Tekst / tekeningen : Régis Loisel / Olivier Pont
Blloan, 88 blz., SC : 10,50 euro of HC : 18,95 euro In een wereld vol klootzakken moeten vrouwen ter hulp snellen Het Braziliaans Amazonewoud, 1972. Max Heurtebise ontdekt na de begrafenis van zijn moeder twee foto’s die bewijzen dat hij drie jaar als kleuter in Brazilië heeft doorgebracht. Op de foto is telkens een andere man te zien. Vraag blijft wie van de twee mannen zijn echte vader is? Max’ moeder heeft immers nooit over hem gesproken. Daarom besluit Max om nu maar zelf op zoek te gaan naar zijn roots. Hij ontmoet in Brazilië drie hartsvriendinnen: Corinne (globetrotter, muzikante en levensgenieter) en Charlotte en Christelle (een lesbisch koppel dat als verpleegster in een veldhospitaaltje werkt). Ook de mooie, mysterieuze stomme Baïa kruist het pad van Max. Deze volledige setting kon je in het eerste deel al terugvinden. Dit tweede album begint met een flashback van een jaar of acht geleden. We zien hoe in een storm een vliegtuigje in de problemen geraakt en uiteindelijk neerstort. Aan boord twee mannen en de jonge Isabel, een gekneveld en met een prop in de mond. Isabel blijkt de dochter te zijn van een rijke maffiabaas. Isabel werd ontvoerd door een stel boeven nadat ze er met een fikse buit van hun baas vandoor waren gegaan. Als het verhaal terugkeert naar 1972 zien we hoe Baïa en de zieke Max een stuk van het neergestorte wrak terugvinden. De ideale plaats om Max te verzorgen. Hij liep immers een druiper op na een wilde nacht met Corinne in het vorige album. Max en Baïa kruisen ook het pad met een zekere O Maneta, Portugees voor Eénarm. Deze oude mysterieuze man blijkt wel heel geïnteresseerd in het wrak van het vliegtuig. Is hij wel wie hij pretendeert te zijn? Achtervolgingen, rekeningen die vereffend moeten worden, oude vetes, een verloren schat en een sausje feminisme. Een bizarre cocktail maar mmmmh, wat smaakte die heerlijk! Choquerende scènes en zwarte humor… Hier en daar worden ook al een paar vragen beantwoord. Dit soort verhalen zijn vintage Loisel. Maar toch drukt tekenaar Olivier Pont (vooral bekend voor het sublieme Over de grenzen van de tijd en Losse eindjes) ook zijn eigen stempel. De inkleuring van François Lapierre moet sowieso ook vermeld worden. Zijn heerlijke nuances zijn mooi in evenwicht: vaag waar het kan, heel precies waar het moet. En vooral in dit deel opvallend veel donkere scènes. Je voelt de loden hitte van de jungle. Drukkende warmte, dreiging van onweer en stortbuien. Lapierres inkleuring maakt het allemaal voelbaar tot in je zetel. Ik was al grote fan van zijn inkleuring voor Magasin General (ook van Loisel, samen met Tripp). Het verteltempo ligt in dit album vrij laag. Er zijn best veel tekstloze pagina’s te bewonderen. Neem daar dan ook je tijd voor. Laat je leiden door dit gezapige verteltempo. Het lijkt soms alsof ook het scenario een beetje te lijden heeft onder de vochtige hitte van het Amazonewoud. Maar dat stoorde me helemaal niet. Loisel is en blijft een meesterverteller. Al zijn albums lezen bijzonder vlot: Peter Pan, Op zoek naar de Tijdvogel... Het zijn echte avonturenverhalen waarin jong en oud hun gading vinden. Dit is waarom ik zo gek ben op strips. Je kan je laten meeslepen door een unieke combinatie van tekeningen, tekst en sfeervolle inkleuring. Als die allemaal zo mooi in elkaar passen als hier, is het puur genieten. En dan heb ik nog niets gezegd over de verrassing op de allerlaatste pagina. Ga het zo snel mogelijk zelf ontdekken!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|