Tekst / tekeningen : L’Hermenier / Stedho
Jungle Pépites, 64 blz., HC : 14,95 euro Moderne versie van Klein Duimpje Yann Doutreleau is tien jaar. Hij is de jongste van zeven broers. Yann is ook de enige die op zijn eentje geboren is. Zijn zes oudere broers zijn immers allemaal als tweelingen ter wereld gekomen. Yann spreekt niet, noch thuis noch op school. Hij groeit met zijn broers op bij ouders die geen enkele vorm van genegenheid of affectie tonen naar hun kinderen. Wanneer Yann voor de zoveelste keer getuige is van een huiselijke ruzie, besluit hij met zijn zes broers weg te vluchten. Hij wil naar zee. Yann is dan ook een grote bewonderaar van de oceaan. Hij leest er veel over, hij droomt over reizen op zee… Tijdens hun lange vlucht krijgen ze gelukkig hulp van onder andere een vriendelijke vrachtwagenchauffeur, een gulle bakkersvrouw en een bereidwillige kruidenier. In Frankrijk is Jean-Claude Mourlevat een bekend jeugdauteur. Hij schreef al meer dan dertig kinderboeken waarvan uitgeverij Jungle twee boeken heeft uitgebracht als strip. Scenarist Maxe L’Hermenier was hiervoor verantwoordelijk. L’enfant océan is er ééntje van. Het verhaal is overduidelijk geïnspireerd op het beroemde sprookje van Klein Duimpje van Charles Perrault. Ook hier vluchten zeven broertjes weg uit vrees voor hun gewelddadige vader. Steven Dhondt (Stedho) behoort samen met Steven Dupré en Jan Bosschaert tot mijn drie favoriete Vlaamse tekenaars. Stedho heeft me nog nooit ontgoocheld. Ook nu weer brengt hij met veel gevoel en bijzonder zwierige (digitale) penseeltrekken het verhaal in beeld. Hij is heel goed in het tonen van emotie in de talrijke close-ups van dit verhaal. Maar ook volgepropte decors van rommelige huiskamers of volgepropte boerderijen gaan hem bijzonder goed af. De quasi tekstloze droomscène op bladzijde 8 en 9 aan de ene kant en de gruwelijke scène op bladzijde 28 (waarin we Yanns woedende vader zien en een nest van 7 pasgeboren jonge katjes met de hoofdjes van Yann en zijn broertjes) aan de andere kant, zijn me het meest bijgebleven na het lezen van dit album. Behalve een gouden leeslint bevat dit album ook een soort didactisch dossiertje met info over de schrijver, een anagramspelletje en enkele vraagjes om te checken of de jeugdige lezers alles wel goed hebben begrepen. In 2019 verscheen van Stedho het emotionele album Daan Quichot en de spaghetti van Opa Pier (bij uitgeverij Bakermat). Een pareltje dat veel meer aandacht verdient dan het tot nu toe heeft gekregen, vind ik. Mijn bespreking van deze strip, vind je hier. Nadien maakte hij vooral strips die enkel in het Frans verschenen. Zo maakte hij bij uitgeverij Jungle (ook met scenarist Maxe L’Hermenier) het album Fils de sorcières (eveneens gebaseerd op een Frans kinderboek) en met David Boriau maakte hij het drieluik Obscurcia voor uitgeverij Delcourt. Als fan van zijn werk, ben ik al deze albums in het Frans blijven kopen en lezen. Toch blijf ik stiekem hopen op een Nederlandstalige uitgever voor al deze albums. En wat blijkt? Van Stedho vernam ik deze week zelf het nieuws dat uitgeverij Daedalus de rechten heeft gekocht om L’enfant océan naar het Nederlands te vertalen. Hopelijk doen ze dat ook met het recent verschenen album Le faucon déniché, getekend door Vlaming Steven Dupré. Deze strip verscheen anderhalve maand geleden ook bij de Franse uitgever Jungle. En jawel, ook hier luistert de scenarist naar de naam Maxe L’Hermenier. Die man heeft duidelijk begrepen dat er flink wat Vlaams tekentalent bij ons rondloopt. Laat nu die vertalingen maar volgen. Oh ja, Stedho werkt momenteel aan een tweede album van Fils de sorcières.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|