Tekst / tekeningen : Corbeyran / Vukic
Daedalus, 56 blz., HC + SC Waar komen Halfelfen vandaan? De verteller is Halfelf Cleeriis. Ze is inmiddels boven de zeventig maar ze rakelt een geschiedenis op van toe ze zelf amper dertien was. Toen was ze een gewaardeerd parelvisser. Ze kon als geen ander de zeldzame en dus waardevolle koralisparels opduiken. Haar leventje veranderde met de komst van twee Witte Elfen, Galamnon en Aaliatep, bij Cleeriis. Ze huurden haar in als hun persoonlijke gids. Ze wilden achterhalen wat er onlangs op het eiland Ekrin gebeurd was. Daar zou een oude heremiet, Nawel genaamd, heel plots verdwenen zijn. Maar alleen vissers uit de buurt kunnen tussen de verraderlijke zandplaten het eiland bereiken. Cleeriis kende dankzij haar vader de enige vaargeul die veilig naar Ekrin leidt. Nawel nam Cleeriis en haar blinde zus onder haar hoede na de dood van hun vader. Toen ze groot genoeg waren om hun eigen benen te staan, keerde Nawel terug naar het eiland Ekrin omdat ze nu eenmaal liever op haar eentje leeft in compleet isolement. Ze wou daar van haar oude dag genieten en er ook sterven. Sinds een paar dagen ontbrak elk spoor van Nawel. Wanneer het trio op het eiland aankwam, bleek niet alleen Nawel verdwenen maar ze ontdekten ook de gevolgen van een bloedbad. Het leek erop alsof de hele eilandbevolking was uitgemoord. Wie kon daarachter zitten? En waarom waren de Witte Elfen zo geïnteresseerd in de verdwijning van een Halfelf? Scenarist Corbeyran dringt met dit album binnen in de oorsprong van de Halfelfen. Hij neemt ruim de tijd om de verschillende hoofdpersonen voor te stellen en de inzet voor elk van hen duidelijk te maken. Dit deel van het album vond ik heel erg geslaagd. Jammergenoeg lijkt het wel alsof Corbeyran zijn diesel iets te traag op gang was geschoten want in de laatste bladzijden volgt een (te?) gewelddadige en (te?) plotse afwikkeling. Op enkele bladzijden laat hij de belangrijkste personages waaraan je je als lezer was gaan hechten, één na één afslachten. Het einde vond ik dan ook te abrupt. Een vijftal extra pagina’s was hier zeker op zijn plaats geweest. Het einde had ook best wat subtieler gemogen. Het tekenwerk van Bojan Vukic (die ook verantwoordelijk was voor deel 14 in deze reeks) is erg gedetailleerd en zijn variatie in paginaopbouw zorgt dat het verhaal bijzonder vlot leest. Voor mij is hij een van de beste tekenaars uit het steeds uitdijende universum van de ‘Werelden van Aran’. Slotsom: heel erg knap tekenwerk en een meer dan vermakelijk verhaal. Voor mij alweer een geslaagd ‘Elfen’-album. Niet het beste uit de reeks maar zeker ook geen tegenvaller.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|