Tekst / tekeningen : Yves Sente / André Juillard naar E.P. Jacobs
Dargaud, 64 blz., SC : 9,50 euro Wie is W.S. ? Augustus 1958. De Stratfordians en de Oxfordians zijn twee rivaliserende literaire genootschappen. Zij discussiëren al decennialang over de oorsprong van de beroemde William Shakespeare. Sarah Summertown, met wie Philip Mortimer nog een kortstondige romance had, is voorzitster van de Stratfordians. Zij wil bewijzen dat William Shakespeare weldegelijk als geniaal toneelschrijver bestaan heeft. De Oxfordians weigeren dit te geloven. Zij beweren dat Shakespeare als arme provinciaal nooit de grote auteur kan zijn geweest van geniale toneelstukken als ‘King Lear’, ‘Romeo and Juliet’ en ‘Othello’. Mortimer vertrekt samen met Sarahs dochter, Elisabeth, naar Venetië waar een document gevonden is dat eindelijk de waarheid en niets dan de waarheid aan het licht zou kunnen brengen. Maar er zijn kapers op de kust. Een Brits zakenman en bibliofiel heeft immers een grote som geld beloofd aan diegenen die kunnen bewijzen wie William Shakespeare nu echt was. Tegelijk is ook Francis Blake in een moeilijke zaak betrokken. Zogenaamde Teddy-bendes maken de straten van Londen onveilig. Scotland Yard en de MI5 besluiten de handen in elkaar te slaan om die bendes op te rollen. Twee aparte zaken of is er een verband tussen beide ? Voor de 24ste keer al kunnen lezers zich vastbijten in een lijvig avontuur van Blake en Mortimer. Het speurdersduo viert dit jaar trouwens hun 70ste verjaardag. De ingrediënten van een goed Blake en Mortimer-verhaal zijn alom gekend: stevig onderbouwd scenario, grote tekstvakken, immense tekstballonnen en tekeningen in de klare lijn. Dit is ook nu allemaal aanwezig. Het ‘fantasy’-sausje bleef deze keer afwezig en dat vind ik best. Blake en Mortimer hebben geen hocus-pocus nodig om te boeien. Ik heb dit verhaal graag gelezen. Je komt ook best veel te weten over de persoon Shakespeare en de tijd waarin hij heeft geleefd. Ideaal album om het platinum jubileum te vieren.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Mangin / Démarez
Casterman, 48 blz., SC : 9,50 euro Waar is Alex gebleven ? 12 v.C.. Alex’ beste vriend Enak is er even niet. Enaks zoon Kephren voelt zich in de steek gelaten en wil zich doen gelden. Samen met de jonge Titus trekt hij naar Pessinus in Klein-Azië. Hij wil zijn veelbelovende toekomst écht leren kennen door de beroemde tempel van Cybele binnen te gaan. Kephren heeft in het Sibellijnse boek dat keizer Augustus in Rome bewaart, gelezen dat Cybele de macht schenkt aan hem die haar de gepaste eer betoont in haar tempel in Pessinus. Eén groot probleem : alleen de ingewijden, de zogenaamde ‘Galli’ mogen erbinnen en die zijn allemaal gecastreerd… Seksscènes, een beetje humor, brutaal geweld (castraties in een strip komen toch zelden voor als je het mij vraagt)… het zijn allemaal elementen die deze nevenreeks onderscheiden van de veel bravere moederreeks. Scenarist Valérie Mangin focust in deze tweede cyclus op de jonge adolescent Kephren. Ze ontwikkelt de psychologie van een opgroeiende jongeman die vooral met zichzelf worstelt. Hoofdpersoon Alex duikt pas voor het eerst op aan het einde van het album. Dat vond ik wel wat vreemd. Maar het stoorde eigenlijk niet. Tekenaar Thierry Démarez voelt zich in topvorm bij het weergeven van interieurs en architectuur. Het tekenen van emoties blijft wel nog een zwak punt. De inkleuring van Jean-Jacques Chagnaud is knap maar mist hier en daar wat diepte, zeker bij de scènes die zich in het duister afspelen (en dat zijn er nogal wat). Tekst / tekeningen : Peeters / Schuiten
