Tekst / tekeningen : Lewelyn / Lereculey
Daedalus, 64 blz., SC + HC Veelbelovende start van een ambiteus tienjarenproject Blacksad, De Beestenburcht, Jack Wolfgang, De Gilde, Het Rijk, Sabels en Galjoenen, Het Zwaard van Ardenois, Solo… De reeksen met praten dieren in de hoofdrol zijn nog nauwelijks bij te houden. Toch is er nu opnieuw een ‘dierenreeks’: de prestigieuze conceptreeks De 5 Rijken. Scenarist Lewelyn en artistieke leider Didier Poli starten hiermee een heel groots stripepos. Ze voorzien nu al vijf cycli met zes albums per cyclus. Dat zijn dus dertig albums die dan nog eens binnen tien jaar zouden moeten verschijnen. Een uitgavetempo van drie albums per jaar… Pfieuw…. tekenaar Jérôme Lereculey hoeft zich geen zorgen te maken over werkloze dagen… Hij wordt ook geholpen door Didier Poli (die bij ons vooral bekend is voor zijn albums Kind van het Onweer). Poli zorgt voor decors, kostuums en algemeen design. Elke cyclus speelt zich af in één van de vijf Rijken. Elk Rijk wordt bevolkt door een andere diersoort. Zo zijn er de Katachtigen, de Apen, de Beren, de Hertachtigen en tenslotte de Reptielen. Achter scenarist Lewelyn zit eigenlijk een trio stripmakers verborgen: David Chauvel, Mélanie en Patrick Wong. Aan het begin van dit eerste deel ligt de tijgerkoning Cyrus op sterven. Hij is papa van twee dochters, Astrelia en Mileria. Hij heeft dus geen mannelijke erfgenaam en is daarom van plan om zijn ambitieuze neef Hirus als zijn opvolger aan te stellen. Hirus is echter maar op één ding uit en dat is zijn gezag bevestigen door oorlog. Prinses Mileria wil kost wat kost vrede bewaren in het rijk Angleon en daarom verhinderen dat Hirus de troon bestijgt. Daarom stuurt ze een hulpkreet uit naar Beer Khalden in het Rijk van Arnor. Ze dringt aan op een verstandshuwelijk met Khalden. Een soort verbond om zo het koninkrijk van de Katachtigen met dat van de Beren te verenigen en zo een oorlog vermijden. Ondertussen raakt ook het nieuws bekend dat prinses Astrelia zwanger is… van een Leeuw. Dat kan écht niet. Rassen mogen niet onderling relaties beginnen. Daar lijken ook de Apenprinses en de neef van de Hertenkoning zich niets aan te trekken… Het onverwachte spectaculaire einde doet me enorm uitkijken naar het vervolg. Intrige alom dus. Verschillende beginpunten voor boeiende verhaallijnen worden uitgeworpen. Het scenario zit dus zeker prima. Ook het tekenwerk van Lereculey vond ik super. De meest uiteenlopende dieren de juiste mimiek meegeven lijkt me geen sinecure. Als lezer betrapte ik me erop dat ik na enkele pagina’s niet meer doorhad dat de personages dierenkoppen hadden. Het verhaal bleef geloofwaarig zonder meer. Ik was al fan van zijn werk in reeksen als Wollodrin, Golias en Arthur en ook nu toont hij zijn grote grafische talent. De decors lijken hier en daar wat haastwerk maar dat is muggenzifterij. Een veelbelovende start dus. En we mogen blij zijn dat uitgeverij op deze trein is gesprongen. In het Frans zijn al drie albums van de eerste cyclus verschenen.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Di Giorgio / Vax
Daedalus, 48 blz., SC : 8,95 euro Spinoff blijft op hoog niveau We hebben in 2007 hoofdpersoon Takeo leren kennen. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Ik vond het dus absoluut niet erg dat er een spinoff werd gecreëerd rond de jeugdjaren van Takeo. Dit album begint in de zomermaanden. Takeo traint volop om volwaardig samoerai te worden. Dit routineuze leventje verandert compleet wanneer de knappe en bijzonder krijgshaftige prinses Yukio aanmeert op het eiland. Heel snel springt de vonk over en Takeo en Yukio worden de beste vrienden. Wanneer Tsuhiganô, een vuurspuwend reusachtig insect, opduikt dreigt het evenwicht van het hele Rijk verstoord te worden. Tijd voor Takeo en Yukio om hun krachten te bundelen en deze demon te lijf te gaan. Wat was het ook nu weer genieten! Heerlijk hoe een boeiend verhaal op 48 bladzijden verteld kan worden. Wraak, vriendschap, trouw, eerbied… thema’s die allemaal aanwezig zijn in dit album. Een oneshot is vaak een verademing in de huidige uitgeverswereld waar reeksen voortdurend verdergaan op het vorige album. Dit album bewijst dat dit niet per sé hoeft. Tekst / tekeningen : Bec / Bufi
