Tekst / tekeningen : Schuiten, Van Dormael, Gunzig / Schuiten naar E.P. Jacobs
Blake en Mortimer, 92 blz., SC : 11,95 euro Schuitens ultieme eerbetoon aan EP Jacobs In 1952 verscheen in het toenmalige striptijdschrift Kuifje de laatste aflevering van de voorpublicatie van het album Het Geheim van de Grote Piramide. Toen lazen we hoe professor Mortimer getroffen werd door geheugenverlies na zijn bezoek aan de geheime kamer van de Egyptische god Horus in de beroemde piramide van farao Cheops. Alleen een mysterieuze ring rond de vinger van Mortimer was getuige van zijn bezoek aan die geheime kamer. In dit album, De Laatste Farao, gaat een duidelijke verouderde ietwat uitgebluste Mortimer 67 jaar na datum (!) op zoek naar het geheim van die ring. Mortimer lijdt onder zware nachtmerries waarin hij keer op keer dreigende Egyptische goden ziet. Deze miserie begon nadat Mortimer begonnen was met het bestuderen van vreemde straling afkomstig uit het Brussels Justitiepaleis. Hij ontdekt er een verborgen ruimte waar het volledig intacte bureau van architect Poelaert zich bevindt. Op één van de muren staan Egyptische hiërogliefen geschilderd. Poelaert had immers een voorliefde voor de Egyptische geschiedenis. Mortimer maakt een opening in één van de muren en ‘bevrijdt’ op deze manier een gigantische bundel groene straling. Iedereen die in contact komt met die straling lijdt aan nachtmerries en alle elektronische circuits raken compleet in de war. Brussel wordt afgesloten van de buitenwereld door een dikke muur. Het leger evacueert de bevolking. Mortimer probeert van de stellingen rond het Justitiepaleis een soort kooi van Faraday te maken om de straling onder controle te krijgen. Dat lijkt in eerst instantie te lukken. Maar na korte tijd is de schadelijke stralenbundel er opnieuw. De wereld moet beschermd worden tegen deze straling want de inhoud van vele computers raakt beschadigd. Banken en beurzen dreigen het grootste slachtoffer te worden. Samen met zijn oude kameraad Blake gaat Mortimer op zoek naar oplossingen om de straling te stoppen. Het leger dreigt immers met het bombarderen van de hele stad. Dat willen Blake en Mortimer absoluut vermijden. Nadat eerder Bob de Moor, André Juillard, Ted Benoît, Etienne Schréder, Peter van Dongen, René Sterne, Chantal de Spiegeleer… in de voetsporen traden van grootmeester Edgar P. Jacobs is het nu de beurt aan François Schuiten. Samen met regisseur en goeie vriend Jaco Van Dormael, schrijver Thomas Gunzig en inkleurder Laurent Durieux maakten ze met De Laatste Farao ‘hun’ versie van Blake en Mortimer. Hun aparte visies werden tot één verhaal gesmeed. De vier makers zagen elkaar gedurende anderhalf jaar één keer per week. Zo ontstond beetje bij beetje het definitieve verhaal. Het tekenwerk van François Schuiten is bijzonder knap. Ruim drie jaar heeft hij aan dit album gewerkt. En dat merk je als lezer. Hier en daar liet hij al doorschemeren dat De Laatste Farao misschien zijn allerlaatste stripalbum zal worden. Zijn zwartwittekeningen zijn van een heel hoog niveau. De inkleuring stond Schuiten (tegen zijn gewoonte) af aan Laurent Durieux. Durieux is in zijn eigen land niet echt een bekende naam. In het buitenland heeft zijn werk nochtans bekende fans als regisseurs Coppola en Spielberg. Beide heren roemen zijn werk als illustrator en ontwerper van alternatieve filmaffiches. Heel veel adelbrieven dus maar ik vond zijn manier van inkleuren niet echt passend bij een verhaal van Blake en Mortimer. Zijn inkleuring is apart te noemen. Het brengt de tekeningen van Schuiten naar een andere dimensie. Maar niet naar een hogere, wat mij betreft. De zwartwit-pagina’s van Schuiten zijn voor mij veel sterker dan na de inkleuring. Maar over smaken en kleuren… Kosten noch moeite werden gespaard om de verschijning van dit album extra in de spotlights te zetten. Sinds deze week loopt een expositie in het Maison Autrique en rijdt er een heuse Blake en Mortimer-tram door Brussel. Marketingtechnisch gezien een voltreffer. Naast de reguliere SC-versie verscheen in het Nederlands ook een HC-versie op 1000 exemplaren. Op het moment van het schrijven van deze recensie zijn die wellicht al allemaal de deur uit. Tekentechnisch een straffe Schuiten. Verhaaltechnisch niet echt een Blake en Mortimer maar eerder Blake en Mortimer die in een verhaal uit Schuitens epos De Duistere Steden opduiken. Geestelijke vader Jacobs kwam uit Brussel maar Brussel is bij zijn albums nooit echt het centrum van de actie geweest. Schuiten ademt Brussel uit en het was voor hem dan ook niet meer dan logisch dat Brussel de plaats zou worden voor ‘zijn’ Blake en Mortimerverhaal. Train World, de Kruidtuin, de Basiliek van Koekelberg, het Martelarenplein, de Grote Markt… Schuiten brengt al deze Brusselse trekpleisters met veel brio in beeld. Het echte hoofdpersonage is echter het Justitiepaleis en niet het beroemde speurdersduo. Oh ja, ga niet op zoek naar de eeuwige rivaal Olrik. Die komt niet in het album voor. Volgens de makers een bewuste keuze. Een parel deze hommage. Voor de vele fans van Jacobs werk maar ook voor liefhebbers van (Brusselse) architectuur. Aanrader!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|