Casterman, 64 blz., HC : 20 euro Balade à Paris 2156. Hoofdpersoon Kârinh reist als ruimtekoloniste van de Ark voor het eerst naar de planeet Aarde. Ze wordt vooral aangetrokken door ‘la ville lumière’ Parijs. Vrij snel ontdekt ze de twee verschillende kanten van de stad. In een immense loods leert ze Matthias Binger kennen. Hier worden Parijse kerken, huizen, monumenten… veilig gestockeerd. Ze moeten immers gered worden van de toenemende luchtpollutie. Er staat ook een grote koepel over de stad : van La Madeleine tot de Bastille. Onder die koepel is het veilig en zijn de weersomstandigheden altijd perfect. Toch is de echte Parijse sfeer ver zoek. Alles is fake. Echte Parijzenaars leven er niet meer. Heel veel illegalen hebben er onderdak gevonden. Daarenboven dreigen er ook constant luchtaanvallen. Het verhaal kabbelt tientallen pagina’s lang voort terwijl de protagonisten een rustige wandeling maken doorheen Parijs. De actie wordt allemaal opgespaard tot helemaal op het einde. Dat is jammer. Een tiental pagina’s meer waren hier echt wel op hun plaats geweest. Nu komt het album ietwat onevenwichtig over. De tekeningen van François Schuiten blijven wel van een buitenaardse schoonheid. Dit album maakt geen onderdeel uit van de reeks ‘Duistere Steden’ maar toch ademt dit tweeluik wel helemaal dezelfde sfeer uit. Dit alleen is absoluut voldoende voor de vele fans om naar de dichtstbijzijnde stripspeciaalzaak te hollen. Tekst / tekeningen : Enrico Marini
Dargaud, 48 blz., SC : 9,50 euro, HC : 15,95 euro Ad cladem ! (= Geen genade !) 9 n. C. In Rome heerste de allereerste Romeinse keizer Augustus. Drie Romeinse legioenen worden in de pan gehakt door de Germaanse hordes in het Teutoburgerwoud. Armenius, de leider van de Germanen, komt in dit album echt oog in oog te staan met Marcus, zijn vroegere vriend van het rivaliserende Romeinse kamp. Heel veel wapengekletter en bloedvergieten in dit vijfde hoofdstuk. Marcus’ geliefde Priscilla en zijn zoon Titus spelen ook een hoofdrol in dit verhaal. Ze worden tijdens het gevecht onder hoede geplaatst van zijn zwarte vertrouweling Cabar. Wat met hen gebeurt op het einde kan en mag ik niet verklappen. Marini is echt op het hoogtepunt van zijn artistieke kunnen. De tekstloze dubbelpagina op bladzijde 48-49 is om van te duizelen. Maak er een poster van en deze afbeelding komt onmiddellijk tegen de muur van mijn geschiedenisklas terecht. Topklasse ! Voor wie nog zou twijfelen aan het grafisch talent van Marini, koop dit album en alle twijfel is voorgoed van de baan. Verwacht geen Alex, Arelate of Murena. Op de een of andere manier slaagt Marini erin om zijn eigen sandalenepos te ontwikkelen. Een epos van bloedvergieten, van stoere mannen die klaar zijn om op het slagveld te sterven. Hij serveert een dynamisch en efficiënt verteld verhaal vol geweld maar zonder evenwel het obligate sausje romantiek en seksualiteit te vergeten. Kwestie van een zo breed mogelijk publiek tevreden te stellen. Zijn directe manier van inkleuren verhoogt keer op keer het immense leesplezier. Absolute aanrader ! Tekst / tekeningen : Vehlmann / Gazotti
Dupuis, 48 blz., SC : 7,95 euro Spannend maar vraagtekens blijven We volgen ook nu de belevenissen van Terry, Dodji, Yvan, Leila en Camille. Ze zijn nu meer dan ooit alleen. Ze moeten in dit album niet meer als groep proberen te overleven maar als individuen. De focus ligt deze keer vooral op de rosse Terry. Op een speelgoedbeurs ziet hij een speelgoedset van Frankenstein. Dat brengt hem op het idee om ook in het echt een machine te maken die het mogelijk maakt om op te staan uit de doden. De vele pagina’s die zich hier afspelen zorgen wel voor een verrassend kleurrijk element in deze normaalgesproken donkere reeks. Dodji is nog altijd in de greep van de Dolle Meester, Yvan verblijft in een vreemd Bretoens huis aan de kust. De