Tekst / tekeningen : Frédéric Campoy / Mathieu Blanchot
Daedalus, 96 blz., HC, 25,50 euro Namasté! Alexandra David-Néel was een Belgische ontdekkingsreizigster, fervent aanhanger van het boeddhisme en feministisch schrijfster van ruim dertig filosofische werken. Ze verwierf vooral bekendheid door haar bezoek in 1924 aan de (voor buitenlanders) verboden Tibetaanse hoofdstad Lhasa. Ze was zo de allereerste Europese vrouw die voet zette op Tibetaanse bodem. Uiteindelijk zou ze 14 jaar in India verblijven. Op 8 september 1969 stierf ze op 100-jarige leeftijd in haar huis in Digne-les-Bains na een leven vol spanning en avontuur. Haar laatste wens was dat haar as, net als de as van haar adoptiezoon Yongden, in de Gangesrivier verspreid zou worden. Voor haar trouwe assistente Marie-Madeleine Peyronnet is dit dé kans om naar de mystieke plaatsen te gaan waar ze zoveel over heeft horen vertellen door Alexandra. Maar wie zal die reis betalen? Marie-Madeleine zit immers heel krap bij kas. Op zoek naar wat financiële middelen besluit ze een boek te maken van alle brieven die Alexandra geschreven heeft naar haar echtgenoot. In totaal schreven ze 14 kilogram brieven bij elkaar. Doorheen de brieven zitten tal van anekdotes verweven. Tussen de intieme schrijfsels door lezen de brieven als een echte avonturenroman. Na drie jaar van zuinig leven, keihard werken en sparen vertrekt Marie-Madeleine eindelijk naar Tibet… in de voetsporen van de vrouw van wie ze tien jaar lang assistente is geweest. Scenarist Frédéric Campoy kreeg interesse voor het leven van Alexandra David-Néel door zijn persoonlijke groeiende interesse voor boeddhisme. In dit derde album slaagt hij erin om het verleden van Alexandra (in kleur) te linken aan het heden van Marie-Madeleine (in zwart-wit). Opnieuw voel je dat Campoy weet waarover hij praat. Zijn verhaal is onderbouwd en goed gedocumenteerd. Door tal van herinneringen leren we veel bij over het verleden van Alexandra. Zo zijn we getuige van haar teleurstelling bij aankomst in India en zien we van dichtbij hoe ze zich tot de Tibetaanse religie bekeerde en het hindoeïsme links liet liggen. Ook nu krijgen we een mix van humor en tederheid. Toch is de verhaallijn iets lichter verteerbaar dan de vorige delen waar de focus toch meer lag op het pure biografische aspect van het verhaal. Tekenaar Mathieu Blanchot is weer op zijn best. Met flair en charme brengt hij Indië heel knap in beeld. Nog één album en het verhaal zit erop. In het Frans is dit slotalbum vorige maand al verschenen. De vertaling mag snel volgen wat mij betreft.
1 Comment
Pep
9/22/2020 01:54:29 am
Alexandra en niet Alexandrea
Reply
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|