Tekst / tekeningen : Peter Van Gucht / Romano Molenaar
Standaard Uitgeverij, 40 blz., SC: 7,50 euro Galaxa is de uitverkorene Ik was ‘min vier’ jaar oud toen Galaxa in het Rode Ridder-album ‘De Toverspiegel’ voor het eerst opdook in 1973. Bijna vijftig jaar later kreeg ze dit jaar haar eigen reeks. Een spinoff dus van De Rode Ridder. Al is voorkennis totaal niet vereist om deze albums te volgen. Scenarist Peter Van Gucht zette eerder dit jaar zijn tanden in het verleden van deze knappe verschijning. Tekenaar van dienst is Romano Molenaar die vooral bekend is voor zijn albums van Storm en sinds 2014 ook voor De Kronieken van Roodhaar. Ik ben best wel een fan van zijn werk en daarom was ik ook benieuwd naar deze reeks. Ik wachtte tot nu om deze reeks te gaan bespreken. Het eerste deel viel best mee al was het vooral een ‘kennismaking met’. We konden daar lezen hoe de jonge elf Galaxa gevangen genomen werd na een gevecht waarbij ze bevelen van haar meerderen negeerde. Subordinatie heet zoiets en dat is in haar wereld een zware overtreding. Galaxa wordt dan ook gevangen genomen en afgevoerd om haar veroordeling te gaan aanhoren. En die is niet mals. Ze moet het eerst opnemen tegen het onverslaanbaar geachte monster Scorpiaz (zie ook de illustratie op de cover) en nadien wordt ze veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf in de wapensmederij van Miran, een vreselijk strafkamp waar afschuwelijke folteringen plaatsvinden. Het verteltempo in dit album ligt veel hoger dan in het eerste album. Daar zijn de vele gevechten verantwoordelijk voor. Het verhaal is niet bijzonder origineel maar het leest vlotjes. Wanneer Romano Molenaar monsters of close-ups tekent, voelt hij zich duidelijk het best in zijn vel. Dat zie je, dat voel je meteen. Daar zit die vertrouwde vibe van zijn Storm-verhalen in. Veel minder verzorgd vond ik de decors. Het is heel duidelijk dat Romano niet echt veel tijd heeft gekregen om dit tweede verhaal gedetailleerd af te werken. Ik ben van hem meer kwaliteit gewoon. Commercieel een goed idee om van een nieuwe reeks heel snel twee albums na elkaar op de markt te gooien. Alleen kan het toch niet de bedoeling zijn dat het tekenwerk daardoor veel minder aandacht krijgt. Strips blijven toch een belangrijk visueel medium. De inkleuring van Shirow Di Rosso kan gelukkig de meubelen min of meer redden. Galaxa is dan misschien wel de uitverkorene maar een sublieme strip is Galaxa (nog) niet.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|