blonde Camille vindt een geheimzinnige bebloede steen. En dan is er nog Leila. We krijgen ze bijna niet te zien in dit tiende album. Ze zit nog altijd gevangen in een witte kamer in Neosalem. Ik heb deze reeks altijd graag gelezen maar het mag toch stilaan tot een afronding komen. Stilaan krijg je het gevoel dat het auteursduo aan hete ‘commercieel’ rekken is. Het tekenwerk van Gazotti swingt opnieuw en oogt heel dynamisch. Maar ergens krijg ik het gevoel dat scenarist Vehlmann zelf nog zoekende is naar hoe hij het hele verhaal moet afronden. Oh ja, voor de diehard-fans: er komt volgend jaar een bioscoopversie van deze reeks. Tekst / tekeningen : Yves H. / Hermann
Dupuis, Collectie Vrije Vlucht, 56 blz., HC :16,95 euro Gunfights, bloedvergieten en… rompmensen Sam en Samantha trekken rond in een verlaten postapocalyptische omgeving. Ze ontmoeten een zwarte veerman die de twee een mooie belofte doet. Hij beweert dat er achter een vuurtoren een soort van ‘beloofde land’ ligt en dat ze mits een fikse som geld een toegangsticketje bij hem kunnen regelen. Vader Hermann en zoon Yves H. leveren een zoveelste oneshot af. Deze thriller is bijzonder donker en luguber van ondertoon. Niets bijzonders. Het duo leverde al eerder obscure en gewelddadige verhalen af. Toch vond ik dit album een tegenvaller. Je bent er als lezer heel snel doorheen en op het einde blijf je toch met een hoop vragen achter. Dit is zeker geen hoogvlieger in de prestigieuze collectie ‘Vrije Vlucht’. Het tekenwerk van de 78-jarige Hermann blijft wel op een hoog niveau. Er zijn fijne knipoogjes naar andere personages van zijn hand. Zo kan de aandachtige lezer op bladzijde vier Jeremiah en Kurdy in de verte zien. Ook Barney Jordan, de sidekick van Bernard Prince, is enkele keren te zien. Maar voor het verhaal hoef je dit album niet te kopen. Misschien is het geen toeval dat Yves H. enkel maar met zijn vader strips maakt… Tekst / tekeningen : Di Giorgio / Mormile
Daedalus, 48 blz., SC : 8,95 euro Zwaardvechten of beeldhouwen ? Op weg naar Shigashi worden hoofdpersoon Takeo en zijn geliefde Sayuri overvallen door struikrovers. Met de hulp van de jonge Ririko en haar trouwe viervoeter Bento, komt Takeo er vanaf met een lichte blessure. Takeo wordt opgevangen door de oom van Ririko. Zij heefft naast zwaardvechten nog veel meer talent voor beeldhouwen. Ririko traint hard in de plaatselijke dojo om haar sabelvaardigheden nog meer te verfijnen en zo de beste zwaardvechtster te worden. Ondanks harde trainingen, slaagt ze daar niet in. Takeo besluit haar wat tricks en skills te leren om het op te nemen tegen de zesvoudige toernooikampioen Zango. Toen in 2007 het eerste deel verscheen in deze reeks was ik meteen verkocht. En dat ben ik nu nog altijd. De scenario’s van Di Giorgio zijn de laatste jaren misschien niet meer zo verfrissend en/of vindingrijk als bij het begin maar het tekenwerk blijft verrukkelijk. Nochtans zit Genêt niet meer achter de tekentafel maar wel Cristina Mormile. Zij brengt het er fantastisch van af. De overgang is nauwelijks merkbaar. Haar tekenwerk oogt dynamisch. Ze serveert heerlijke zwaardgevechten. De sfeer van Samoeraï is volledig intact gebleven en daar kan ik alleen maar blij om zijn. Mormile is ook de vaste tekenares van de spinoff Samoeraï Legenden, waarvan bij Daedalus ook al twee delen van de in totaal vier vertaald werden. Tekst / tekeningen : Marc Hadrien / Ma Yi
