Tekst / tekeningen : Régis Loisel / Olivier Pont
Standaard Uitgeverij, 80 blz., SC : 11,99 euro of HC : 19,99 euro Gedaan met treuzelen, volop actie Het Braziliaans Amazonewoud, 1972. Max Heurtebise is nog altijd op zoek naar eventuele sporen van zijn vader. Alles begon toen Max na de begrafenis van zijn moeder twee foto’s ontdekte die bewijzen dat hij als kleuter een drietal jaren in Brazilië heeft doorgebracht. Op de foto is telkens een andere man te zien. Vraag blijft wie van de twee mannen nu zijn echte vader is? Max’ moeder heeft immers nooit over hem gesproken. Daarom besluit Max om nu maar zelf op zoek te gaan naar zijn roots. In de twee voorgaande albums leerde hij drie hartsvriendinnen Corinne (globetrotter, muzikante en levensgenieter), Charlotte en Christelle (een lesbisch koppel dat als verpleegster in een veldhospitaaltje werkt) kennen. Ook de mooie, mysterieuze doofstomme Baïa kruiste zijn pad. We maakten ook al kennis met Herman, een corrupte baas van een lokale diamantmijn en helemaal op het einde van het vorige deel kwam voor Max het verrassende nieuws dat hij de zoon zou zijn van ene ‘O Manenta’ (Portugees voor ‘éénarm’) een kreupele oude kluizenaar met slechts één oog en één arm. Er volgde een vuurgevecht tussen Max en zijn ‘vader’ met een bende schattenjagers. Eénarm schoot ze allemaal neer maar raakt zelf ook gekwetst aan zijn been. Strompelend proberen Max en Eénarm nu het nabijgelegen dorpje Guajeraï te bereiken. Maar een vredevolle en innige wandeling tussen vader en zoon wordt het in geen geval. Bij mijn bespreking van het vorige deel vertelde ik nog hoe scenarist Loisel en tekenaar Pont bij momenten heel bewust pauzes inlasten. Door middel van tekstloze pagina’s gingen ze op de rem staan en kon je je als lezer vergapen aan de broeierige sfeer van het Amazonewoud. In dit derde en voorlaatste album is het gedaan met rustpauzes. Beide heren schakelen van eerste rechtstreeks naar vijfde versnelling. Ze serveren ons een album vol suspense, actie, geweld, achtervolgingen. De inkleuring van Lapierre blijft ook nu een groot deel van het leesplezier opeisen. De manier waarop hij speelt met schaduwen en licht is heel knap. Op de achterkant van de titelpagina staat een samenvatting van de vorige delen. Maar ik raad je aan om de albums zelf er nog eens bij te nemen en ze gewoon nog eens helemaal te herlezen. Ik heb er in ieder geval van genoten en ik ben heel benieuwd naar hoe de verschillende verhaallijnen en vragen die er nog zijn allemaal zullen afgerond en beantwoord worden in het slotalbum. Spannend!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|