enige verademing. Dat dit album geen grafische hoogvlieger is, heeft ook te maken met de switch van tekenaar in het midden van het album. Heel vreemd allemaal. Als geschiedenisleerkracht heb ik zeker geen spijt dat ik deze reeks heb gekocht maar een onvergetelijke reeks is dit niet geworden. Lezenswaardig maar zeker geen klassieker. Tekst / tekeningen : Mallié / Hubert
Dupuis, Collectie Vrije Vlucht, 70 blz., HC : 22,50 euro Liefde maakt je kwetsbaar In het eerste deel maakten we kennis met huurling-ridder Arzhur. Hij ging in op de vraag van drie toverkollen om de knappe adellijke Islen uit een verlaten kasteel te bevrijden… tegen fikse betaling uiteraard. Dat lukte ook. Het tweede deel van zijn opdracht bestond eruit om prinses Islen naar haar vader terug te brengen. Aan haar moeder heeft heel het koninkrijk een hekel. Ze bleek immers een monster met demonische krachten. Islen koos er bewust voor om geïsoleerd op te groeien uit angst dat ze ook monsterlijke genen in zich draagt die wel eens snel zouden kunnen opborrelen. Wanneer Arzhur de prinses bij haar vader aflevert, ontstaat een fikse ruzie. Islens vaders wil dat niet zij maar zijn veel jongere zoontje ooit de troonopvolger wordt. Dat is niet naar de zin van Islen en in een woede-uitbarsting uit ook zij haar boze krachten. Ze vlucht samen met ridder Arzhur weg naar zijn geboortestad. Maar Arzhur draagt een zwaar verleden met zich mee en is er helemaal niet welkom. Islen is verliefd aan het worden op Arzhur maar durft zich niet aan de liefde over te geven. Ze wil niet iemand waarvan ze houdt nodeloos kwetsen… Dit tweeluik is het laatste schrijfsel van scenarist Hubert. Hij stierf veel te vroeg, op 49-jarige leeftijd, in februari 2020. In de schaduwen is een emotionele fabel over herkomst, liefde en gedwongen moeten leven achter een masker. Avontuur, magie, bloederige gevechten maar vooral liefde en de tragiek ervan staan centraal. Heerlijk leesvoer. Niet origineel, noch vernieuwend maar ik heb dit heel erg graag gelezen. Hubert vertelt voor zijn allerlaatste verhaal een liefdeshistorie met een moderne sausje erover van feminisme en complexe gezinssituaties. Wat gezegd van striptekenaar Mallié? Zijn Loisel-achtige tekenstijl is heerlijk om te zien. Hij munt uit in intimistische scènes maar evenzeer ook in spectaculaire actiescènes en feeërieke passages. Dikke aanrader! Tekst / tekeningen : Jan Bosschaert, Steve Van Bael, Charel Cambré, Marc Legendre, Luc Morjaeu, NietNuLaura
Standaard Uitgeverij, 56 blz. : 7,50 euro Tweede hommage-album op vier jaar tijd Op 15 februari 1977 verschenen de Kiekeboes voor het eerst in de krant. We zijn nu 45 jaar en 161 albums later. Ben ikzelf een fan van de reeks? Niet echt. Ik heb de dertig eerste albums in mijn verzameling. Latere albums las ik via mijn zus die wel nog altijd fan is of occasioneel uit de lokale bibliotheek. Maar na enkele tientallen albums had ik het wel allemaal gehad. Waarom ging ik toch overstag om dit album te gaan kopen? Daarvoor is vooral de naam van Jan Bosschaert op de cover verantwoordelijk. Ik ben een fan van het eerste uur van zijn oeuvre. Ik koop blindelings alle strips waaraan Bosschaert heeft meegewerkt. Ik was wel verrast dat er na Hoor je het ook eens van een ander uit 2018 alweer een hommage-album rond de Kiekeboes verschijnt. Vier jaar geleden mochten Nix, Frodo de Decker, Kim en Gerben Valkema los gaan met de geestelijke kinderen van Merho. Deze keer valt die eer te beurt aan NietNuLaura, Luc Morjaeu, het duo Cambré en Legendre en de tandem Jan Bosschaert en Steve Van Bael. Een algemene bespreking maken voor een bundeling van vier kortverhalen is moeilijk. Daarom geef ik hieronder mijn mening over elk kortverhaal op zich. Een fan van het werk van NietNuLaura ben ik niet en ook niet na het lezen van haar kortverhaal. Stappentellers, Tiktok, Onlyfans, Instagram… allemaal heel actueel maar totaal niet mijn ding. Fanny heeft duidelijk haar dagje niet. Ze hangt vol twijfels en lusteloos in de zetel. Marcel herkent zijn eigen dochter niet. NietNuLaura verwerkt ook knipogen naar Finding Nemo en The Little Mermaid. Nevenpersonages Alanis en Tomboy duiken ook op. Tekenwerk en scenario vond ik ondermaats. Snel gelezen en even snel vergeten. Luc Morjaeu serveert