Tekst / tekeningen : Kraehn / Millien
Dargaud, 48 blz., SC : 7,95 euro Stilaan niveau van de hoofdreeks 1920, Parijs. Na de dood van zijn Duitse vader is hoofdpersoon Josef Schäfer (alias Tanguy-La-Vie-Dure) naar Frankrijk teruggekeerd. Jammer genoeg wordt hij niet meteen met open armen door zijn moeder Constance opgevangen. Ze heeft flink wat financiële problemen en kan met moeite haar grote gezin van zeven kinderen onderhouden. Samen met Mose, één van zijn twee broers, wordt Josef verplicht om in een fabriek van vliegtuigonderdelen in Issy-Les-Moulinaux te gaan werken. Dat levert wel wat op maar onvoldoende om Josefs grote droom mogelijk te maken. Josef wil immers niets liever dan vliegen. Hij wil kost wat kost zijn vliegtuigbrevet halen maar dat kost geld. Heel veel geld. Mose is lid van een straatbende met een slechte reputatie. Ze treden immers op als cocaïne- en heroïnekoeriers voor kunstenaar en rijke Parijzenaars. Dat is uiteraard niet zonder risico maar het brengt wel heel veel geld op. En waarom met bromfietsen proberen controles te slim af te zijn als je een vliegtuig achter de hand hebt… Scenarist Jean-Charles Kraehn (De Onthoofde Arenden, Sprinkhaan, Gil St. André, Tramp) heeft ervaring genoeg binnen de stripwereld en weet hoe hij een spannend verhaal moet opbouwen. Tekenaar Chrys Millien kreeg bij deel 1 nog hulp van Erik Arnoux. Nu stond hij er alleen voor maar dat is er zeker niet aan te zien. Het tekenwerk van Millien oogt bijzonder knap. Hij beheerst het realistisch tekenwerk helemaal. Zijn personages zijn levendiger dan andere hedendaagse realistische tekenaars uit de Jacques Martin-stal bijvoorbeeld. Millien gebruikt meermaals duizelingwekkende (hier letterlijk) vogelperspectieven om de lezer te verblijden (zie bladzijde 13 en 36). Hij excelleert ook in het tekenen van heel gedetailleerde grotere platen als de marktscène op bladzijde 42 of het bovenaanzicht van Parijs op bladzijde 51. Smullen geblazen! Het niveau van hoofdreeks Tramp is misschien nog iets te hoog gegrepen maar na twee albums komt De Vliegenier al aardig in de buurt. Jammer dat de cover niet meteen uitblinkt in originaliteit. In dit geval geldt de uitspraak ‘Don’t judge a book by its cover’ zeker. Kopen die handel en genieten. Ik ben niet meteen de grootste fan van pilotenstrips à la Buck Danny, Dan Cooper… Maar De Vliegenier is veel meer dan een pilotenverhaal. Er is ruimte voor dialoog, avontuur en amoureuze intriges. De karakters van de personages worden uitgediept en de voetnoten onderaan de pagina zorgen dat een leek in deze materie (waar ik mezelf bij reken) toch heel goed kan volgen en er zelfs heel wat van opsteekt. Nog een extra voordeel: je kan elk album van De Vliegenier los van elkaar lezen. Ook de hoofdreeks Tramp kennen is geen must.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
April 2024
|