Tekst / tekeningen : Raule / Landa
Dargaud, 48 blz., SC : 7,95 euro Totale ommekeer Frankrijk, 1565. Ook in dit tweede album stappen we verder in het spoort van drie leerlingen van de beroemde arts en profeet Nostradamus. Angelique Obscura is gespecialiseerd in het bezweren van doden. Arthus Trivium is een meester in de retorica en grammatica en Angelus Dante is een briljant wiskundige. Gelukkig zijn ze allemaal ook getalenteerde vechters. In dit vervolgalbum draait alles rond de piepjonge Franse koning Charles IX. Zijn land gaat gebukt onder gruwelijke godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten. Tot daar het historisch correcte gedeelte. Wat nadien volgt is totaal van de pot gerukte fantasy met opvallend veel horrorelementen. Er duikt immers plots een legioen demonen uit de hel op, geleid door Zagan, een van de prinsen der Duisternis. Deze creaturen leken op een albinoversie van de monsters uit één van mijn favoriete Rode Ridder-albums ‘Vrykolakas’. Het zal erop aankomen om dit leger van onsterfelijken te overwinnen. En dat is zelfs voor Nostradamus en zijn drie discipelen geen kattenpis. Kan een strip verrassen? Jazeker, dat deed het eerste deel van deze reeks voor de volle 100%. Kan een strip compleet ontsporen? Jazeker, dat deed dit vervolg voor de volle 100%. Het tekenwerk van Landa blijft op heel hoog niveau maar het scenario van Raule gaat compleet de horror- en fantasytoer op. Dat had ik helemaal niet zien aankomen en ik moet toegeven dat het me niet echt kon bekoren. Wat me van deze reeks tot nu toe het meest zal bijblijven zijn de openingsscènes waarin Nostradamus telkens een visioen krijgt. In het eerste deel voorspelt hij de komst van het nazisme en in het tweede album voorspelt hij de aanslagen op de WTC-torens. Indrukwekkend knap in beeld gebracht. Een tien voor het tekenwerk, een buis voor het scenario. Wat moet je daar nu mee? Ik laat het even bezinken. Vermoedelijk is dat het beste.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Zidrou / Frank Pé
Dupuis, 92 blz., SC : 9,5 euro Dierenliefde, paddenstoelen en kunst Zalia Aladui, de hoofdredactrice van het weekblad Humo, zet vaste journalisten Robbedoes en Kwabbernoot even op non-actief na klachten over een van hun artikels over de negatieve impact van de reusachtige dam in Palombië op de omliggende natuur. Robbedoes ziet hierin een unieke kans om er even de riem af te leggen en zich met zaken bezig te houden waar hij normaliter geen tijd voor heeft. Zo besluit hij zich volledig over te geven aan schilderen. Toch duurt deze periode van heerlijke genieten niet lang. Vrij snel raakt Robbedoes immers verwikkeld in een vreemde zaak. Uit het niets worden meesterwerken naar een Brusselse galerijhouder gestuurd. De naam van de schilder staat echter nergens vermeld. Hoge biedingen lopen binnen en kunstcritici verzinnen zowaar een naam voor de nieuwe stroming waarbinnen deze anonieme schilder het best past. Ze spreken van het zogezegde ‘zooïsme’. Als daarnaast een pandemie van zwarte paddenstoelen de hele planeet bedreigt, is de rust ver zoek voor onze beroemde piccolo. Zeker wanneer de dochter van oude bekende dierentemmer Noë opduikt. Ze luistert naar de naam Wildy en vraagt om logies bij Robbedoes aangezien de relatie met haar vader niet echt top genoemd kan worden. Een complex scenario van Zidrou. Gelukkig telt het album bijna 100 bladzijden om het geheel min of meer overzichtelijk te houden. Toch is het vooral toptekenaar Frank Pé die met alle lof gaat lopen. Ik was al grote fan van zijn drieluik Zoo (in de Collectie Vrije Vlucht) en zijn heerlijk dromerige reeks Ragebol. Ook nu trekt hij alle registers open om dit verhaal tot een echte streling voor het oog te maken. Okapi’s, ijsberen, tapirs, pinguïns, struisvogels, olifanten, krokodillen, panters, ringstaartmaki’s, zebra’s, dromedarissen, giraffen, maraboes, gieren, leeuwen, schilpadden en vooral de getalenteerde orang-oetan: ze passeren allemaal de revue in dit zalige album. Verder is het ook genieten van knipoogjes naar zijn eigen stripmuur in Brussel (blz. 19), stripreeksen als Mooie Navels (blz. 40) en Blacksad (blz. 50). Een album om na een eerste lezing vooral opnieuw te lezen… of beter nog gewoon bekijken. De bijzonder gedetailleerde decors van Frank Pé verdienen het om je als lezer volledig in onder te dompelen. Wachten op nieuw werk van Frank Pé duurt vaak heel lang maar als het elke keer een pareltje als deze strip oplevert, dan wil ik gerust elke keer jarenlang wachten. Topper! Tekst / tekeningen : Léo / Icar
