Tekst / tekeningen : Zidrou / Frank Pé
Dupuis, 92 blz., SC : 9,5 euro Dierenliefde, paddenstoelen en kunst Zalia Aladui, de hoofdredactrice van het weekblad Humo, zet vaste journalisten Robbedoes en Kwabbernoot even op non-actief na klachten over een van hun artikels over de negatieve impact van de reusachtige dam in Palombië op de omliggende natuur. Robbedoes ziet hierin een unieke kans om er even de riem af te leggen en zich met zaken bezig te houden waar hij normaliter geen tijd voor heeft. Zo besluit hij zich volledig over te geven aan schilderen. Toch duurt deze periode van heerlijke genieten niet lang. Vrij snel raakt Robbedoes immers verwikkeld in een vreemde zaak. Uit het niets worden meesterwerken naar een Brusselse galerijhouder gestuurd. De naam van de schilder staat echter nergens vermeld. Hoge biedingen lopen binnen en kunstcritici verzinnen zowaar een naam voor de nieuwe stroming waarbinnen deze anonieme schilder het best past. Ze spreken van het zogezegde ‘zooïsme’. Als daarnaast een pandemie van zwarte paddenstoelen de hele planeet bedreigt, is de rust ver zoek voor onze beroemde piccolo. Zeker wanneer de dochter van oude bekende dierentemmer Noë opduikt. Ze luistert naar de naam Wildy en vraagt om logies bij Robbedoes aangezien de relatie met haar vader niet echt top genoemd kan worden. Een complex scenario van Zidrou. Gelukkig telt het album bijna 100 bladzijden om het geheel min of meer overzichtelijk te houden. Toch is het vooral toptekenaar Frank Pé die met alle lof gaat lopen. Ik was al grote fan van zijn drieluik Zoo (in de Collectie Vrije Vlucht) en zijn heerlijk dromerige reeks Ragebol. Ook nu trekt hij alle registers open om dit verhaal tot een echte streling voor het oog te maken. Okapi’s, ijsberen, tapirs, pinguïns, struisvogels, olifanten, krokodillen, panters, ringstaartmaki’s, zebra’s, dromedarissen, giraffen, maraboes, gieren, leeuwen, schilpadden en vooral de getalenteerde orang-oetan: ze passeren allemaal de revue in dit zalige album. Verder is het ook genieten van knipoogjes naar zijn eigen stripmuur in Brussel (blz. 19), stripreeksen als Mooie Navels (blz. 40) en Blacksad (blz. 50). Een album om na een eerste lezing vooral opnieuw te lezen… of beter nog gewoon bekijken. De bijzonder gedetailleerde decors van Frank Pé verdienen het om je als lezer volledig in onder te dompelen. Wachten op nieuw werk van Frank Pé duurt vaak heel lang maar als het elke keer een pareltje als deze strip oplevert, dan wil ik gerust elke keer jarenlang wachten. Topper!
1 Comment
Istar Cogge
11/16/2016 11:17:25 am
Ik zou hier wel terug willen komen. Maar dan zou ik uw blog doorzoekbaar maken.
Reply
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|