Tekst / tekeningen : Bajram & Mangin / Rochebrune
Daedalus, 104 blz., HC : 34,95 euro De mensheid kan soms heel onmenselijk zijn… Een klein ruimteschip stort neer in de oceaan op een onbekende planeet tijdens een verkenningsmissie. De vijf overlevenden worden door reusachtige kwallen geholpen om de oppervlakte te bereiken. Tot hun grote verbazing worden ze opgewacht door een menselijk uitziend volk maar wel van een heel primitieve soort. Wanneer blijkt dat de locals er kannibalistische trekjes op nahouden, worden plannen gesmeed om asap te ontsnappen… Het verhaal begint spectaculair maar toch was ik niet meteen geboeid. Een spaceship dat neerstort. Schipbreukelingen die in een nieuwe wereld terechtkomen en op onderzoek gaan. Been there, done that, read that… En vooral te veel badend in de universums van Léo waar ik zo verzot op ben. Maar naarmate je verder in het verhaal bent, word je toch op de een of andere manier in het verhaal getrokken. Het universum waarin je terechtkomt oogt heel idyllisch in het begin maar het wordt als maar donkerder en demonischer naar het einde toe. Het moraliserende sausje dat over de actie en het avontuur is gegoten, is wel (te) sterk aanwezig. De vraag waarmee het scenaristenkoppel Denis Bajram-Valérie Mangin ons confronteren is het waarom van de aanwezigheid van de mens in de wereld? De personages missen bij momenten wat diepgang. Het blijft allemaal wat aan de oppervlakte. Als lezer voel je noch empathie, noch apathie noch sympathie met de verschillende karakters. Het tekenwerk van Thibaud de Rochebrune is verzorgd. Vooral opvallend zijn de mooie perspectieven en de brede waaier aan landschappen. Rochebrune is duidelijk het meest op dreef in het weergeven van decors. Emoties weergeven bij de brede waaier aan personages gaat hem niet zo makkelijk af. Bij momenten had ik ook de indruk dat het snel moest gaan. Sommige pagina’s komen wat slordig over. De inkleuring zorgt voor dat tikkeltje extra dreiging. Het verhaal krijgt zelfs een luguber nachtmerrieachtig sfeertje. Een album met heel veel ambitie maar een toch niet 100 % bevredigend gevoel als je het dichtklapt. Léo blijft voor mij de absolute grootmeester van dit soort kolonisatieverhalen met exotische fauna en flora. Zijn tekenstijl mag dan flink wat statischer zijn, Léo’s werk intrigeert me toch stukken meer dan dit oneshot. In het Frans verscheen dit album vorig jaar al in de prestigieuze collectie Vrije Vlucht van Dupuis.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|