Tekst / tekeningen : Zidrou / Homs
Dargaud, 64 blz., HC : 16,95 euro Wraak in vrouwelijke vorm Eerst een gouden raad: begin dit album niet te lezen zonder de twee voorgaande strips te (her-)lezen. De intrige van Shi is ingewikkeld door het samenvloeien van een viertal verhaallijnen. De ‘revenge’ uit de titel van dit derde album is een verwijzing naar Jennifer ‘Jay’ Winterfield en haar Japanse vriendin Kita. Beide dames zijn immers uit op wraak in het Victoriaanse Engeland. In de voorgaande delen zagen we hoe ze vriendinnen werden in het Japanse paviljoen van de Wereldtentoonstelling. Kita werd er hardhandig weggebracht omdat ze met haar dode baby in haar armen een ‘smet’ wierp op de feeststemming. Het kind werd begraven in de tuinen waar de expositie plaatsvond. Jennifer wilde kost wat kost dat Kita de kans kreeg om op een menswaardige manier van haar baby afscheid te nemen. Jennifer herrijst in dit album (bijna letterlijk) nadat ze in deel twee in een vlammenzee om het leven kwam. Zij wil zich vooral wreken op het perverse en corrupte establishment waar haar eigen vader, een Brits kolonel, ook toebehoort. Shi blijft een bizarre reeks. Het is quasi onmogelijk om er een genre op te kleven. Het is een mix van fictie, fantasy, thriller en dat alles overgoten met een erotisch en cynisch donker sausje. Het eerste deel blies me omver, het tweede deel vond ik dan weer minder door het voortdurend heen-en-weer geflits tussen de verschillende verhaallijnen en tijdperken. Ik vond dat scenarist Zidrou zich wat vergaloppeerd had. In dit derde deel verloopt de vertelling heel wat vloeiender en rechtlijniger. En dat kan ik alleen maar toejuichen. De talrijke fantasy-elementen uit het tweede album blijven deze keer ook (bijna) helemaal afwezig. Kortom, een veel ‘klassiekere’ manier van vertellen. Nog één deel en de eerste cyclus zit er al op. Het tempo waarop deze reeks verschijnt is duizelingwekkend. De Spaanse tekenaar Homs is en blijft een grote klasbak. Ook nu zijn de pagina’s om duimen en vingers bij af te likken. Zijn oog voor detail, zijn filmische manier van vertellen (blz. 52- 53 : lesbische vrijscène), zijn knappe camerastandpunten (blz. 24 – 25 : twee scènes aan dezelfde tafel maar vanuit totaal ander perspectief): alles klopt gewoon. Benieuwd hoe Zidrou in het laatste delen toch nog alle verhaallijntjes aan elkaar zal knopen… op een (hopelijk) begrijpbare manier voor de lezers. m te bewerken.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|