oTekst / tekeningen : Dufaux / Theo
Dargaud, 58 blz., SC : 8,50 euro Op zoek naar je verleden De beruchte Romeinse keizer Nero is vooral bekend omwille van het inferno dat tijdens zijn bewind in Rome ontstaan is. Nero schoof de schuld voor deze gigantische brand in de schoenen van de eerste christenen maar meer en meer historici vermoeden dat Nero zelf achter de brand zat. Hij stak het immers niet onder stoelen of banken dat hij droomde van een nieuwe monumentale stad: Neropolis met zijn ‘Domus Aurea’ of ‘gouden huis’ als centrale plek. Daarvoor was ruimte nodig. Een brand kan in zo’n geval helpen om meer plaats te creëren. Hoofdpersoon Lucius Murena zoekt toenadering tot keizer Nero met de hoop een einde te maken aan de bloederige christenvervolgingen die ontstonden na deze brand. Nero neemt Lucius Murena weer aan in genade. Wanneer Lucius Murena in een straatgevecht zwaar toegetakeld wordt, verliest hij zijn geheugen. En daar wordt al heel snel misbruik van gemaakt. Lucius is volledig van de kaart en raakt in de ban van de verleidelijke Lemuria. Zij probeert Lucius voor haar kar te spannen en hem volledig in haar macht te krijgen. Ze wil hem beminnen, hem bezitten zelfs als een lustobject. Lucius weet eerst niet wat hem overkomt maar besluit toch te vluchten… Naast Lemuria speelt nog een tweede vrouwelijk personage een belangrijke rol in dit album. Het gaat om de beroepsvechtster en moordenares Hydra. Zij wil kost wat kost met keizer Nero in contact komen. Daar heeft ze heel veel voor over. Verraad, seks (opvallend veel blote piemels naast de obligate blote vrouwenborsten), bloederige gevechten, bedrog… ook nu zijn alle elementen aanwezig die vanaf het begin zo typisch waren voor deze knappe historische reeks. Vanaf het begin ben ik verzot op Murena. Als geschiedenisleerkracht gebruik ik al vele jaren fragmentjes uit deze stripreeks om mijn lessen ‘op te leuken’. En dat werkt. Ik heb de voorbije jaren al flink wat van mijn leerlingen met succes in contact gebracht met deze reeks. Velen zijn ondertussen ook de reeks beginnen volgen. Scenarist Jean Dufaux is niet meteen mijn lievelingsscenarist. Ik houd immers niet van zijn esoterische verhalen. Af en toe triggert hij me met een nieuwe reeks maar na enkele albums is hij me kwijt door zichzelf te vergalopperen in oeverloos gezwets. Vaak lijkt het alsof hij zelf niet meer goed weten waar hij met zijn verhalen precies naartoe wil. Bij Murena ligt dat helemaal anders. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat dit album eigenlijk een soort overgangsalbum is. Veel historisch relevante zaken gebeuren er niet. Toen toptekenaar Philippe Delaby in januari 2014 totaal onverwacht overleed, hield ik mijn hart vast. Ergens hoop je dat de reeks zal verdergaan maar dan is meteen de vraag welke tekenaar is in staat om het hoge niveau van Delaby te benaderen. Het duurde tot 2017 vooraleer de uitgever een nieuwe tekenaar had gevonden: de Italiaan Theo Caneschi. Het vorige album was zijn eerste Murena. Ik herinner me dat ik drie jaar geleden vond dat Theo aardig in de buurt kwam van Delaby. Nu ik zonet zijn tweede Murena heb dichtgeslagen, ben ik helaas minder enthousiast. Het tekenwerk oogt deze keer op bepaalde plaatsen slordig. Haastwerk is misschien overdreven maar vooral de decors zijn op heel wat pagina’s bijzonder zwak (lees: schetsmatig) afgewerkt. Let maar eens op de muren van scènes binnen gebouwen of passages waar heel veel mensen op de achtergrond te zien zijn… Dit had toch preciezer gekund. Zoiets kwam je bij Delaby nooit tegen. De inkleuring van een andere Italiaan Lorenzo Pieri is deze keer heel donker. Misschien om hier en daar het kwalitatief minder gedetailleerde tekenwerk te verdoezelen. Wat ik wel opvallend (en heel mooi) vond is dat de naam ‘Delaby’ plots terugkeert op de cover en op de rug van het album. Dat verdient hij hoe dan ook. Het is en blijft de tandem Dufaux-Delaby dat dit sandalenepos groot hebben gemaakt. Oh ja, nog één ding: op bladzijde 48 staat rechtsonderaan een blanco tekstballon. De tekst is volledig weggevallen. In de jaren tachtig kwam ik dat meermaals tegen in strips die naar het Nederlands werden vertaald. Dit is iets wat ik de laatste jaren al een hele tijd niet meer had gezien. Jammerlijk foutje… Momenteel werkt Theo Caneschi het laatste deel af van de middeleeuwse reeks De Lemen Troon. Misschien is de druk van het halen van een of andere deadline een mogelijke verklaring voor het mindere tekenwerk. Hopelijk komt Theo ‘in full force’ terug met album 12 van Murena.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|