Tekst / tekeningen : François Dermaut
Glénat, 56 blz., HC : 16,95 euro Het lange wachten méér dan waard In 2015 verscheen het eerste deel van dit tweeluik. Voor mij was het toen één van de beste albums van het stripjaar. Maar toen werd tekenaar en scenarist François Dermaut ziek. Zwaar ziek. Zo ziek dat deel twee wel heel lang op zich liet wachten. Dermaut werkt op de artisanale, arbeidsintensieve manier met ‘couleur directe’. Gelukkig herstelde Dermaut voldoende om alsnog dit prachtige tweeluik af te werken. Toch nog even opfrissen. Rosa’s echtgenoot, Mathieu, is bedlegerig. Hij lijdt aan een terminale vorm van tuberculose. Rosa verzorgt hem zo goed als ze kan. Ze zijn negentien jaar getrouwd. Geen simpel huwelijk. Daarvoor is Mathieu een te grote rokkenjager die al te vaak ladderzat thuiskomt en Rosa vernedert. Ondanks alles wil Rosa hem toch naar het sanatorium brengen om daar beter verzorgd te worden dan zij thuis kan doen. Daarvoor is geld nodig. Centen die Rosa niet heeft. Maar misschien brengt een bijzondere weddenschap daar wel verandering in. De mannen van het dorp willen immers stuk voor stuk bewijzen dat ze de beste minnaar zijn. Rosa stelt voor dat zij daarover wil beslissen door met elke man afzonderlijk drie dagen en nachten door te brengen. In ruil voor een flink deel van de inzet zal ze dus met al die mannen naar bed gaan… Wanneer de lokale dorpspastoor over dit zogenoemde ‘gulptoernooi’ hoort, verbiedt hij Rosa de toegang tot de kerk. Dat zou hem zijn ingefluisterd door corrupte burgemeester Sena die bij Rosa had aangedrongen om zijn kind te dragen. Wanneer Rosa’s man uiteindelijk toch overlijdt, rijst de vraag of de weddenschap nog wel zin heeft… Wat een heerlijk verhaal is dit! Je vindt vandaag nog zelden strips waar het bonte allegaartje aan personages zo psychologisch uitgediept worden. De dialogen zijn spits geschreven. Je krijgt als lezer een inkijk in het sociale leven van een Normandisch plattelandsdorpje met zijn dagelijkse beslommeringen en politiek gekonkelfoes. Je beleeft vanop de eerste rij de emancipatie op moraal vlak van Rosa. Zalig gewoon. Bij dit verhaal horen uiteraard enkele seksscènes. Maar Dermaut vulgariseert nergens. Hij brengt alles heel delicaat en respectvol in beeld. Absoluut geen gratuite vrijpartijen dus. Dikke aanrader met een verrassend einde. Dit album was het lange wachten écht wel waard.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|