Tekst / tekeningen : Hayao Miyazaki
First Second, 160 blz., HC : 33,95 euro (Engels) Japanse fabel eindelijk vanonder het stof Een mangakenner ben ik zeker niet. De wereldwijde stijgende populariteit van het genre heeft me echter wel benieuwd gemaakt en doorheen de voorbije jaren heb ik toch een behoorlijke boekenplank mangatitels in mijn bezit. Meestal beperk ik me tot verhalen die naar het Nederlands vertaald zijn. En dan ben je al snel rond. Des te meer daarom koester (en herlees) ik compleet vertaalde reeksen als Akira, Ikigami, Death Note, Say Hello to Black Jack en Monster. Ook alle vertaalde albums van Taniguchi (de meest Europees georiënteerde mangaka) heb ik in mijn bezit. Anime is ook een filmgenre geworden dat ik enorm apprecieer. De films van Miyazaki (Studio Ghibli met kleppers als Ponyo, Castle in the Sky en Spirited Away) heb ik allemaal meermaals gezien. Ook mijn vrouw en kinderen zijn helemaal ‘into’ anime ondertussen. Netflix biedt tegenwoordig ook heel veel anime aan op hun streamingdienst. Dus wereldwijd is de interesse voor dit genre enorm toegenomen. Miyazaki is ook een uitstekend tekenaar. Dat bewees hij al met de reeks Nausicaä (allemaal vertaald trouwens, de zeven delen verschenen tussen 2007 en 2010 bij Glénat). Toen ik hoorde dat er nu een oud verhaal eindelijk ook naar het Engels vertaald werd, heb ik dan ook geen seconde getwijfeld. Het gaat om het oneshot Shuna’s Journey. Shuna is de prins van een kleine bergvallei waarvan de locals gebukt gaan onder hongersnood. Op een dag ontmoet Shuna een oude man die op zijn sterfbed vertelt dat er in het westen zogenaamde ‘gouden zaadjes’ te vinden zijn. Die zaadjes zorgen ervoor dat de oogst voor altijd rijk is en dus hongersnoden definitief tot het verleden behoren voor de bezitter ervan. Shuna wil er dan ook alles aan doen om die zaadjes te vinden. Hij begint aan een queeste waar hij met slavernij te maken krijgt. Hij redt de jonge Thea en haar zusje uit de handen van zo’n slavenmeester en moet nog tal van obstakels overwinnen als reuzen en kannibalen… Het oorspronkelijke verhaal werd door Miyazaki al in 1983 gemaakt. Twee jaar voor hij de beroemde Ghibli filmstudio’s opstartte. Ecologie en ongelijkheid is het hoofdthema en dat was ook al zo bij die andere bekende (en verfilmde) stripreeks van Miyazaki, Nausicaä. Hij gebruikte voor dit album olieverf om het geheel een unieke feel te geven. Verwacht je niet aan een ‘klassieke’ manga. Er zijn heel weinig tekstballonnen. Ik zie het meer als een geïllustreerd verhaal. Vaak paginagrote illustraties met enkele lijntjes tekst (niet eens in eens in afgelijnde tekstvakken). Dit is zo’n boekje (letterlijk want op klein formaat gemaakt) dat ik nog vaak zal herlezen en/of herbekijken. Wat ademen die geschilderde illustraties een heerlijke sfeer uit! In het nawoord vertelt Miyazaki dat hij zich liet inspireren door een Tibetaans sprookje bij het maken van dit verhaal. Bij de recent uitgereikte Eisner Awards (soort Oscars voor stripmakers) in het Amerikaanse San Diego viel dit album in de prijzen in de categorie ‘Best US Edition of Internatinal Asian Material’. Wat mij betreft zeker verdiend! Een album dat decennialang onder de radar bleef (zeker buiten Japan) en daar komt nu eindelijk een einde aan. Voor mij één van de ontdekkingen van dit stripjaar.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|