Tekst / tekeningen : Seiter / Régric naar Jacques Martin
Casterman, 48 blz., SC : 7,95 euro De grimmige sfeer van de Zuid-Afrikaanse ‘Apartheid’ December 1954. Journalist Lefranc en Jeanjean brengen hun kerstvakantie door in Straatsburg, in de Franse Elzas. Daar ontmoeten ze de Zuid-Afrikaanse Eline Van Dijck. Haar grootvader Geert is een rijke grootgrondbezitter. Hij is eigenaar en uitbater van een natuurreservaat in de Zuid-Afrikaanse provincie Transvaal. Hij doet er onderzoek en streeft naar behoud en bescherming van veel lokale diersoorten. Op een bepaald moment worden er dieren op mysterieuze manier gedood en raken rangers gewond. Daardoor raakt het imago van het park beschadigd en toeristen worden afgeschrikt. De annulaties stromen binnen. Geert Van Dijck panikeert. Hij wil geen risico lopen en stuurt zijn kleindochter Eline uit naar Frankrijk. In Straatsburg leert ze Lefranc en Jeanjean kennen. Na een dagje skiën wordt Eline echter ontvoerd. Lefranc besluit Lefranc op onderzoek te gaan naar Zuid-Afrika. Vrij snel blijkt dat de aanwezigheid van lithium, tantalium en vooral platina in de Zuid-Afrikaanse bodem een belangrijke rol spelen bij de ontvoering van Eline. Niet elk album van Lefranc is na de dood van bedenker Alex Martin even geslaagd. Dit 31ste album is wel een schot in de roos. Het tekenwerk van Régric moet niet onderdoen voor de klassieke albums. Zijn decors zijn tot in het fijnste detail uitgewerkt. De Elzasstreek van toen (met veel meer sneeuw dan nu) oogt heel aantrekkelijk. Herkenbare trekpleisters als het kasteel van Haut-Koenigsbourg, Sélestat en Straatsburg zijn hyperrealistisch in beeld gebracht. Maar ook het weergeven van de tropische Afrikaanse sfeer gaat Régric bijzonder goed af. Het scenario van Seiter combineert ook als vanouds de elementen waardoor deze reeks bekend is geworden: georganiseerde misdaad met aandacht voor de geopolitieke situatie. Dit album past perfect in de traditie van deze reeks. Voor fans van het eerste uur als mezelf een zalig nostalgische trip met verwijzingen naar oudere albums als Het sein staat op rood en De giftige sneeuw. Enig minpuntje vond ik de coverafbeelding. Niet meteen spectaculair te noemen. Maar fans zijn er genoeg om sowieso dit album aan te schaffen.Volgend jaar viert Lefranc zijn 70ste verjaardag. Benieuwd of het 32ste album dat dan gepland staat op deze positieve weg voortbouwt. Een eerbetoon verdient deze reeks sowieso.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|