Tekst / tekeningen : Fred Duval / Corentin Rouge
Le Lombard, 128 blz., SC : 14,99 euro / HC : 22,99 euro / luxe : 79,95 euro Indrukwekkend eerbetoon aan gouden ‘Thorgal’-jaren De Wendigo is een reusachtig uitgehongerd monster dat nooit voldaan is. Het voedt zich bij voorkeur met mensenvlees en trekt een vernietigend spoor door de bossen. Zelfs de gigantische waterslang, de Manitoes, lijkt er niet tegen opgewassen. De Owasco-stam, clan van het water, aanroepen hun goden om een redder te sturen uit de verre koude zeeën om hen van de Wendigo te verlossen. Die redder blijkt Thorgal te zijn. Hij keert net terug na zijn avonturen in het land Qâ (album 10 en 11 uit de moederreeks). Op weg naar huis lijdt hij schipbreuk en samen met zijn zoon Jolan, zijn zwangere vrouw Aaricia en de hond Muff komt hij bij de Owasco’s aan. Aaricia verkeert in levensgevaar. De clan wil helpen om haar te redden op voorwaarde dat ook Thorgal hen uit de nood helpt. Ze willen dat hij hen verlost van de Wendigo. Met zijn boogschutterskwaliteiten een een pijl gemaakt uit het hout van de allerhoogste tak van de levensboom moet dat lukken. Thorgal gaat akkoord als hij hiermee zijn vrouw en ongeboren kind kan redden. Hij zal het tegen het beruchte Boomvolk moeten opnemen dat zich schuilhoudt in de levensboom. Scenarist van dienst is deze keer Fred Duval (vooral bekend van de sf-reeks Carmen McCallum) en tekenaar Corentin Rouge (brak door met Milan K en Rio). Achteraan het album leggen de heren uit wat ze met de moederreeks Thorgal hebben. Respect en een grote fascinatie zijn de codewoorden in hun betoog. Dat voel je ook als je dit album leest. Het verhaal en het tekenwerk deden me (met heimwee) terugdenken aan de gouden jaren van de moederreeks toen die nog in handen was van Van Hamme en Rosinski. Het scenario past in de klassieke traditionele Thorgal-verhalen. Alle vertrouwde elementen zijn aanwezig: een ruzie tussen twee stammen, Thorgal raakt toevallig in dit conflict verzeild, tegen wil en dank moet hij vechten om zijn familie te redden met of tegen bepaalde goden. Klassiek dus qua opzet maar heerlijk nostalgisch. Het tekenwerk van Rouge is ook een heel mooi eerbetoon aan de topjaren van Rosinski. Het plezier spat van de pagina’s. Zijn découpage is knap, het tempo zit er bijzonder goed in. Het grote voordeel is dat er voor Thorgal Saga geen limiet is qua aantal pagina’s. De stripmakers kunnen hier dus zonder keurslijf veel meer dan in de hoofdreeks hun tijd nemen om een verhaal te vertellen. Tekstloze pagina’s of dubbelpagina’s worden hier dan ook naar hartenlust toegevoegd. Heerlijk! Ik vind dit album nog beter dan het eerste en daar was ik al zo lovend over. De cover vind ik ook bijzonder knap. Die zal sowieso opvallen en vele (eventueel twijfelende) lezers alsnog overhalen om dit album aan te schaffen. Het is nog heel vroeg maar iets zegt mij dat dit album een plaatsje zal krijgen in mijn top 10 van beste strips van 2024. Een (bloederig en spannend) juweeltje!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|