Tekst / tekeningen : Mathieu Lauffray
Dargaud, 56 blz., HC Origineel? Nee. Lekker leesvoer? Absoluut! 1666. Raven is een Franse piraat die een explosie van het Spaanse galjoen van kapitein Black Vane als enige weet te overleven. Hij spoelt aan op het eiland Tortuga ten noorden van Haïti. Dit eiland groeide in de 17de eeuw tot uitvalsbasis voor boekaniers, piraten en vrijbuiters van Franse, Spaanse en Engelse oorsprong. Het is hier dat hij de onverbiddelijke en onvoorspelbare piraat Lady Darksee voor het eerst ontmoet. De corrupte gouverneur van Tortuga gooit het op een akkoordje met haar om de geheime schat van Chichén Itza op te sporen. Die zou verborgen liggen op het vulkanische eiland Devil’s Mound dat bevolkt wordt door kannibalen. Het zal een race tegen de klok worden om uit te maken wie als eerste de hand kan leggen op deze rijkdommen: Raven of Lady Darksee? Ik had heel hooggespannen verwachtingen toen ik aan dit album begon. Lauffray tekende zichzelf enorm ‘in the picture’ met de vier albums van de piratenreeks Long John Silver (verschenen tussen 2007 en 2013). Ook zijn hommage aan de sf-reeks Ravian vond ik smullen geblazen. Met Raven is Lauffray nu terug in het Caraïbische piratenwereldje. Deze keer doet hij alles zelf, scenario en tekeningen. Hij vermeldt wel in het voorwoord dat het verhaal losjes gebaseerd is op een novelle van Robert E. Howard. Zijn al mijn hoge verwachtingen ingelost na het lezen van dit eerste deel? Eigenlijk wel. Het tekenwerk is nog altijd heel erg knap. Lauffray is een meestere in het sfeerscheppen met indrukwekkende dubbelpagina’s en een flitsende pagina-opbouw. Het oogt allemaal heel erg filmisch. Enig klein minpuntje is dat het scenario best wat origineler had gekund en dat iets over het midden wel heel snel over bepaalde delen van de intrige heen wordt gewalst. Revolutionair of vernieuwend is het dus allemaal niet maar het bevat alle karikaturale cliché-elementen (zoektocht naar een schat, vele duels, kanonnengebulder en ontploffingen…) die je van een piratenreeks kan verwachten. Pure ontspanning. Niets meer maar wat mij betreft zeker ook niets minder. De verwijtende, scherpe dialogen tussen Raven en Lady Darksee mogen wat mij betreft in de volgende albums voor nog meer vuurwerk zorgen. Letterlijk en figuurlijk.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|