ons een Lambic old style. Hij probeert aan middeleeuwers uit te leggen hoe een populair beeldverhaal eruitziet. Hij doet dat aan de hand van de Kiekeboes en vooral Fanny dan. Ridder Rymbout blijkt heel geïnteresseerd in de blonde dochter van de Kiekeboes. Morjaeu heeft zich overduidelijk geamuseerd. De cameo’s volgen elkaar in een hoog tempo op: tapijt van Bayeux, Wickie de Viking, Urbanus, Biep en Zwiep, de Zwarte Madam… Tekenwerk en verhaal konden me hier wel bekoren. Er dreigt papiertekort bij Standaard Uitgeverij. De vaste tandem Cambré en Legendre worden erbij geroepen. Er moet zuinig omgesprongen worden met de weinige papierrollen die nog in het magazijn staan. Men besluit om enkel nog de beknopte inhoud van een verhaal op tien bladzijden uit te werken. Bedoeling is om telkens twee van de Standaard-reeksen in één album te combineren: bv de Rode Ridder en Jommeke, de Smurfen en Urbanus, FC De Kampioenen en Suske en Wiske. Cambré en Legendre paniekeren want zij willen absoluut geen duo vormen met de Kiekeboes. Ook hier veel knipogen en een zwierig verhaaltje met heel veel actie. Als diehard-Bosschaertfan vond ik het tekenwerk van het laatste verhaal het beste. Scenarist van dienst Steve Van Bael serveert een flitterdun weinig geïnspireerd verhaal waarin Fernand Goegebuer Marcel om een gunst vraagt. Hij moet naar het ziekenhuis voor een slaaponderzoek. Marcel moet in tussentijd voor zijn hond Pastis en zijn duifjes zorgen. Wat volgt is een bijzonder nat verhaal. Behalve het verhaal van NietNuLaura kon het tekenwerk van dit hommage-album me best bekoren. Maar het schoentje wringt vooral bij de flauwe (soms echt saaie) scenario’s. Ik vroeg me na het lezen ook af of hier wel een groot lezerspubliek op zit te wachten? Tekst / tekeningen : Benjamin Abitan & Sophie Guerrive / Olivier Schwartz
Dupuis, 56 blz., SC : 8,99 euro Helden sterven toch niet zomaar, toch? Het is van 2016 geleden dat in de reguliere hoofdreeks van Robbedoes en Kwabbernoot nog een nieuw album verscheen. Toen was het de tandem Vehlmann-Yoann die aan het roer stond. Tussendoor verschenen heel veel albums in nevenreeksen en hommage-albums rond de personages van Robbedoes. Dat leverde toppers op als de oneshots Pacific Palace, Het licht van Borneo en de vier albums van Hoop in bange dagen. Nu herneemt een trio dan toch de hoofdreeks. Het verhaal werd bedacht door Guerrive en Abitan. In de stripwereld zijn dit onbekende namen. Abitan is eigenlijk een theatermaker en Guerrive was tot nu toe vooral actief als schrijfster van jeugdboeken. Tekenaar van dienst is Olivier Schwartz. Hij heeft wel zijn strepen verdiend als stripmaker van ondermeer het oneshot Gringos Locos en drie albums in Robbedoes door…. Ze kennen duidelijk hun pappenheimers en verweven heel veel knipogen naar het Robbedoesuniversum. Kijk hiervoor zeker ook eens aandachtig naar de achterflap waar Schwartz zich volledig heeft laten gaan. In dit verhaal draait alles rond de onderwaterstad Korallion. Yzerlijm schrijft een artikel over deze stad. Robbedoes en Kwabbernoot raken geïntrigeerd. Ze willen Korallion 2.0 graag bezoeken want alles is blijkbaar omgevormd tot een toeristische attractie. Slechterik Zwendel blijkt daar nu aan het werk. Graaf van Rommelgem is ook van de partij. Hij trekt de ecologische kaart en is druk bezig met het ontwikkelen van waterpaddestoelen die zich met plastic voeden. Een ander type paddestoelen is in staat om een luchtbel rond je hoofd te creëren en je zo makkelijk onder water te kunnen voortbewegen. Vrij snel blijkt dat er ook minder frisse activiteiten in Korallion plaatsvinden. Ik had eerlijk gezegd niet meer een vervolg van de hoofdreeks verwacht. Maar ontgoocheld ben ik zeker niet. Ik heb dit album graag gelezen. De tekeningen zijn bijzonder knap. Het verhaal is heel laagdrempelig. Er is niet echt voorkennis nodig om in te stappen. Dat is wel een heel slimme zet van het nieuwe auteursduo. Hopelijk vindt deze klassieke reeks een nieuw lezerspubliek. Verkopen zal dit album sowieso want er zijn nog altijd heel veel fans van Robbedoes. Maar ergens hoop ik toch altijd dat er nieuwe lezers enthousiast zullen worden en zo ook oudere albums zullen gaan lezen en appreciëren. Misschien ben ik nu wel naïef… |
Archives
Maart 2024
|