Dargaud, 48 blz., SC : 7,95 euro Boeiend verhaal, minder tekenwerk Jane Jones schopt het tot sheriff van het stadje Erechim op de verafgelegen planeet Tau Ceti 5. Ze wordt geassisteerd door haar broer John. Toch is niet iedereen zo blij met hun benoeming. De rijke veeboer Burton wil van het duo af. Hij zet hiervoor zijn rechterhand Sledge in. Sledge is een gewiekste Chinees die erin slaagt om broer en zus te kidnappen. Redding van het stel komt wel uit een heel onverwachte hoek… Zowel in mijn recensies op deze blog als in oudere nummers van Brabant Strip Magazine heb ik mij over zo goed als elk nieuw album van de Braziliaanse Fransman Léo heel lovend uitgedrukt. Vooral wanneer Léo zelf het potlood ter hand neemt, verval ik in superlatieven. Bij sf-reeksen als De laatste grens voel je dat Léo erachter zit maar je ziet jammer genoeg ook meteen dat iemand anders voor de tekeningen heeft gezorgd. Voor deze reeks is dat Frank Picard, alias Icar. De compleet dove tekenaar Icar werkte ook al met Léo samen voor de reeks Verre Werelden. De ietwat krasserige maar toch vrij realistische tekenstijl die hij toen hanteerde, kon ik best smaken. Voor De laatste grens oogt zijn tekenwerk helaas bij momenten heel slordig. Het lijkt op haastwerk. De decors zijn nauwelijks uitgewerkt. Gezichten van personages die iets verderaf in het decor bewegen, zijn vaak gewoon leeg gelaten. Het verhaal houdt deze reeks gelukkig recht. Er blijven nog heel veel vraagtekens over en er rest maar één album meer om deze reeks af te ronden. Benieuwd of dat wel goed komt? Tekst / tekeningen : Jul / Achdé
Lucky Comics, 48 blz., SC : 6,95 euro Mazzeltof voor Lucky Luke Jacob Stern is van Joodse origine. Zijn bijnaam, Jack ’t Haasje, dankt hij aan het feit dat hij voortdurend door pech wordt achtervolgd. Hij wil zijn diepgelovige jiddische ouders Moisje en Rachel doen geloven dat hij het heeft geschopt tot een succesvol advocaat in New York. Jacob roept de hulp in van zijn oude vriend Lucky Luke om Moisje en Rachel te escorteren van Saint-Louis naar Chelm City. Ook hun kleinkinderen Hannah en Yankel vervoegen het gezelschap. Hannah is een jongedame die hopeloos op zoek is naar de prins op het witte paard en de kleine Yankel wil niets liever dan zelf een populaire cowboy worden. Het personage van Lucky Luke viert dit jaar zijn 70ste verjaardag. Dat moet gevierd worden met ondermeer dit album en een lijvig naslagwerk over de originele tekenaar en Kortrijkzaan Morris. Ballon brengt beide albums op de markt en ook op de voorbije Antwerpse Boekenbeurs stond Lucky Luke centraal op hun stand. Deze reeks verdient dan ook al deze aandacht. Lucky Luke blijft immers een topreeks, zowel qua verkoopcijfers als qua leesgenot. Zelfs na zeventig jaar oogt de man die sneller schiet dan zijn schaduw nog altijd heel fris en jong. Tekenaar Achdé zet de reeks met heel veel respect voor het werk van Morris verder. Daar kunnen we alleen maar heel blij om zijn en het glas heffen op nog eens zeventig mooie jaren ! Proost ! Tekst / tekeningen : Duval / Rouge
Dargaud, 56 blz., SC : 7,95 euro Chantage, omkoping en verraad Calvin Wax werkt als adviseur van de Amerikaanse vicepresident Joseph Galbrain. In Rood Alarm, het vijfde album van de hoofdreeks van XIII, konden we met dit personage kennis maken. Wax draagt het Romeins cijfer II op de schouder. In dit album wordt dieper ingegaan op de achtergrond van Wax en de manier waarop hij senator Wally Sheridan opzette tegen zijn broer, president William Sheridan. Na het lezen van dit verhaal vroeg ik me af of het wel zo’n goed idee was om een volledig verhaal aan dit personage op te hangen. Het plot kon me maar matig boeien. De tekstvakken en tekstballonnen kwamen bij momenten heel belerend en saai over. Een zwak verhaal dus, voor mij het minste van de tien delen die tot nu toe in deze spinoff verschenen zijn. Het scenario van Duval mist gewoon vaart om te blijven boeien. Duval bewijst té opvallend hoe grondig hij de hoofdreeks heeft herlezen en hoe gedocumenteerd zijn verhaal wel is. Tekenaar Rouge mag wel positief vermeld worden. Schermduels, moorden lynxen, bloedmooie vrouwen, geheime bijeenkomsten van de KKK… : hij brengt het allemaal heel knap en realistisch in beeld. Maar mooie plaatjes redden dit album niet. Tegenvaller. |
Archives
April 2024
|