Tekst / tekeningen : Giacometti / Francq
Dupuis, 56 blz., SC : 9,99 euro / HC : 17,99 euro Alles voor eeuwige roem Manskind is een megalomaan project dat zich richt op nieuwe technologieën, internet en ruimtevaart. Brein achter dit ambitieus project zijn Jarod en Demetria. Zij dagen Groep W van Largo Winch uit. Ze uiten openlijk kritiek door hem te verwijten met oude, vervuilende economie als olie, mijnen, vrachtverkeer… bezig te zijn. Largo wil zelf ook zijn focus verleggen naar maatschappelijk verantwoord ondernemen, rekening houdend met ecologische, sociale en ethische gevolgen. Zo wil hij niet langer dat kinderen in Indonesische mijnen als kindslaafjes ingezet worden om te werken in kobalt- en tinmijnen. Samen met lithium heeft Groep W kobalt en tin nodig om batterijen te maken voor de elektrische wagens van nu en de toekomst. Groep W wil zich ook meer richten op het observeren van satellieten en de aarde, het weghalen van ruimtelijk afval… Binnen deze sector zijn nog heel veel groeimogelijkheden. Largo wil hiervoor in zee gaan met een Zuid-Frans satellietfabriek, ICCOS. Maar ook Manskind wil met ICCOS in zee gaan. Financieel volgt een tegenbod een bod op en dat drijft de prijs voor een samenwerkingsverband de hoogte in. Largo vindt het tijd voor een persoonlijk onderhoud met Jarod van Manskind. Beide miljardairs gaan aan boord van het ruimteveer Asteria op zo’n 100 km boven de aarde. Daar gaat het mis. De criminele organisatie We Bleu hackt het ruimtependel en sluit de zuurstoftoevoer af. Largo en Jarod komen er met de schrik en een broodnodige parachute van af. Jarod koestert nog een veel grotere droom. Hij wil met een elitegroep van honderd miljardairs, het zogenaamde ‘gouden percentiel’, het nodige geld bij elkaar brengen om de planeet Mars te koloniseren. Zo zouden ze als anonieme miljardairs toch ook in de geschiedenisboeken terecht komen. Wanneer Jarod deze ambitieuze plannen toelicht op een meeting met enkel miljardairs in de zaal, slaat het noodlot toe… Toen Eric Giacometti de pen overnam van Jean Van Hamme in 2017 ging Largo Winch weer volop de toer op van een financiële thriller. Minder avontuur en meer blabla over beursgenoteerde bedrijven… Ik vond dit geen goede zaak. Meer zelfs, ik had mezelf voorgenomen om de stekker uit de reeks te trekken na het eerste tweeluik van Giacometti. Maar ik kon het toch niet laten en gaf Largo toch nog een allerlaatste kans. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb! Ik heb enorm genoten van dit nieuwe tweeluik. Mooie vrouwen, actie, milieuvervuiling, kinderarbeid, influencers, #metoo, de droom om Mars te koloniseren, het versnellen van ruimtetoerisme… : stuk voor stuk vertrouwde elementen in een actuele setting. Opvallend veel snelheid ook in dit album. Geen zwaarbeladen tekstballonnen en/of voetnoten die een overload aan financiële termen moeten verklaren. Op het tekenwerk van Philippe Francq zit zeker ook nog geen slijtage. Wat kan die man fantastisch realistisch tekenen. De scène waarin Largo staand op een soort drone een helikopter achtervolgt boven de Universal Studios is ronduit adembenemend. Heel grote klasse! Wat mij betreft staat Largo weer waar hij moet staan. Ik ben weer fan!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|