Tekst / tekeningen : Thirault / Zuccheri
Daedalus, 56 blz., HC : 17,95 euro Formule voor het eeuwig leven Achttien jaar geleden werd luitenant Edmund ‘Eddie’ Gunderson verbannen naar de Aarde. Hij was jaren actief als kolonist op de planeet Belzagor. Aan het begin van het eerste deel keerde Gunderson terug naar Belzagor om Sam en Dorothy Wingate, een koppel ethologen, te begeleiden op hun wetenschappelijke missie. Ze willen graag het zogenaamde mysterie van de wedergeboorte observeren in het Land van de Mist. Gunderson krijgt ook nog een extra taak: hij moet in het Land van de Mist ook een oude bekende opsporen: Jeff Kurtz. Kurtz en hij waren niet meteen beste vrienden. Kurtz trouwde met de knappe Seena, het ex-liefje van Gunderson, Daarenboven had Kurtz een illegaal handeltje opgezet van een verslavend soort gif. Hij heeft het jarenlang op zijn eigen lichaam uitgetest. Daardoor is hij nu een levend wrak en wil daarom zelf ook heel graag deelnemen aan het ritueel van de wedergeboorte. Op Belzagor lopen ook twee soorten intelligente wezens rond. De bekendste zijn de groene olifantachtige Nildorors. Ze worden als lastdieren gebruikt maar hebben toch hun eigen sterke wil en zijn uitgesproken seksueel actief. Daarnaast lopen er ook oranje en slanke Sulidorors rond die er vervaarlijk uitzien en steeds voorzien van een lange speer. Het scenario van Philippe Thirault is gebaseerd op een bekende sciencefictionroman van de Amerikaan Silverberg. De spanning wordt in dit slotalbum gestaag opgebouwd. Met mondjesmaat wordt er meer info gegeven om uiteindelijk uit te monden in een onverwacht slot. Tekenares Laura Zuccheri (die ons al charmeerde met de vijfdelige serie De Glazen Degens) overtuigt ook nu met haar feeërieke decors, haar exotische fauna en flora en haar sterke gevoel voor het weergeven van emoties van de verschillende personages. Toegegeven, alles ademt de sfeer uit van de Werelden van Aldebaran van topverteller- en tekenaar Léo. Maar toch is het bij Zuccheri net nog dat tikkeltje warmer. Er zit meer emotie in. De personages zijn doorleefder en komen minder koeltjes over dan bij Léo’s verhalen. Wat ze wel gemeenschappelijk hebben is het inlassen van enkele obligate seksscènes. Maar daar hoor je me zeker niet over klagen. Terug naar Belzagor brengt een verhaal dat we de voorbije jaren te weinig lezen. Toptekeningen en een topscenario: een unieke combinatie. Het levert een boeiende vertelling op: een geloofwaardige ontwikkeling van fauna en flora in een futuristische setting. Dit tweeluik heeft niet echt een dubbele bodem of verborgen boodschap. Het is pure ontspanning, je exploreert als lezer een functionele en heel erg originele planeet en dat allemaal heel mooi in beeld gebracht. Ook geen uitmelkerij. Een mooi afgerond verhaal. Meer is er echt niet nodig om van Terug naar Belzagor een absolute aanrader te maken.
0 Comments
|
Archives
April 2024
|