Daedalus, 56 blz., SC : 8,95 euro Jaws meets The Abyss meets Jurassic Park We leerden in de vorige delen de hybride oceanologe Lou Melville kennen. Lou kan onder water ademen dankzij haar kieuwen en is ook in staat om met haaien te communiceren. We zijn nu opnieuw dertien jaar later en Lou is inmiddels volwassen. De Roemeense miljardair Feirsinger aka de ‘eeuweling van de Karpaten’ die Lou aan zijn fantastische verzameling zeewezens wilde toevoegen, is overleden. Lou wordt de erfgename van zijn eigendom. Lou is op missie om op een diepte van vierduizend meter de onderwaterstad Plato te exploreren. Maar het noodlot slaat toe en ze raakt vast te zitten met haar duikboot. Het is aan hoofdpersoon London Donovan om met een recyclage-duikboot te proberen om Lou en haar bemanning te redden. Zuurstofflessen. Check. Duikbril. Check. Bathyscaaf. Check. Dan ben je als lezer klaar om in dit achtste album van Carthago te duiken. Scenarist Christophe Bec brengt opnieuw een spannend verhaal over de megalodons (soort prehistorische reuzenhaaien). Het begint meer en meer op een kruising te lijken van blockbusterfilms als The Abyss, Jurassic Park en Jaws. Toch moet je er als lezer je hoofd bijhouden. De intrige hotst immers tussen het hedendaags thrillerverhaal enerzijds en flashbacks die onthullen en of verder graven in het raadselachtige anderzijds. Flahsbacks die soms heel ver terug gaan in de tijd. Tot 3500 v. C. zelfs toen amfibische wezens een onderwatersite bouwden. We worden ook naar de Egyptische vlakte van Gizeh gebracht in 1707. Toch draait de meeste actie rond de reddingsactie om Lou te redden die in haar bathyscaaf vastzit. Het leesplezier is absoluut ook te danken aan het verbluffende realistische tekenwerk van de Italiaan Ennio Bufi. Zijn talent voor het weergeven van onmetelijke dieptes, spectaculaire scènes in een ‘huis clos’-wereldje… Chapeau! Tekst / tekeningen : Jarry / Goux
Daedalus, 72 blz., HC + SC Uit gemak en geluk is nooit een grote toekomst geboren Torun is een wees. Hij heeft het niet makkelijk om elke dag door te komen met zijn twee zussen en zijn grootvader. Opa weigert Torun de vaardigheid van smid aan te leren omdat hij in zijn kleinzoon geen groot smid ziet. Hij ziet voor Torun eerder een toekomst als priester van de Tempelmeester weggelegd. Maar dat ziet Torun dan weer niet zitten. Zeker niet na zijn ontmoeting met een vreemde kluizenaar-smid… Weinig nieuws onder de zon. Scenarist Jarry blijft roeren in de vertrouwde ketel van vertroebelde familiegeschiedenissen, de strijd van elk individu tegen zijn innerlijke demonen, de ‘rugzak’ die ieder van ons uit zijn verleden meedraagt… Toch vond ik dit deel net dat ietsje aangenamer om te lezen. De zwaarwichtige voice-off is er nog wel maar die stoorde me deze keer minder. Torun is ook een charismatischer personage waaraan je je sneller hecht dan in veel andere albums van Dwergen. Het tekenwerk van Pierre-Denis Goux is top, zowel in decors als bij de personages. Je ziet gewoon dat Goux zich heeft geamuseerd tijdens het tekenen van dit album. Tekst / tekeningen : Istin / Duarte
Daedalus, 68 blz., HC + SC Ken je vijand Lanawyn heeft aan Lah’saa beloofd om de twee moordlustige Zwarte Elfen Lea’yn en Feda’yn weer om te toveren in Rode Elfen. Al snel kruist hun pad met dat van de kapitein van het Zwarte Legioen. Hij was de hoofdverantwoordelijke voor het uitroeien van massa’s Rode Elfen. Er duikt ook een oude bekende op, de gespierde ork Turuk (uit deel 1 van de nevenreeks Orks & Goblins). Door het opduiken van dit soort oude bekenden krijgt Elfen een soort nieuw elan. Tekenaar Duarte toont eens te meer zijn groot grafisch talent. Bladzijde 34 is een paginagrote afbeelding van de leider van de Zwarte Elfen op zijn troon… Maak hier een poster van, zou ik zeggen! Ook de pagina-grote aanval van een reus op bladzijde 55 is verbluffend. En wat gezegd van de allerlaatste dubbelpagina van een immense tsunami. Leve Duarte! Leve Elfen! Tekst / tekeningen : Peru / Martino
