Tekst / tekeningen : Ingrid Chabbert / Carole Maurel
Daedalus, 96 blz., HC : 29,95 euro Liefde, verlies maar ook herstel Twee jonge vrouwen hebben een grote kinderwens. Na vele jaren proberen en mislukken is het dan eindelijk zover. Het koppel raakt zwanger maar de zwangerschap verloopt moeilijk. Veel platte rust, af en toe een kleine bloeding… tot het ergst denkbare gebeurt. Ze verliezen hun zoontje nog voor het volgroeid is. De start van een lang en bijzonder moeilijk rouwproces. Scenariste Ingrid Chabbert leerde ik in 2022 kennen dankzij Zestig lentes, een oneshot in de prestigieuze collectie Vrije Vlucht van uitgeverij Dupuis met tekeningen van de Hollandse stripmaker Aimée de Jongh. Tekenares van dienst is Carole Maurel. Voor mij een eerste kennismaking met haar werk. Bij uitgeverij Dark Dragon Books verschenen eerder ook al De Juffrouw en Wachten op Bojangles van haar. Maar ik heb beide albums niet gelezen. Uit het voor- en nawoord blijkt dat dit emotionele verhaal autobiografisch is voor scenariste Chabbert. Ze verloor zelf een kindje en schreef haar verdriet van zich af met behulp van dit verhaal. Deze strip verscheen in het Frans al in 2017 en was meteen het eerste stripscenario van Chabbert. Het tekenwerk is elegant maar sober. Details worden achterwege gelaten. Het voelt enorm aan alsof de stripmakers heel bewust de tekeningen voor zich wilden laten spreken. De klemtoon wordt op de personages met al hun vreugde, verdriet en pijn gelegd. Veel tekstloze pagina’s dus. Dat versterkt nog meer de zwaarte van het verhaal. De inkleuring van Maurel speelt ook een belangrijke rol. De inkleuring is vrolijk en spat van de pagina’s wanneer de vrouwen volop van de zwangerschap genieten. De kleuren worden somberder en monden zelfs uit in zwart en wit na het overlijden van hun zoontje om toch naar het einde toe weer in kleur over te gaan als het koppel er alles aan doet om weer uit het dal van verdriet te kruipen. Aangrijpend en een verhaal dat voor vele koppels die in dergelijke situaties zitten, een steun kan betekenen. In 2019 won dit verhaal de prestigieuze ‘Harvey Award’ voor beste Europese strip op de comicon in New York. Mooi dat we na de originele Franse uitgave en een Engelse vertaling nu ook in onze taal kunnen meeleven met dit verhaal.
0 Comments
Tekst / tekeningen : Wyctor / Michael Malatini
Daedalus, 56 blz., SC + HC: 9,95 euro + 21,95 euro Op zoek naar onsterfelijkheid Ramses II of Ramses de Grote. De langst regerende farao allertijden. Zo breng ik dit historische personage aan bij mijn leerlingen van het eerste jaar middelbaar. Het is een farao die tot de verbeelding spreekt. Hij was een groot bouwheer. Hij behaalde tijdens de slag bij Kadesh tegen de Hettieten een van de bekendste overwinningen uit de lange politieke geschiedenis van het oude Egypte. Hij was ook een vrouwenmagneet. Hij had meer dan 200 vrouwen lief en werd vader van 96 zonen en 60 dochters. Hij zat 66 jaar op de troon van Egypte en is negentig jaar oud geworden. Zijn mummie is een van de best bewaarde uit de hele Egyptische geschiedenis en ligt in het grote museum van Caïro. Het is ook Ramses II die in de bijbelverhalen van Mozes een grote rol speelt. De man wilde niets liever dan onsterfelijk worden en daarin is hij dan ook geslaagd. Hij wilde per sé de allergrootste farao worden, superieur aan alle voorgaande en toekomstige. Zijn heldendaden komen dan ook uitgebreid aan bod in dit stripalbum. Alles