Tekst / tekeningen : Christian Durieux
Dupuis, 80 blz., SC : 10,50 Erg persoonlijke en bijzonder geslaagde interpretatie van een klassieker Dictator Iliex Korda is op de vlucht. Hij maakte razendsnel carrière op de politieke ladder van de Democratische Republiek Karajan. In 1965 werd hij er uitgeroepen tot president en alle sleutelposities van Karajan gingen naar leden van zijn familie. Vrij snel kreeg hij echter een bedenkelijke reputatie en schond hij meermaals de mensenrechten. Hij werd algemeen als een dictator beschouwd vanaf dat moment. Hij leeft nu samen met zijn bodyguard, zijn vrouw en zijn knappe dochter Elena ondergedoken in het Pacific Palace, een statig luxehotel aan een Alpijns meer. Eén van de vaste personeelsleden is Robbedoes. Zijn goede vriend Kwabbernoot is zijn collega-piccolo geworden nadat hij ontslagen werd op zijn redactie van het weekblad waarvoor hij als journalist aan de slag was. Robbedoes, Kwabbernoot, één kok, één kamermeisje en directeur Paul van het hotel. Meer dan vijf vaste personeelsleden zijn er niet toegelaten gedurende de drie dagen en drie nachten dat het politieke zwaargewicht Korda in het Pacific Palace logeert. Niets van wat ze zien of horen mag buiten de muren van het hotel bekend worden. Robbedoes heeft vooral te doen met Elena. Hij is zwaar onder de indruk van haar verleidelijke verschijning (die groene ogen!) en probeert ook te begrijpen hoe zij zich moeten voelen als ‘dochter van’. Elena uit dan ook openlijk kritiek op het doen en laten van haar vader. Waarom Korda precies voor het Pacific Palace koos, zal snel blijken… Dit album is een unieke mix van politieke intrige en een moeilijke romance. Dat alles in een heuse ‘huis clos’-setting. De volledige tachtig pagina’s spelen zich in het hotel af. Stripmaker Christian Durieux levert hiermee dus zeker geen traditioneel album van ‘Robbedoes’ af. Hij brengt op zijn geheel eigen wijze een verhaal dat (volgens mijn opzoekingswerk) al sinds 1993 in zijn hoofd rondspookt. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat ‘zijn’ dictator gemodelleerd werd naar bestaande voorbeelden als de Roemeense Ceausescu en de Haïtiaanse ‘Baby Doc’. De weinige humor komt er enkel door toedoen van de klunzige Kwabbernoot. Robbedoes is in dit verhaal vooral toeschouwer bij de actie. Hij leeft op wolkjes door de mooie verschijning van Elena. De decors van het hotel zijn indrukwekkend. Door het vrijwel ontbreken van personeel en gasten komt de Art déco-stijl prominent in beeld. Dat merk je aan de plafonds, de muren, typische ornamenten, kroonluchters… De leegstaande kamers en verlaten gangen staan symbool voor de laatste dagen (spoiler!) van de dictator. De tekenstijl is niet meteen wat je van een klassiek album van ‘Robbedoes’ verwacht. Geen ‘gros nez’-personages maar eerder een klare lijn à la Hergé met stipjes op de plaats van de ogen. De personages bewegen soms realistisch maar bij momenten ook heel erg cartoonesk. De knappe directe inkleuring moet ik ook zeker nog vermelden. Hoofdtoon is blauw. Dat merk je al op de knappe cover en bij de openingsscène die zich onder water afspeelt. Ook de zwembadscène (blz 37-45) baadt in een heerlijk mysterieus blauw kleurtje. Durieux blijft je als lezer ook verrassen door zijn creatieve pagina-opbouw. Langgerekte vakjes wisselen af met ‘traditionele’ vakjes. Tekstloze overzichtstekeningen wisselen af met cirkelvormige tekstloze tekeningen tussenin alsof elke dag van het verblijf van Korda een nieuw hoofdstuk aankondigt. Allemaal heel knap bedacht. Oh ja, nog een tip voor wie het album nog een tweede keer herleest: op de achterkant van de titelpagina vermeldt Durieux de muziek die hij beluisterde tijdens het maken van dit album. Ik ga deze leeservaring zeker uitproberen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|