Daedalus, 64 blz., HC + SC Moordlustige pechvogel De Schurk is wat men noemt een Halfork-Halfgoblin. Een bastaard dus. Hij steelt en moordt erop los als huurling van de Grijze Compagnie. Toch wordt hij achtervolgd door de wet van Murphy. Alles wat fout kan gaan, gaat fout. Pech loopt als rode draad door zijn leven. Aan het begin van het verhaal staat hij letterlijk op uit de doden in een sneeuwlandschap met twee dolken in de rug. Al zijn voormalige wapenbroeders liggen vermoord op de grond of bengelen opgehangen in een grote boom. Dit bloedbad is het werk van Draek, een magische op bloed beluste Halfelf. Hij is op zoek naar het geheim van de onsterfelijkheid. De grootvader van de Schurk verschijnt als geest om hem te helpen om zijn wraak op Draek te doen slagen. Scenarist Peru levert met dit vijfde album een wel bijzonder donker en pessimistisch album af. De sfeer is grimmig en bloederig. Het hele verhaal ademt horror en geweld uit. Ogen worden uitgestoken, oren worden afgerukt en afgehakte hoofden vliegen in het rond. Het is als lezer dan ook niet makkelijk om enige empathie te voelen met de hoofdpersonages. Tekenaar Stephano Martino (die ondermeer ook het eerste deel van Orakel en De derde zoon van Rome tekende) heeft een dynamische en leesbare stijl. Decors worden volgestouwd met lekker veel details. Dit vijfde album is wat je noemt ‘dark fantasy’ in de meest letterlijke zin van het woord. Tekst / tekeningen : Yves H. / Hermann
Le Lombard, 56 blz., HC + SC Geen genade Hulpsheriff Duke Finch probeert nog altijd om zijn broer Clem terug te vinden en hem zo te redden van de wraakzuchtige en op goud beluste mijnbaas Mullins. Zijn zoektocht zal ook doorheen dit album met het nodige bloed besmeurd worden. Er vallen doden, heel veel doden… Het scenario van Yves H. wordt steeds somberder en ook steeds complexer. Het aantal personages en locaties blijft ook toenemen. Soms volg je als lezer actie die zich tegelijk afspeelt op verschillende plaatsen. Dan duikt er ook nog een flashback op, waarin we meer te weten komen over de traumatische jeugd van Duke. Een echte reeks kan je Duke niet meer noemen. Het is eigenlijk één lang doorlopend verhaal dat eigenlijk meer een lijvig graphic novel-jasje had verdiend. Intrige verspreiden over meerdere albums, daar is op zich niets mis mee. Maar hopelijk leidt dit niet tot nodeloos rekken en uitmelken. Tekenaar Hermann, 82 jaar inmiddels, moet al lang niet meer voorgesteld worden. Hij is en blijft een echte workaholic. Daaronder lijdt het tekenwerk van Duke niet echt. Al kunnen bepaalde gezichten wel wat verzorgder. De kritiek dat Hermanns vrouwen om ter lelijkst zijn, is ook hier op zijn plaats. Maar lelijke vrouwen horen best wel bij dit rauwe, keiharde verhaal. Hermann blijft wel decors tekenen op een duizelingwekkend hoog grafisch niveau. Pensioen? Daar is hij duidelijk nog niet aan toe. Gelukkig maar. Tekst / tekeningen : Zidrou / Homs
Dargaud, 56 blz., HC : 17,95 euro Magisch einde van een eerste cyclus Ik herhaal opnieuw wat ik bij mijn bespreking van het vorige album zei: begin dit album niet te lezen zonder de voorgaande strips te (her-)lezen. De intrige van Shi is immers ingewikkeld door het samenvloeien van meerdere verhaallijnen. We volgen de levensloop van Jennifer ‘Jay’ Winterfield, haar Japanse vriendin Kita en de kleine Pickles. Beide dames zijn immers uit op wraak in het Victoriaanse Engeland. Jay wil zich vooral wreken op het perverse en corrupte establishment waar haar eigen vader, een Brits kolonel, ook toebehoort. Shi serveert opnieuw een mix van fictie, fantasy, thriller en dat alles overgoten met een erotisch en cynisch donker sausje. Het eerste deel blies me omver, het tweede deel vond ik dan weer minder door het voortdurend heen-en-weer geflits tussen de verschillende verhaallijnen en tijdperken. In het vorige deel verliep de vertelling heel wat vloeiender en rechtlijniger, wat ik wel enorm kon smaken. In dit slotalbum spelen fantastische elementen opnieuw een belangrijkere rol. Dat kan je onmiddellijk al zien aan de cover waar Jay, Kita en Pickles in enorme demonische klauwen beschutting zoeken. De Spaanse tekenaar Homs blijft album na album tonen wat voor een klasbak hij is. Dat is in dit album niet anders. Op pagina 10 blies hij me omver met een demon die uit zee oprijst en ook het zicht op de scheepswerf op pagina 18 is adembenemend knap. Doorheen de vier albums van de eerste cyclus voel je de fantasy-elementen doorsijpelen. In dit slotalbum trekt scenarist Zidrou alle registers open. En het fantasiegehalte van het slot vond ik er wel wat over. Afwachten hoe de veelschrijver de reeds aangekondigde tweede cyclus vorm zal geven. |
Archives
Maart 2024
|