Tekst / tekeningen : Peyo
Dupuis, 192 blz.(deel 3) en 272 blz. (deel 4), HC : 29,95 euro Meer dan verdiend eerbetoon Tijdens de jaren zestig beleeft Peyo zijn meest creatieve periode. De albums van ‘Johan en Pirrewiet’ volgen elkaar snel op. Daarenboven combineert hij deze reeks met andere albums in reeksen als ‘Poesie’, ‘Steven Sterk’ en ‘Jakke en Silvester’. Sinds het derde album ‘De Dwerg in het Rotsbos’ eist de komische mopperpot Pirrewiet steeds opvallender de hoofdrol op. Bij de voorpublicatie in het weekblad Robbedoes blijkt elke week hoe populair dit personage is. Hij wordt zelfs voor reclame-doeleinden ingezet. Een andere belangrijke verandering is de decoupage van Peyo’s pagina’s. In de jaren zestig gebruikt hij het stramien van twaalf, qua grootte quasi identieke kadertjes op elke pagina. Deze aanpak is duidelijk een overblijfsel uit Peyo’s periode in de tekenfilmsector waarover uitgebreid te lezen was in de vorige integrales. Hij ontwikkelt ook heerlijke nevenpersonages als de vegetarische valk Romulus en de volslanke jonkvrouw Gwendoline in het album ‘De slotheer van Schoonburg’. Uiteraard wordt ook veel aandacht besteed aan de intrede van Peyo’s bekendste creatie: de Smurfen. Ze debuteren in het weekblad Robbedoes eind jaren vijftig in het album ‘De Fluit met zes Smurfen’. Op dat moment kon niemand voorspellen dat deze blauwe wezentjes tot een wereldwijd monstersucces zouden leiden. Peyo heeft dat succes later vooral toegeschreven aan het unieke taaltje dat de Smurfen gebruiken. In februari 1970 zet Peyo een punt achter de reeks ‘Johan en Pirrewiet’ met het dertiende album ‘De hekserij van Bozerik’. Het onverwacht gigantische succes van ‘De Smurfen’ overvleugelde al zijn andere projecten. Voor het dertiende album moest Peyo zelf de hulp inroepen van tekenaars als François Walthéry (later vooral bekend voor zijn eigen reeks ‘Natasja’) en Gos (die later succes zou krijgen met de reeks ‘De Katamaron’). Zelfs de grote Franquin heeft even aan dit laatste album meegewerkt. Over de twee eerste integrales was ik al heel lovend in een vorige recensie. En dat enthousiasme blijft even groot na het lezen van de laatste twee delen. Ze zijn opnieuw heel mooi uitgegeven in een mooie en stevige HC. Ze bevatten naast de zeven laatste albums van ‘Johan en Pirrewiet’ ook nog vijf kortverhalen (vaak afkomstig uit het kerstnummer van het weekblad Robbedoes). En last but not least zijn ook heel veel mooie archieffoto’s te zien en schetsen van grootmeester Peyo. Pluim voor het snelle uitgavetempo waarmee deze vier integrales in de rekken verschijnen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|