Tekst / tekeningen : Ingrid Chabbert / Aimée de Jongh
Dupuis, Collectie Vrije Vlucht, 112 blz., HC : 21,95 euro Moe zijn is zó gisteren Josy viert haar zestigste verjaardag samen met haar man, kinderen en kleinkinderen. Maar de kaarsjes op haar verjaardagstaart blaast ze niet uit. Haar koffers heeft ze in het grootste geheim gepakt. Josy is zeker van haar besluit. Ze gaat weg. Haar beslissing is genomen. Ze verlaat haar gezin om haar vrijheid te herwinnen. Na een huwelijk van vijfendertig jaar heeft ze er genoeg van. Van liefde en passie is al heel lang geen sprake meer tussen haar en haar man. Ze neemt zelf de beslissing om te vertrekken in plaats van te wachten tot zij waarschijnlijk in de toekomst aan de kant zou geschoven worden. Met een oude VW-camper rijdt ze weg. Een egoïstisch besluit? Volgens haar gezinsleden wel maar niet volgens Josy. Josy voelt zich als herboren. Op een desolate parking ontmoet ze Camélia met haar zoontje Tom. Camélia staat er ook alleen voor. Ze woont al geruime tijd op die parking. Ze negeert alle politiewaarschuwingen en blijft er koppig staan met haar caravan. Josy en Camélia worden snel goeie vrienden. Ze vindt ook lotgenoten bij de zogenaamde COH, oft Club van Ontsnapte Huissloven. Ze vindt er behalve vriendschap ook liefde terug. Ze voelt voor het eerst liefde voor een vrouw. Christine en Josy beginnen aan een relatie die veel weg heeft van een ontdekkingsreis. De Hollandse stripmaakster Aimée de Jongh is aan een steile weg naar de top bezig. Nadat ze besloot om in 2017 met haar dagelijkse gagstrip Snippers te stoppen, levert ze het ene na het ander knappe album uit. Eerst was er (het later ook verfilmde) De terugkeer van de wespendief, gevolgd door het gelauwerde Bloesems in de herfst in 2018 (op scenario van Zidrou) en Taxi in 2019. Vorig jaar was er dan het uitstekend onthaalde oneshot Dagen van zand , volledig op haar eigen scenario. Deze week ligt haar volgende album in de winkel. Voor Zestig Lentes werkte ze opnieuw samen met een scenariste: Ingrid Chabbert. Zij is vooral bekend als schrijfster van kinderboeken. Toch schreef ze al eerder stripscenario’s (ondermeer Wachten op Bojangles in 2017). Met Zestig Lentes brengt ze een heel emotionele en bijzonder actuele roadmovie. Het verhaal is sowieso herkenbaar. De tijd dat vrouwen braaf manlief volgden is voorbij. Vrouwen willen ook genieten en van het leven profiteren. Een lach, een traan, heel veel emoties dus in een album van ruim 100 bladzijden. Vaak ook poëtisch. Het tekenwerk van Aimée de Jongh past uitstekend bij dit verhaal. De Jongh heeft plezier beleefd tijdens het maken van dit verhaal. Dat zie je. Dat voel je. Ze werkte ook voor het eerst helemaal digitaal. De Jong zoomt in waar nodig: een lichte aanraking, een vallende trouwring, vluchtig oogcontact… De vele dialogen vervelen ook op geen moment. ‘Talking heads’-scenes zijn niet eenvoudig om boeiend en afwisselend te houden voor de lezer maar daarin slaagt de Jongh prima. Waar mogelijk last ze ook een grote tekstloze pagina in met verschillende tekstloze vakjes of één grote illustratie. Heerlijk om te zien hoe echt de tijd genomen wordt om het verhaal van Josy te brengen. Geen rush, geen haast om alles binnen een strikt aantal pagina’s af te ronden. Nee, je kan als lezer beetje bij beetje meeleven met de personages. Zestig Lentes krijgt een meer dan verdiend plekje in de toch wel prestigieuze collectie Vrije Vlucht. En Aimée de Jongh… ? Geen idee waar zij zal eindigen want nu behoort ze al tot de toppers uit de Lage Landen. Haar meest recente albums deden het ook al goed in het buitenland. Ik ben er zeker van dat dit oneshot ook hoge ogen zal gooien buiten Vlaanderen en Nederland.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|