Tekst / tekeningen : Alix Garin
Daedalus, 224 blz., HC : 30,50 euro Te laat is er sneller dan je denkt Clémence volgt een acteeropleiding. Ze is de dochter van een alleenstaande mama/drukbezette huisarts. Contact met haar vader is er niet. Met haar oma Marie-Louise des te meer. Marie-Louise verblijft sinds kort in een tehuis. Ze lijdt aan een zware vorm van Alzheimer. Meermaals ondernam ze pogingen om te vluchten. Wanneer de verpleegkundige dienst een chemische behandeling voorstelt om Marie-Louise tot rust te brengen, neemt Clémence een radicaal besluit. Ze wil haar oma nog een laatste keer meenemen naar het huis in Avennes waar ze zestig jaar van haar leven heeft doorgebracht. Clémence had immers opgemerkt dat oma enkel nog in staat is om zich iets concreet te herinneren vanuit een specifiek detail. Dus een bezoek aan dat huis loont absoluut de moeite. Eén probleem: Marie-Louise mag het tehuis niet verlaten. Dus zit er voor Clémence niets anders op dan haar eigen oma te ‘kidnappen’… Wat volgt is een soort roadtrip van grootmoeder en kleindochter. Voor Clémence is het ook een openbaring. Tal van herinneringen aan haar eigen kindertijd keren terug. In grijs en sepia worden deze scènes verweven met het verhaal in het heden. Tussendoor zitten ook scènes waarbij Clémence ondervraagd wordt op het politiebureau over het hoe-en-waarom van de ontvoering. Stripmaakster Alix Garin brengt een heel aangrijpend verhaal. Ze schuwt geen enkel taboe. Zo brengt ze zonder schroom een badscène in beeld waarbij ze samen met haar oma in hetzelfde bad kruipt en herinneringen probeert op te halen (p. 80 – 86). De inkleuring is ook best gedurfd. Egale kleurvlakken in blauw en oranje komen vaak voor. Garin laat ook vaak het decor volledig weg en suggereert enkel de achtergronden, deuren of vensters met een paar lijntjes. Over lijntjes gesproken: de verstrengelde lichamen tijdens de lesbische vrijscène (p. 106 – 107) worden door enkele ragfijne gekleurde lijntjes weergegeven. De tekenstijl van Garin oogt krasserig maar is toch expressief. Zeker bij woede-uitbarstingen worden de emoties bijna grotesk in beeld gebracht. Op het einde volgen vijftien tekstloze pagina’s (p. 190 – 204) die ik me nog heel lang voor de geest zal blijven houden. Een spraakmakend debuut. Top dat uitgeverij Daedalus dit pareltje vertaalt. In het Frans is deze graphic novel bij uitgeverij Lombard verschenen. Aanrader!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|