Tekst / tekeningen : Manu Larcenet
Dargaud, 56 blz., HC : 16,99 euro Comeback van de ‘has been’ Stripmaker Manu Larcenet is ook in dit derde en laatste album van deze trilogie op zoek naar inspiratie. Hij blijft proberen om zijn muze te vinden. Bij elke poging begint hij eraan met kinderlijk enthousiasme. Elke keer weer met de overtuiging dat deze poging de ultieme is. Meermaals speelde hij met het idee om de stripwereld definitief de rug toe te keren om zich vervolgens over te geven aan de verwondering. Het zogenaamde ‘contempleren’. Zijn grote queeste naar de extreme vorm van contempleren start in musea en brengt hem ook op grote hoogte bij de Tibetaanse monniken waar hij ondergedompeld wordt in de wereld van de chakra’s en meditatie. Hij zoekt ook zijn heil in het spelen van rockmuziek, zonder enig muzikaal talent weliswaar. Hij mist ook empathie bij zijn vrouw en zijn kinderen. Hij voelt zich mislukt nu hij beseft dat zowel zijn zoon Pim als dochter Lilith aan het puberen zijn. Hij wil tijd inhalen en er weer zijn voor zijn kinderen. Doorheen de drie albums hekelt Larcent de hele stripwereld. Hij lacht met zichzelf, met het isolement van de job als stripmaker, met het cynisme van uitgevers, met de druk om mee op de kar te springen van nieuwe genres als de reportagestrip of beeldromans… Ook in dit album varieert Larcenet zijn tekenstijl. Egyptische hiërogliefen, boeddhistische mandala’s, zwart-witte manga, abstracte tekeningen vanuit het onderbewustzijn, middeleeuwse miniaturen, landschappen à la Van Gogh… ze passeren allemaal de revue. Ik gaf bij mijn besprekingen van het vorige album al een pluim aan handletteraar Frits Jonker. En ook nu verdient deze man een standbeeld. Dit soort album vertalen en omzetten naar een andere taal lijkt me echt geen sinecure. Een groot publiek zal deze trilogie wellicht nooit krijgen maar ik vond dit een bijzonder geslaagd stripproject.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|