begint met de begrafenis van zijn vader en voorganger, farao Seti I. Er wordt sterk gefocust op de overwinning van Ramses II tijdens de veldslag bij Kadesh. Ook zijn vele bouwwerken komen vaak in beeld. De manier waarop de Italiaanse striptekenaar Malatini al dit fraais weergeeft is bijzonder realistisch. Je kijkt je ogen uit bij de tekeningen van het Ramesseum (blz. 30), de tempel in Luxor (blz. 31) en de gigantische tempel in Aboe Simbel (blz. 32 – 33). Malatini heeft koste noch moeite gespaard om zich over te geven aan kleine details: tempelmuren en zuilen vol hiërogliefen, een kleitablet met het vredesverdrag tussen Egypte en de Hettieten (blz. 38)… stuk voor stuk huzarenstukjes. Malatini tekende ook al andere albums in deze reeks als het drieluik over generaal De Gaulle. Het scenario is van de hand van Wyctor (pseudoniem van Victor Battaggion). Ook hij schreef eerder scenario’s voor deze conceptreeks rond de figuren van Clovis en Cleopatra (die nog niet vertaald werden naar het Nederlands). Hij volgt chronologisch het leven van farao Ramses II. Verwacht je dus niet aan fantasierijke passages. Het is een stripbiografie. Knap gedaan en voor geschiedenisleerkrachten als mezelf verplicht leesvoer. Het historisch dossier van 8 bladzijden achteraan is vlot geschreven en zeker niet enkel voor experts in de materie weggelegd. Tekst / tekeningen : Bec / Bufi
Daedalus, 56 blz., SC : 10,95 euro Monniken op een boorplatform In 2027 vindt een nucleaire ramp plaats in West-Europa. Hoofdpersonage Lou Melville leeft op grote diepte samen tussen ‘haar’ school haaien. Dankzij haar kieuwen kan ze probleemloos met hen onder water overleven. Wanneer Lou echter naar de oppervlakte wil terugkeren in een speciale onderzeeër raakt ze in coma. Ze wordt opgevist door een groep cisterciënzermonniken. Deze kerkelijken hebben hun klooster op een verlaten boorplatform heropgebouwd omdat ze op het Schotse vasteland voortdurend last hadden van plunderingen. Na een coma van twee maanden komt Lou weer bij bewustzijn. De monniken weten niet goed wat ze van Lou moeten denken? Een meisje met kieuwen dat zich verplaatst in een onderzeeër met technologie aan boord die van een andere wereld lijkt te komen? Zou Lou dan zelf ook een buitenaardse zijn? Na het tiende album had ik het wel wat gehad met deze reeks. Ik schreef toen dat Carthago een typische reeks van scenarist Bec aan het worden was: heel sterk beginnen en dan langzaam maar zeker verzanden in saaiere verhalen en vergezochte plotwendingen. Album 11 en 12 vormden een soort prequel en die kon ik best wel smaken. Met dit nieuwe dertiende album begint een nieuw tweeluik. Het verhaal is origineel. Ik verwachtte niet meteen dat religie ooit nog het hoofdthema zou worden van een album in deze reeks. Het tekenwerk van Ennio Bufi is ook nu weer adembenemend mooi: haaien, duikboten, overzichtsplaten van het boorplatform, kolkende golven, nucleaire ontploffingen… Bufi brengt het allemaal bijzonder realistisch in beeld. Hij last verschillende tekstloze pagina’s in wat voor een filmisch effect zorgt. Nadat Henninot na twee albums en Jovanovic na drie albums besloten om andere oorden op te zoeken, nam Bufi het potlood voor Carthago over en dat deed hij vanaf het begin op een briljante manier. In het Frans is album 14 ook al verschenen. Scenarist Bec verklaarde recent dat hij na album 16 definitief een streep zal trekken onder zijn succesreeks Carthago. |
Archives
April 2024
|