Tekst / tekeningen : Jérémie Moreau
Daedalus, 112 blz., HC : 29,95 euro Bevreemdende fabels Dit album van verschillende fabels begint met het verhaal van een buffel en een varaan die er alles aan doen om een eiland weg te duwen. Ze willen het zo redden van een inslaand stuk meteoriet. Daarna volgt een verhaal over een struisvogel met een zwaar minderwaardigheidscomplex. Als derde krijg je het verhaal van spreeuw Andrew die besluit zijn eigen weg te gaan en niet hersenloos zijn zwerm soortgenoten volgt. Dan is het de beurt aan olifantje Memo die dankzij zijn opa onderricht wordt in de wereldgeschiedenis. In de voorlaatste fabel volgen we de reis van een kleine heremietkreeft die de pracht en praal van een koraalrif leert kennen. In het allerlaatste verhaal komt dan eindelijk de panter Sophia uit de titel van dit album tevoorschijn. Sophia is het meest geduldige en slimste wezen van de jungle. Wanneer zij spreekt, komen alle dieren van heinde en verre aangelopen, aangekropen, aangezwommen en aangevlogen om naar haar wijze raad te luisteren. Ook nu. Sophie filosofeert rondom het graf van de buffel uit de eerste fabel. Ze formuleert de ene wijze uitspraak na de andere (‘De dood is gewoon een transitie’ of ‘Het lichaam van de ene voedt de andere’). Na deze transcendente speech keren alle dieren terug naar hun dagdagelijkse leven… Ik had nog nooit van stripmaker Jérémie Moreau gehoord. Het blijkt om een 35-jarige Parijzenaar te gaan. Dit album is het eerste dat naar het Nederlands is vertaald. Zijn talent werd al op zijn zestiende opgemerkt tijdens het beroemde stripfestival in Angoulême. Verhaaltechnisch is dit een album dat ik niet snel zal vergeten. Maar wild enthousiast werd ik er allerminst van. Het is me allemaal veel te zweverig. Het einde is ook allesbehalve bevredigend. Een klasbak op niveau van het tekenen van dieren als een Frank Pé, Guarnido of wijlen René Hausman zou hier nog de meubelen kunnen redden. Maar dat is niet het geval voor het tekenwerk van Moreau. Alle dieren komen heel erg gestileerd over en lijken bij momenten alsof ze op een lichtbak zijn doorgetekend op basis van fotomateriaal. De effen en afgelikte digitale inkleuring verhoogde mijn leesplezier al evenmin. Het lijkt allemaal wat op haastwerk. Jammer. Wellicht zit er meer achter elke fabel en mis ik iets. Maar mijn dada was dit allerminst. De preview die ik online had gezien had me nochtans bijzonder nieuwsgierig gemaakt naar dit oneshot. Voor mij een zware tegenvaller. Maar er is wellicht wel een lezerspubliek voor dit soort verhalen. Alleen hoor ik daar niet bij.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|