Tekst / tekeningen : Joann Sfar / Christophe Blain
Dargaud, 64 blz., SC of HC : 8,50 euro of 16,95 euro Mafkezen tegen wilden Drie jongelui knallen twee Apache-vrouwen neer. Luitenant Mike Blueberry ziet dit gebeuren maar kan dit bloedbad niet vermijden. Deze gewelddadige schietpartij zou wel eens de relatieve vrede tussen de Apaches en de Amerikaanse legertroepen van Fort Navajo kunnen verstoren. Het is dan ook aan luitenant Blueberry om de twee lijken naar de Apaches terug te brengen. Hij is immers een van de weinige officiers die door de Apache gerespecteerd wordt. Hij belooft plechtig de schuldigen te gaan opsporen vooraleer de hele situatie escaleert… Twee grootmeesters van de hedendaagse strip die een klassieker in een nieuw kleedje steken. Het is niets nieuws. David B. deed het onlangs met een album van Alex en Trondheim maakte zijn Robbedoes. Toch vond ik het duo Sfar-Blain dat hier met Blueberry aan de slag gaat, een heel verrassende keuze. Ik had ‘het’ meteen voor de tekenstijl van Christophe Blain toen ik in 1999 zijn oneshot De Snelheidsbegrenzer (verschenen in de collectie Vrije Vlucht) las. Daarna kon hij me ook bekoren met het zalige Isaac de Piraat en de western Gus (waarvan twee delen onvertaald bleven). Ook het werk van scenarist-tekenaar Joann Sfar kan ik best smaken. Al vind ik niet alles even goed wat hij schrijft en/of tekent. Zijn Kat van de Rabbijn volg ik al jaren met veel plezier. Zijn Donjon-albums zijn dan weer minder mijn ding. Dit duo levert met Apache Rancune het eerste deel af van hun tweeluik rond de bekende Blueberry. Ze kozen ervoor om hun hommage als een proloog op te bouwen op de klassieke reeks van Charlier en Giraud. Met thema’s als feminisme en een hipper ogende bladspiegel merk je bij het doorbladeren duidelijk dat ze geen kopie wilden maken van het origineel. Ik moet toegeven dat het enkele pagina’s duurde vooraleer ik gewend was aan de tekenstijl van Blain bij een album van Blueberry. Maar eens je ‘in’ het verhaal zit, ben je helemaal mee. De tekeningen van Blain ogen veel minimalistischer. De decors zijn vaak compleet afwezig zodat de sprekende personages lijken te zweven in ‘niemandsland’. Het scenario van Sfar is interessant en kon me zeker boeien. Het is geloofwaardig en spannend. Blueberry is ook een pak menselijker dan in de klassieke albums. Er komt meer humor in en vooral komen er veel meer vrouwen in voor. Vrouwen die dan ook nog de hoofdrol spelen. Knappe vrouwen ook. Tekenaar Blain liet zich overduidelijk inspireren op actrices als Claudia Cardinale en Brigitte Bardot voor de looks van de twee belangrijkste dames in het verhaal. Het slotalbum De onrechthandhavers staat al aangekondigd op de laatste pagina en op de achterflap. Laat maar komen! Heel aangename verrassing!
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
Archives
April 2024
|