Tekst / tekeningen : Betbeder / Seure-Le Bihan
Daedalus, 56 blz., SC : 8,95 euro Goddelijke slippertjes met grote gevolgen Als geschiedenisleerkracht heb ik al van bij het begin een zwak voor deze reeks. In dit inmiddels al vijfde album speelt de overspelige oppergod Zeus en zijn afgunstige echtgenote Hera de hoofdrol. In de polis Argos staat Cydippe haar stervende vriendin Galatea bij. Galatea vertelt dat Zeus met haar seks heeft gehad. De Griekse oppergod is razend omwille van deze bekentenis en vraagt zijn broer en zeegod Poseidon om een vloedgolf op Argos los te laten en zo alle betrokkenen het zwijgen op te leggen. Cydippes overleeft de tsunami maar haar man Samos en hun twee kinderen Draco en Luka niet. Cydippes wil kost wat kost haar drie schatten terug en gooit het op een akkoord met Zeus. Als Zeus haar helpt om haar geliefden terug te halen uit het dodenrijk van Hades, zal ze niet aan Hera verklappen wat Zeus heeft uitgespookt met Galatea. Zeus gaat akkoord en schenkt haar drie voorwerpen om het mogelijk te maken heen en terug te reizen naar en vanuit het dodenrijk. Telkens wanneer ze één van die hulpmiddelen gebruikt, komt ze wel op de een of andere manier in het krijt te staan bij Zeus maar dat neemt Cydippe er dan maar bij. Cydippe krijgt een cycloop mee op haar pad om haar te helpen allerlei obstakels als de veerman Charoon en de driekoppige hellehond Cerberos te omzeilen. Het verhaal kon mij ook nu weer bekoren. Het tekenwerk vond ik wel wat minder dan bij de tekenaars uit de vier vorige albums. De tekeningen zijn niet overal even overtuigend. Soms ogen de personages nogal houterig en ook de gelaatstrekken bij de personages zijn vaak heel vreemd (lees: amateuristisch) weergegeven. De tekstloze dubbelpagina (op blz. 8 en 9) waarop Poseidon zijn vloedgolven laat razen, is hierop een grote uitzondering want die tekening is echt wel knap gedaan.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Jodorowsky / Ladrönn
Glénat, 64 blz., HC : 17,95 euro Begrijpen wie begrijpen kan Scenarist en regisseur Alejandro Jodorowsky maakte in 1970 de western El Topo. Heel snel kreeg deze film een echte cultstatus door de unieke mix van surrealisme, mysticisme en bloederige gevechten. Jodorowsky wilde ook een vervolg maken maar geen enkele studio bleek geïnteresseerd. Jodorowsky verloor de moed echter niet en brengt nu het langverwachte vervolg… in een stripjasje. We volgen ook nu de avonturen van ex-crimineel El Topo. Hij is ondertussen een heilige geworden. De eerstgeboren zoon van El Topo, Kaïn, wil zich wreken op zijn vader omdat hij hem in de steek liet. Maar aangezien je een heilige niet kan doden, besluit Kaïn zijn wraak dan maar te richten op iemand anders. Zijn keuze valt op Abel, de tweede zoon van El Topo. Wat volgt is een aaneenschakeling van bevreemdende gewelddadige surrealistische en esoterische scènes. Vrij snel kon ik al niet meer volgen. Het verhaal bekoorde me helemaal niet. Ik betrapte me erop dat ik snel afhaakte en me vooral op het knappe (bijna) fotografische tekenwerk van José Ladrönn focuste. Hij brengt dit album bijzonder filmisch in beeld. Dat zal wel door Jodo zijn ingefluisterd. Zijn flitsende kadrering, het veelvuldig gebruik van in- en uitzoomen… Het voelt echt aan als een filmscenario. Ladrönn is een ontdekking. Hij brengt bijzonder expressieve personages in beeld en al even knappe, realistische decors. Niets dan lof dus voor het tekenwerk maar voor mij is het nog altijd heel belangrijk dat het verhaal me ook iets doet en dat miste ik hier volledig. Ik kende de film ook niet maar besloot toch het album te kopen op basis van de indrukwekkende cover en het tekenwerk binnenin. Een gewaagde gok, zo blijkt nu wel. Ik ben sowieso geen echte Jodo-fan. Zijn Incal, Metabaronnen of Technovaders konden me nooit echt bekoren. Ik heb tot nu toe nog maar heel