Tekst / tekeningen : Pierre Christin / Virginie Augustin
Dargaud, 56 blz., SC : 9,99 euro Bizar verhaal mooi in beeld gebracht De Delfen, een zelfgenererende soort, dankt zijn behoud en zijn vermogen om verhalen te verzinnen aan metalloïde knobbels. Ze zijn meesters in het bedenken van boeiende verhaallijnen voor soaps. Hun narratieve inventiviteit is groot en daarmee is geld te verdienen bij geldschieters van grote productiehuizen. Maar de reserves raken op en ze dreigen uit te zullen sterven. Er is een alternatieve inspiratiebron ontdekt: op ‘onze’ aarde in de 21ste eeuw. Een expeditie wordt opgezet. Kolonel Tloc, meesteres Na-Zultra en haar sidekick Schniarf tonen interesse. Maar er is stevige concurrentie in de persoon van de ambitieuze en dictatoriale Mrs. Richbaugh. Zij is oprichter van een veelbelovend bedrijf in Silicon Valley. Het zal de taak worden van Ravian en Laureline om terug te gaan in de tijd en als universiteitsstudent een rol van belang te spelen in deze expeditie. De race naar inspiratie vindt plaats in een afgelegen deel van het Kaukasusgebergte. Ik heb vrij laat kennis gemaakt met de sf-reeks Ravian. Op korte tijd werd ik fan. Hoogtepunt was mijn ontmoeting met de in januari van dit jaar overleden tekenaar Jean-Claude Mézières op het stripfestival van Knokke-Heist. Zijn dood zou het definitief einde van de reeks kunnen betekend hebben maar dat is dus niet het geval. Scenarist van het eerste uur, Pierre Christin, besloot hier anders over en ging in zee met telkens andere stripmakers om losse oneshots af te leveren in een soort spinoff Ravian door… Na eerder Lauffray en Larcenet is het met Virginie Augustin de beurt om zich in het universum van Ravian en Laureline onder te dompelen. Ik houd wel van haar manier van tekenen. Alim de leerlooier was voor mij de eerste kennismaking met haar werk. Ze probeert echt wel trouw te blijven aan de wereld van Mézières. Bij momenten mochten haar decors wel wat meer opgevuld zijn maar de Kaukasus is misschien wel een open en kaal gebied. Ik ben er zelf nog nooit geweest. Qua tekenwerk vond ik dit album geslaagd. Het verhaal vond ik bij momenten te complex en vooral wel héél vergezocht. Ik miste actie en vooral humor. Een flop is dit niet. Maar een topper evenmin. Leuke cameo ook van Mézières op blz. 53 die heel symbolisch nog een laatste keer vanop het dek van een schip naar zijn lezers zwaait.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|