Tekst / tekeningen : Jirô Taniguchi
Scratch, 140 blz., HC : 24,90 euro Het Louvre tussen droom en werkelijkheid Manga is nooit mijn ding geweest. Ik heb verschillende pogingen ondernomen en mij aan reeksen als ‘Death Note’, ‘20th Century Boys’, ‘Nausicaa’, ‘Naruto’ en ‘Akira’ gewaagd. Elke keer zonder succes. Ik voelde ‘het’ niet. Tot ik het werk van Jirô Taniguchi ontdekte. Zijn manier van manga beviel me enorm. Toegegeven, Taniguchi wordt algemeen bestempeld als de meest ‘Europese’ mangaka, dus daar zal het ook wel mee te maken hebben. ‘Dagboek van mijn vader’, ‘Herinneringen’, ‘Een stralende hemel’… het zijn voor mij allemaal pareltjes die ik al meermaals herlezen heb. Ik was dan ook heel blij dat er eindelijk nog eens nieuw werk van Taniguchi naar het Nederlands vertaald werd. En in kleur dan nog ! ‘De Wachters van het Louvre’ maakte Taniguchi nadat hij zelf in mei 2013 een hele maand had doorgebracht in het beroemde Parijse museum. De hoofdpersoon van het verhaal is zelf op doortocht in Europa. Na afloop van een grote stripbeurs in Barcelona reist hij naar Parijs. Hij is er al twee keer eerder geweest maar toch had hij nog nooit het beroemde Louvre bezocht. Een vervelende koortsaanval dreigt echter roet in het eten te gooien. Hij wordt zo gedwongen om op zijn hotelkamer te blijven. Van zodra hij zich wat beter voelt, besluit hij alsnog het Louvre te bezoeken. Maar wanneer hij overvallen wordt door de drukte aan de kassa’s en in de museumgangen, komt hij in een sluimergebied van zijn onderbewustzijn terecht. In deze bizarre wereld ontmoet hij de zogenaamde ‘Wachter van het Louvre’. Op dag één wordt hij er in complete rust rondgeleid door de personificatie van de fameuze Niké van Samothraké en komt helemaal alleen in de zaal van de beroemde Mona Lisa terecht. Een verademing. Tijdens dag twee van zijn museumbezoek wil hij zich onderdompelen in de wereld van de 19de-eeuwse Franse schilder Camille Corot. Hij ontmoet er de Japanse schilder Asai Chû die zelf grote bewonderaar van Corot is. Chû schildert doeken van Corot na om zijn manier van werken te doorgronden. Door tussenkomst van zijn persoonlijke gids, de Niké, sluimert hij plots rond in de wereld en zelfs in een doek van Corot. Op de derde dag van zijn bezoek neemt hij de trein naar het pittoreske Auvers-sur-Oise, laatste woonplaats van Vincent van Gogh. Na alweer een aanval van duizelingen ontmoet hij er Vincent in levende lijve. Hij mag zijn beroemde kleine kamertje bezoeken en komt via van Gogh terecht bij het werk van de Fransman Daubigny. De volgende dag wordt hij door de Niké opgewacht maar lijkt het Louvre wel teruggekatapulteerd in de tijd. Alle schilderijen zijn van de muren gehaald. We schrijven 1939. Deze keer kruist Antoine de Saint-Exupéry, de piloot-schrijver van het fameuze ‘De Kleine Prins’, zijn pad voor een unieke rondleiding. Alle werken staan op het punt veilig opgeborgen te worden nu iedereen voelt dat een oorlog op het punt staat los te barsten. In sepiatinten vertelt de Saint-Exupéry hoe de delicate verhuis van al die waardevolle doeken verlopen is. Alle middelen werden ingezet om de kunstwerken uit de handen van de nazi’s te houden. Helemaal op het einde van het boek, in een epiloog, regelt Niké nog een onverwacht weerzien… Dit album is een pareltje. In alle opzichten. De verzorgde lijnvoering van Taniguchi gecombineerd met een bijzonder geslaagde warme directe inkleuring maken van dit album een aanrader. Diepgravend is het allemaal wel niet maar dat stoorde me niet. Je beleeft als lezer zelf de droom mee. Je gaat mee in de trip die het hoofdpersonage beleeft. Ik heb zelf al meermaals het Louvre bezocht en ik was zelf ook al in Auvers-sur-Oise. Dat biedt sowieso een meerwaarde. Het herkenningseffect is bijzonder groot. Taniguchi speelt hier gretig op in. Laat je niet afschrikken door de prijs en koop dit album. Oh ja, je moet het album echt op zijn Japans lezen. Van achter naar voor dus en elke pagina ook van rechts naar links. Ik schrok er zelf van hoe snel ik het gewend was.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|