weinig albums van de man gekocht. Bouncer en De Verschrikkelijke Paus moeten zowat de enige Jodo-reeksen zijn die ik met veel zin heb gelezen en al meermaals heb herlezen. Maar deze Zonen van El Topo laat ik toch aan mij voorbijgaan. Oh ja, nog één ding: in de hoop om toch iets meer voeling te krijgen met het verhaal, zocht ik op YouTube naar fragmenten uit de originele film. Ik ontdekte dat de volledige film online te bekijken is. Ook hier haakte ik af na het zien van de eerste tien minuten. Tja, je hebt zo van die verhalen die je niet liggen zeker? Tekst / tekeningen : Cyril Bonin
Blloan, 104 blz., HC : 19,95 euro Een talisman als teletijdmachine Juni 1958. Walter Benedict is beroepsfotograaf. Hij is dol op alle facetten van zijn job. Hij aanvaardt dan ook zowel reportagewerk als portretten. Zeker als het om foto’s gaat van knappe dames. Nadat hij terugkeert van een reportage over Miles Davis in Manhattan, voorkomt hij een overval op een oude straatverkoper. Uit dankbaarheid overhandigt hij een geluksbrenger aan Walter. Deze talisman beschikt over toverkracht. Als de drager ervan terugdenkt aan een bepaald moment in zijn leven, keert hij naar dat moment terug om eventuele begane fouten recht te zetten. Het leven van Walter dendert verder en hij slaagt erin om zijn eigen fotostudio uit de grond te stampen. Hij vertoeft in het gezelschap van wereldsterren als Grace Kelly, Marilyn Monroe en zelfs presidentskandidaat John Kennedy. Wanneer Walter echter een zwaar auto-ongeluk krijgt, verandert zijn hele leven. Hij wordt in het ziekenhuis halsoverkop verliefd op verpleegster Lisa. Hij raakt er weer bovenop maar hij zal de rest van zijn leven met een stok moeten lopen. Zou het voor hem en Lisa niet beter zijn dat hij even terugkeert naar het moment net voor zijn auto-ongeluk om hun leven een beter verloop te geven? Maar de vraag blijft of hij Lisa dan ook zal kunnen in zijn netten strikken? Is een perfect leven sowieso een garantie van een gelukkig leven? Ik heb dit album graag gelezen. Heel graag zelfs. Wie al fan was van Bonins vroegere werk als de detectivereeks Fog of oneshots als Schijn bedriegt en Donkere Kamer zal deze strip zeker ook graag lezen. Hij brengt met The Time Before een boeiende vertelling waarbij vooral het creatief omspringen met kleuren voor een meerwaarde zorgen. Net als voor hoofdpersoon Walter is ook voor Bonin zelf een juiste kadrering, het exact afstellen van de camera en de spots van groot belang. Het verhaal is ook herkenbaar voor iedereen. Want geef toe, wie heeft er nog nooit eens van gedroomd om de tijd terug te kunnen spoelen om een fout recht te zetten of een blunder ongedaan te maken? Niet twijfelen. Ga dit album lezen! Tekst / tekeningen : Marcel Rouffa
Strip2000, Collectie Gorilla, 112 blz., HC : 14,95 euro De gruwel van de loopgraven De herdenking van de ‘Groote Oorlog’ is ook binnen de stripwereld merkbaar. Sinds 2014 worden we overstelpt met oorlogstrips. Denk maar aan oneshots als Elsie en Mairi van Ivan Adriaenssens en Folies Bergère van scenarist Zidrou en tekenaar Porcel. Daar is op zich niets mis mee want een wrede gebeurtenis als WO I mag gewoon nooit of te nimmer vergeten worden. Met Berlin Avenue brengt Vlaming Marcel Rouffa zijn oorlogstrip. Met Schimmen in 1989 (bij uitgeverij Loempia) en Ver van Ieper in 2000 (in samenwerking met Marvano bij uitgeverij Facet) bewees hij al zijn grote interesse voor dit wereldconflict. Met Berlin Avenue brengt hij het verhaal van kersvers onderluitenant Blunt. Blunt staat aan het hoofd van het Tweede Compagnie Royal Sussex. Ze bestaan uit een groot deel doorwinterde oorlogsveteranen maar ook uit enkele groentjes. Naïevelingen die geen idee hebben welke gruwel hen te wachten staat. Ook Blunt zelf slaat even door na al die gruwelijke dagen tussen lijken. Hij trekt zich terug om van zijn zogenaamde ‘shellshock’ te bekomen maar keert vrij snel naar het front terug om zijn uitgedunde makkers bij te staan. Rouffa overtuigt ook nu met dit album. Zijn donker kleurenpalet past perfect bij de modder, het vele puin en de prikkeldraad van het front. Hier en daar voegt hij wat symbolische kleuren toe om klaprozen, madeliefjes en boterbloemen in beeld te brengen. Ook de vele citaten van Shakespeare en marsliederen maken het geheel iets makkelijker verteerbaar. Het zorgt voor poëzie in een keiharde wereld vol bloed en geweld. Alle soldaten dragen namen van dichters. Ze willen hun angst van zich afschrijven of afzingen. Rouffa overlaadt de lezer niet met data, integendeel: hij brengt het leven van de gewone soldaat in beeld. Niet altijd even stoere mannen met vaak grote twijfels en grote angsten. In een bijlage van acht bladzijden vertelt Rouffa over zijn passie voor het onderwerp. Aanrader. Tekst / tekeningen : Tony Sandoval
Strip2000, Collectie Gorilla, 120 blz., HC : 19,95 euro Wandelen tussen leven en dood Zaterdag 3 september 2016. Stripfeest in Warandepark te Brussel. Daar zat hij dan: Tony Sandoval. Het Mexicaanse brein achter ondermeer Het lijk en de bank en Onzichtbare echo’s. Enkele van de meest verrassende strips uit de afgelopen maanden. Ik was heel benieuwd om hem te ontmoeten. Sandoval signeerde er op de stand van zijn Franse uitgever Paquet. Door de samenwerking tussen Paquet en Strip2000 kunnen wij ons ook onderdompelen in zijn intrigerende werelden. Op de stand kocht ik een lijvig, tekstloos en gelimiteerd artbook en schoof bij de man aan. We hadden een heel fijne babbel in het Frans. Hij vertelde dat hij heel tevreden was dat zijn albums nu ook in het Nederlands verschijnen en hoopt om ooit in Vlaanderen of Nederland uitgenodigd te worden om te signeren. Zonder voorafgaande schets toverde de man twee schitterende dédi’s in kleur uit zijn mouw. In het pas verschenen slotdeel van het tweeluik Nocturno pikken we weer de draad op van het leven van de twee hoofdpersonages: de rockgitarist Seck en de dromerige journaliste Karen. Het leven van Seck wordt volledig gedomineerd door zijn overleden vader. De persoonlijkheid van beiden smelten samen en zo ontstaat een nieuwe persoonlijkheid die Nocturno heet. Seck raakt volledig op de dool wanneer hij vaststelt dat Karen wel heel intiem omgaat met een andere man. Hij zal er alles aan doen om weer in contact met haar te komen. Maar komt het ooit nog wel goed tussen die twee? Tony Sandoval brengt strips die moeilijk met andere te vergelijken zijn. Hij bekleedt een unieke plaats in het stripwereldje. Zowel grafisch al verhaaltechnisch onderscheidt hij zich van de rest. De bizarre mix van liefdesverhalen, lugubere dromen, actie, geweld en horrorelementen brengt hij in de meest uiteenlopende stijlen in beeld. Niet alleen binnen één en hetzelfde album switcht hij probleemloos van zwart-wit naar aquarel naar potloodtekeningen, zelfs binnen één en dezelfde pagina zorgt hij voor deze vaak onverwachte turns. Ook zijn experimentele decoupages maken van elk van zijn verhalen een belevenis. Het zijn dan niet de meest toegankelijke, commerciële albums maar ze doen je als lezer (mee-)dromen, ze laten je meegruwelen, ze slaan je met verstomming, ze kruipen onder je huid en ze zetten je aan tot meermaals herlezen en doorbladeren van het verhaal. We krijgen als extraatje een bijlage van ruim twintig bladzijden over het trage rijpingsproces van dit tweeluik. Hij begon er al als tiener aan met zwart-wittekeningen in een fanzine om jaren later uit te monden in de definitieve versie: een patchwork van verschillende scripts en autobiografische elementen. Ook een geweigerd alternatief einde is aan de bijlage toegevoegd. Ontdek eens iets nieuws, zou ik zeggen en koop een album van Sandoval. Het zal je hoe dan ook niet onberoerd laten. |
Archives
April 2024
|