Tekst / tekeningen : Jean-Pierre Pécau / Lajos Farkas
Daedalus, 64 blz., HC : 21,95 euro Demonische moordenaar September 1440. Het einde van de Honderdjarige Oorlog is in zicht. In Anjou en Poitou verdwijnen veel kinderen. De bange bevolking denkt eerst nog dat hun kroost door kwade feeën en boze geesten worden aangevallen. Maar al snel gaan de verdenkingen een andere kant uit. Er zwerft immers al een tijdje een gesluierde vrouw, ene Perrine Martin, rond aan de rand van het bos. Zou zij de kinderen niet meelokken en doen verdwijnen? Of zit de mysterieuze baron Gilles de Rais er voor iets tussen? Beiden kennen schieten wel heel goed met elkaar op. De bisschop van Nantes gaat op zoek naar iemand die een eind kan maken aan alle verdachtmakingen en met harde bewijzen komt wie nu achter die kinderverdwijningen zit? De lokale bevolking weet dat hij met chemie en alchemie bezig is en dat hij de vermoorde Jeanne d’Arc verafgoodt, waarvan hij ooit zelf maarschalk was. De adellijke ridder Gwen de l’Hôpital wordt op onderzoek gestuurd. Gwen is een voormalige ridder van Sint-Jan van Jeruzalem. Hij wil echt alles op alles zetten om de waarheid aan het licht te brengen… Het is niet de eerste keer dat het personage van Gilles de Rais alias Blauwbaard in strips opduikt. Jacques Martin himself creëerde met Tristan (19 delen sinds 1984) zelfs een reeks rond dit personage. Er gaapt een grote kloof tussen het sprookje van Blauwbaard van Charles Perrault enerzijds en het historische personage van baron Gilles de Rais die erachter zit anderzijds. Deze interpretatie van de Franse scenarist Jean-Pierre Pécau en de Hongaarse striptekenaar Lajos Farkas kiest resoluut voor de historische kant. Ik kende de man niet. Ik googelde even en ontdekte dat hij bij Dark Dragon Books twee albums heeft gemaakt in de reeks Redemption en ook twee albums in de conceptreeks Uur U zijn van zijn hand. Farkas is overduidelijk een realistische tekenaar. Zijn tekeningen deden me sterk denken aan het werk van de Nederlander Paul Teng. En dat is toch een mooi compliment. Zijn pagina’s komen doordacht over. Hij wisselt close-ups, extreme close-ups (van ogen, likkende tong op blz. 32) en indrukwekkende vogelperspectieven (blz. 42) af. Zijn decors zijn bijzonder gedetailleerd. Elke baksteentje, ieder dakpannetje is effectief getekend. Je kijkt je ogen uit. Veel actie is er niet (op enkele bloederige scènes na). Er wordt vooral heel veel gepraat. Bij een onderzoek naar een misdadiger is dat wel op zijn plaats maar toch had ik graag wat meer actie gezien bij een verhaal over een figuur als ‘Blauwbaard’. Wat er ook van zij, dit album laat je niet onberoerd. Ik had er een wrange nasmaak bij en dat heeft uiteraard met het onderwerp te maken.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|