Tekst / tekeningen : Marc Legendre / Charel Cambré naar Pom
Standaard Uitgeverij, SC: 9,99 euro / HC met dossier : 14,99 euro Hebben groentes ook gevoelens? Toen de erfgenamen van Pom (pseudoniem voor Jozef van Hove, overleden in 2014) de knappe ex-librissen zagen die Charel Cambré de afgelopen tijd maakte voor de succesvolle integrale albums van Piet Pienter en Bert Bibber waren ze aangenaam verrast. Ze gaven dan ook de toestemming om eenmalig een hommage-album te maken rond de personages van Piet Pienter en Bert Bibber. Cambré en Legendre zijn naar eigen zeggen fans van het eerste uur van deze toch wat onderschatte Vlaamse klassieker. Persoonlijk heb ik als Oost-Vlaming veel later kennisgemaakt met deze reeks. Mijn broer is tien jaar ouder en had gelukkig wel een aantal van deze strips in zijn verzameling. Voorpublicaties stonden ook niet in de krant die ik als kind heb gelezen. Ik ben dus vrij laat begonnen met het lezen en nadien verzamelen van de volledig reeks van ruim veertig albums. Ik ben dan ook een fan geworden en ik was heel benieuwd naar dit hommage-album. Het verhaal van dit hommage-album speelt zich af in de jaren zestig van de vorige eeuw. Zakenman Gino Cipolla heeft de handen in elkaar geslagen met Gaston, een geniale soepselder, om een dieetboek te maken. Tijdens een signeersessie op een lokale kerstmarkt wordt de bijzondere selder gekidnapt door twee slechteriken die als konijn zijn vermomd. Nadien gaat een eskimo op een Vespa er met de soepgroente vandoor. Tijd voor Piet Pienter, Bert Bibber en uiteraard ook de blonde en steenrijke Susan om de achtervolging op de ontvoerders in te zetten. Het album is een blij weerzien met PP en BB maar ook met andere personages als Theo Flitser, Dokter Kumulus en Stanske. Het verhaal is een aaneenschakeling van doldwaze achtervolgingen. Voor de die hard-fans is dit een feest van herkenning. Het album had wat mij betreft wel in zwart wit gemogen. Dan zou dat nostalgische sfeertje compleet geweest zijn. Maar met de huidige tijdsgeest is het wellicht een veiligere keuze om voor een album in full color te kiezen. Cambré blijft trouw aan zijn eigen zwierige tekenstijl die we van hem kennen dankzij reeksen als Amoras en Pinanti United. Een bewuste keuze blijkbaar. Cambré is er dan ook niet het type tekenaar voor om heel statisch tekenwerk af te leveren zoals we dat wel van Pom gewend waren. Naast voetnoten die verwijzen naar oudere albums uit de klassieke reeks, duiken ook nog cameo’s op van Pom zelf (plaat 19) en de contractonderhandelaar De Mesmaeker (plaat 21 en 38) uit de strips van Guust Flater. Humor zit wel zo goed als volledig in de tekeningen. Ik miste bij momenten wel de (flauwe) woordgrapjes die zo typisch waren bij de klassieke albums. Geen hoogvlieger maar een leuk tussendoortje. Hopelijk zorgt deze strip voor een nog grotere erkenning en herontdekking van Poms oeuvre. Pom mag wat mij betreft in het rijtje van Vlaamse grootmeesters als Vandersteen, Nys en Sleen staan.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|