Tekst / tekeningen : Jarry / Demare
Daedalus, 56 blz., HC + SC De vijand van mijn vijand is mijn vriend Abokar is een onverzettelijke strijder. Wanneer hij een strijd wil winnen, zijn alle middelen toegelaten. Dan wordt er niet gelet op het financiële, materiële, ecologische of menselijke. Maar zijn krachten nemen meer en meer af. Hij is oud en ziek en lijkt nauwelijks nog op de krijger die hij ooit is geweest. Veelschrijver Nicolas Jarry pakt het in dit tiende album van Dwergen toch ietwat anders aan. Hij vertelt het verhaal immers vanuit twee verschillende standpunten. Enderzijds vanuit de zieke Abokar en anderzijds vanuit de kreupele Dohan. Beide personages laten het toe om twee verhaallijnen te ontwikkelen om op het einde uit te monden in een tragische ontknoping. Het verhaal is bijzonder pessimistisch en somber. Jammer genoeg kan je het als een soort reflectie van de hedendaagse tijd zien waar veel te veel rond geld draait en de invloed van bepaalde godsdiensten te groot is geworden op de mensen. De personages maken tussen de obligate gevechten door tijd om naar zichzelf te kijken. Ze gaan bij hun innerlijke ik te rade op moeilijke momenten van angst of vertwijfeling. Dat hierbij (opnieuw) grote lappen tekst komen kijken, nam ik er hier graag bij. De tekenstijl van Nicolas Demare past uitstekend bij het karikaturale van het Dwergenvolk. Zijn pagina’s zijn volgepropt maar nergens remmen ze vlot lezen af. Dat vind ik een grote verdienste. In Frankrijk scheert deze reeks hoge toppen en zitten ze al aan deel 16!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|