Tekst / tekeningen : Van Hamme / 7 tekenaars: Bazin – Bertail – De Jongh – Djief – Durieux – Efa - Munuera
Dupuis, 96 blz., HC : 29,99 euro Hoogtes en (te veel) laagtes Topscenarist Jean Van Hamme is ondertussen al 84 jaar. De voorbije jaren gaf hij zijn succesvolle langlopende reeksen als Thorgal, XIII en Largo Winch uit handen. De man is nog steeds niet uitgeschreven maar focust enkel nog op ‘losse flodders’: oneshots of kortverhalen. Zo leverde hij recent een vervolg af op De U-Straal. Wat mij betreft was dit een serieuze tegenvaller. Wie zat hier in godsnaam op te wachten? Ik was dan ook benieuwd naar deze nieuwe bundeling van zeven kortverhalen van zijn hand. Zouden deze verhalen meer mijn ding zijn? Van Hamme verzamelt in Barmhartigheid (ironischer kan de titel niet zijn) zeven kortverhalen die door zeven verschillende stripmakers in beeld zijn gebracht. Ze spelen zich ook allemaal af op zeven verschillende locaties. Zijn alle verhalen geslaagd? Zeker niet. Twee verhalen vond ik bijzonder knap, ééntje haalden een voldoende niveau om mij te verrassen maar vier verhaaltjes waren veel te voorspelbaar en verdienen niet het label ‘Van Hamme’. Het eerste verhaaltje is in beeld gebracht door de Nederlandse stripmaakster Aimée de Jongh en het beste van het volledige album. Recent gooide de Jongh nog hoge ogen met Dagen van Zand. Haar dikverdiende doorbraak in Frankrijk en omstreken. Ze maakte trouwens ook de covertekening voor dit album. Ze serveert ons het verhaal van de minzame schrijver Omer Jabot die onder het pseudoniem Karsh al heel veel succesvolle romans over seriemoordenaars heeft geschreven. Zijn echtgenote Henriette is zijn steun en toeverlaat. Zij tikt netjes al zijn verhalen uit op een ouderwetse typmachine maar ze gaat iets te ijverig te werk… Het tweede verhaal is geïllustreerd door Ricard Efa en gaat over een parachutemoord. Een flauw niemendalletje. Het derde verhaaltje vond ik ook de moeite waard. Hoofdpersoon van dit kortverhaal is Guust. Guust schrijft scenario’s voor strips. Stripmaker Christian Durieux brengt in zijn stijl van Eerlijke lui dit verhaal in beeld. Guust is al vele jaren single en wil daarin verandering brengen. Hij schrijft zich in bij een datingbureau. Het onverwachte gebeurt: een knappe erfgename toont interesse. Te mooi om waar te zijn of toch niet? De verhaaltjes die door Emmanuel Bazin, Dominique Bertail en Djief getekend zijn, bleven helemaal niet hangen bij mij. In het eerste draait alles rond een mislukte aanslag op een koning en bij het tweede probeert de wel erg domme maar adellijke Gwendolyne alsnog van straat te geraken en Djief (zijn talent verdiende écht wel een beter scenario) brengt ons een verhaal waarbij een moord wordt gepleegd en de lezer zich moet afvragen of het pure verzinsels zijn of bittere ernst? Het kortverhaal van klasbak José Luis Munuera tenslotte vond ik wel origineel al bevat het elementen die al in Hollywoodfilms werden gebruikt. Hoofdpersoon is Mister Lawson die al een hele poos werkloos is. Hij komt bij de firma Chronos Inc terecht. Zij zijn op zoek naar mensen die tijd ‘te veel’ hebben en betalen dan ook grof geld om die tijd ‘te kopen’ en aan mensen door te sluizen die tijd te kort hebben zoals drukbezette zakenlui, ongeneeslijk zieken… In de stripwereld was ik dit element nog niet eerder tegengekomen. Fijne ontdekking dus. Je voelt het wellicht aan mijn bespreking. Deze bundeling kent meer laagtes dan hoogtes. Drie van de zeven verhalen steken knap in elkaar en zijn spannend om te lezen. De crazy twist op het einde en de zwarte humor zijn de vaste thema’s in deze bundel. Maar de kortverhalen zijn al te vaak erg voorspelbaar. Het verzorgde tekenwerk van de zeven stripmakers in hun eigen karakteristieke stijl kan de meubelen maar voor een deel redden. Ik vind Van Hamme veel beter wanneer hij tijd en ruimte krijgt om een gelaagd en boeiend verhaal te vertellen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|