Tekst / tekeningen : Van Hamme & Alcante / Vallès
Le Lombard, 56 blz., SC : 7,95 euro Slot van boeiende mantel- en degenreeks We volgen de levensloop van hoofdpersoon Jolanne de Valcourt nu al sinds 2009. In totaal verschenen ondertussen acht albums verschijnen en is de reeks nu helemaal afgerond. We leerden Jolanne in het allereerste album kennen als de bastaarddochter van de Franse markies Charles de Valcourt. Toch was zij het -en niet Charles’ echte corrupte zoon Philippe- die het kasteel zou erven bij zijn dood. Jolanne trad nadien in de meest uiteenlopende functies naar voor: slavin, bandiet, meesteres in een bordeel, een op hol geslagen wilde en het liefje van de Indiase maharadja. Het is aan het hof van de radja dat dit laatste deel van start gaat. De radja is tot over zijn oren verliefd op Jolanne, zijn ‘rani’ (zo wordt ook de reekstitel eindelijk verklaard). Maar de liefde is niet echt wederzijds. Jolanne heeft enkel maar gevoelens voor haar jeugdliefde, de Engelse spion Craig Walker. Wanneer de radje Jolanne en Craig in hetzelfde bed betrapt gaan de poppen aan het dansen. Ondertussen evolueert ook de oorlog tussen Frankrijk en Engeland om India naar de beslissende veldslag. Craig deed nochans zijn stinkende best om de radja voor het Engelse kamp te winnen maar nu zouden de kaarten wel eens anders kunnen liggen. Het helpt ook niet echt wanneer het zoontje van de radja ontvoerd wordt… Tekenaar Francis Vallès (vooral bekend van het sublieme epos De Meesters van de Gerst, ook al op scenario van Jean Van Hamme) is niet bepaald een topper in het weergeven van emoties. Zijn personages lopen er ook nu houterig bij. De gezichten lijken allemaal verkrampt en sommige personages kijken bijna scheel. Vallès’ talenten liggen eerder bij de achtergronden en de decors. In dit album laat hij zich helemaal gaan op de tekstloze dubbelpagina 28 – 29 waarbij het finale duel tussen de Engelse, Franse en Indiase troepen te zien is. Olifanten, cavalerie, kanonnengebulder, lijf-aan-lijfgevechten: hij brengt het allemaal heel knap in beeld. Ook pagina 41 is eentje om in te lijsten: centraal zien we een mijmerende Jolanne met allemaal personages rond zich die ze in het verleden heeft leren kennen. Een aangenaam deel dus waarmee alles mooi is afgerond. Geen uitmelkerij. Geen open pistes. Het kleffe einde nam ik er met plezier bij. Het is bovendien een prima idee van de makers van deze reeks om op de achterkant van de titelpagina een samenvatting van de vorige albums aan te bieden. Zo ben je als lezer niet echt verplicht om de zeven vorige albums eerst te herlezen om dit slotverhaal goed te kunnen volgen. Al is dit wel een aanrader nu de reeks toch helemaal is afgesloten. Want, zeg nu zelf, wat is er leuker dan bij het regenweer van de laatste dagen met een mooi afgeronde reeks in de zetel te duiken en alles nog eens heerlijk te herbeleven?
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|