Tekst / tekeningen : Zidrou / Frank Pé
Dupuis, 156 blz., HC : 29,95 euro Mager scenario met magnifieke tekeningen De Marsupilami wordt in Palombië gevangen door de indianenstam van de Chahuta’s en verkocht aan handelaars in exotische diersoorten. Zo wordt hij verscheept naar de haven van Antwerpen. Hij slaagt erin te ontsnappen en zo komt hij in de buitenwijken van Brussel terecht. Het is François alias Franz, een jonge dierenliefhebber, die zich om de Marsupilami zal bekommeren. Voor de jongen die fel gepest wordt op school is de ontmoeting met de Marsupilami ook een echte zegen. Wat volgt is een bij momenten best donker en grimmig verhaal qua sfeer maar gelukkig voel je de vriendschap tussen het ‘beest’ en de jongen altijd wel ergens doorsijpelen. Scenarist Zidrou en tekenaar Frank Pé brengen hulde aan deze beroemde creatie van André Franquin. Tegelijk leveren ze ook kritiek op de illegale trafiek van dieren en de mishandelingen die hiermee samengaan. Dat het album een en al nostalgie moest uitstralen is vanaf de allereerste pagina al duidelijk. De makers situeren hun verhaal niet toevallig in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Zo sluit dit verhaal heel dicht aan bij het jaar 1952, het jaar waarin Franquin het diertje ooit heeft bedacht. Het is ook een unieke kans om onze hoofdstad te tonen zoals hij er toen na de Tweede Wereldoorlog heeft uitgezien. De makers zorgen voor de meerwaardezoeker ook voor enkele gesmaakte cameo’s van stripmakers uit de ‘franco-belgische’ school als Franquin zelf, Delporte, Jijé en Tillieux. Tekenaar Frank Pé kan nog eens alle registers opentrekken. Hij voelt zich vooral illustrator en dat merk je ook hier. Scènes die striptekenaars-pur-sang op twee pagina’s zouden verdelen, worden hier uitgesmeerd over twintig pagina’s. Mij hoor je niet klagen want wat kan die Frank Pé tekenen. Ongelooflijk! Die elegantie, die zwierigheid. Wat een sfeer kan hij oproepen met zijn tekeningen. De tekeningen spreken écht voor zich want veel tekst is er veelal niet te lezen. Als er één album dit jaar verschenen is dat je na een eerste lezing onmiddellijk weer doet herbeginnen is het dit wel. Sommige pagina’s heb ik achteraf minutenlang zitten bekijken. Dat gebeurt mij niet al te vaak. Frank Pé is ook heel creatief met zijn pagina-opbouw. Paginagrote tekeningen wisselen af met een klassiekere opbouw. Top! Niets dan lof dus op dat vlak. Het scenario mist wel wat vaart en diepgang. Er gebeurt eigenlijk niet echt veel in een album van ruim 150 bladzijden. Scenariogewijs mocht het dus best wat meer zijn. Maar het sublieme tekenwerk verdoezelt dit euvel. De afwerking van het album moet zeker ook vermeld worden. Heerlijk dik retropapier, een kaft met een titel in reliëf. Het oogt allemaal heel verzorgd en bijzonder uitnodigend om vast te pakken in de boekenwinkel. Het tweede afsluitende deel zou naar het schijnt nog dikker zijn en binnen een jaar ook al in de rekken liggen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|