Daedalus, 48 blz., SC : 8,95 euro Medelijden met een lief snoetje Zwarte Elfen worden van jongsaf opgeleid tot moordmachines. Gaw’Yn is zo’n Zwarte Elf. Sabels en dolken hebben geen geheimen voor hem. Hij kent zeventien manieren om iemand met blote handen te doden. Zijn eerste grote missie is om een hele familie uit te moorden die op het punt staat om de troon van Scarande te erven. Gaw’Yn infiltreert als beschermeling bij de adellijke familie. Hij gaat als leermeester gespecialiseerd in plantkunde bij hun kinderen aan de slag. Het gaat om de gracieuze Dyfeline en haar jongere broer Blombart die alleen maar aan eten denkt. Tijdens de voorbereidingen van zijn moorddadige plan wordt Gaw’Yn echter verliefd op Dyfeline. De liefde dreigt zo zijn moordplannen te dwarsbomen. Ik heb (weer) enorm van dit album genoten. Niet alle albums van Elfen zijn toppers maar echt ontgoochelen doen ze ook nooit. De sterkte van deze conceptreeks is dat je een verhaal voorgeschoteld krijgt vol actie en avontuur en vooral een verhaal dat volledig op zichzelf staat. Geen nodeloos rekken of uitmelken van de intrige maar een stevig verhaal dat in één album is afgerond. Zo mogen er meer reeksen zijn, vind ik. De Chinese tekenaar Ma Yi is ook nu in grote doen. De scène op bladzijde 34 waarbij de brug met paarden en koets instort is heel knap in beeld gebracht. Dikke aanrader dit album. Tekst / tekeningen : Jarry / Deplano
Daedalus, 64 blz., SC : 8,95 euro Mysterieuze kubus en behekst boek In dit derde album draait alles rond een magische gouden kubus. Verteller van dienst is de oude kluizenaar Aral. Hij verblijft eenzaam in een vuurtoren en vertelt hoe hij in zijn jonge jaren als ingenieur van de Orde van de Tempel een mysterieuze gouden kubus vond. Arals leraar, professor Toëk, neemt hem met zijn bemoeizuchtig nichtje Sienn mee naar de vestingstaat Abu’Kazu. Aral moet een vervloekt ketters boek vol runen opsporen. Dat boek staat in contact met de geheimzinnige kubus en vormt een bedreiging voor het hele dwergenvolk. Het wordt een lange en gevaarlijke queeste… Jammer genoeg moet je het woordje ‘lang’ uit de vorige zin ook letterlijk interpreteren. Het verhaal wordt wel heel breed uitgesmeerd. De lappen tekst in de tekstvakken zijn vaak heel uitgebreid en halen de vaart uit het verhaal. Dat is jammer. Want het tekenwerk van Deplano is best wel knap. Stripliefhebbers kennen zijn artwork wellicht al van de drie delen van Huurlingen (verschenen bij Uitgeverij L.). Hij kan zich bij momenten helemaal uitleven bij grootse scènes met het gevecht met de Rode Draak als absoluut hoogtepunt. Een geslaagd album maar het had best een tiental bladzijden korter gekund. Tekst / tekeningen : Bruno Dequier
Strip2000, 64 blz., SC : 7,95 euro De waarheid aan het licht? Fan was ik al vanaf het eerste album. Gelukkig stak uitgeverij Strip2000 een serieuze vaart in de vertalingen van de eerder verschenen Franse albums. Met dit vierde album zijn de Nederlandstalige lezers weer helemaal bijgebeend. In de vorige delen maakten we al kennis met de slungelige Louca. Dankzij de hulp van Nathan, de geest van een overleden voetbaltalent, wil hij zich een ander imago aanmeten en zo indruk maken op de knappe Julie. We vernemen in dit album meer over de verdachte omstandigheden waarin Nathan is gestorven. Door een ruzie met twee straatschoffies kwam hij onder een auto terecht met fatale gevolgen. Toeval of niet maar Louca krijgt nu met hetzelfde duo te maken. Als dat maar goed komt. Iets verklappen over de cliffhanger op het aller-, allerlaatste plaatje zou doodzonde zijn maar het is een knaller! Raar eigenlijk dat ik zo verslingerd ben op Louca. Ik houd veel van voetbal maar helemaal niet van voetbalstrips. Maar Louca is dan ook véél meer dan een voetbalstrip. Spanning, humor, emoties, gecompliceerde vrienschapsrelaties tussen pubers… al deze elementen zitten erin. De tekenstijl van Bruno Dequier is zwierig te noemen en heeft bij momenten veel weg van een manga-stijl. We waren al fan en we zijn dit ook nu nog. Topreeksje ! |
Archives
April 2024
|